The Assistant

#25.

• Translate ashiglaj orcuulsn boln.

  "Феликс?" Хёнжин танил хоолой сонсон эргэж харвал Чанбин байлаа. Феликс Хёнжины ард нуугдан түүний гарыг нууцаар атгав. "Феликс, чи яагаад намайг хаясан юм бэ? Би чамайг тэр өдрийн 20 цагт надтай уулзъя гэж хэлсэн чинь чи намайг хаячихлаа!" тэр ойртож, Феликс айж эхлэв. "Нөхөр минь, тайван бай. Тэр өдөр завгүй байсан, амжиж очиж чадаагүй. Тэгээд таны дугаар түүнд байхгүй байсан тул чам руу мессеж бичиж чадсангүй." Хёнжин орж ирээд найз залуугаа өмөөрөв.

    "Чамд хамаатай асуудал биш, хол байгаарай." Чанбин Хёнжинтэй нэг л таагүй харьцав. Хёнжин Чангбины энгэрээс бариад өөрлүүгээ татан түүн рүү харлаа. "Чи юу гэж хэлсэн юм бэ? чи надтай ахиж битгий ингэж ярь, би чамд болон танай компанид ажиллахаа болино. Ойлгов уу?" айж сандарсан Чанбин зүгээр л сандарсандаа зөвшөөрөөд тэр хоёрыг орхин одов. Хёнжин залхсан байдалтай Феликс рүү эргэв. "Чи ийм ширүүн байх шаардлагагүй байсан ..." гэж Феликс ичингүйрэн хэлэв. "Тэр буруу юм ярьж байсан болохоор би түүнд залруулж хэлэх хэрэгтэй байсан." Феликс зүгээр л түүн рүү инээмсэглэж, найз залуугийнхаа урт хуруугаар тоглов.

   "За, би одоо явах хэрэгтэй байна, гэхдээ зураг авалтын дараа уулзъя." Хёнжин түүн рүү нүд ирмээд түүнийг орхилоо. Хёнжины зураг авалтын үеэр Феликс түүнийг хөл бөмбөгийн багт хүүхэд нь тоглож буй ээж шиг дэмжиж байв. Хёнжин Феликсийн өхөөрдөм байдлыг хараад инээхийг хүссэн ч покер царайгаа гаргав. Зураг авалтын дараа хоёр эрэгтэй компани руугаа явж, Феликс үдэшлэг зохион байгуулж, Хёнжин ажлын өрөөндөө хүүг хүлээж байв.

   Хэдэн цаг уйтгартай хүлээсний эцэст Феликс ажлын өрөөндөө орж ирэв. Хёнжин тэр даруй бяцхан найз залуу руугаа гүйн очоод түүнийг чанга тэврэв. "Би хэсэг хугацаанд явсан. Гэхдээ би энэ өдөртөө дууслаа, тэгэхээр гэртээ харьцгаая. За?" гэж Феликс том нялх хүүхдийг арагш илж хэлэв. "За, би юмаа авъя." Хёнжин гадуур хувцас, цүнхээ шүүрч аваад найз залуутайгаа хамт компаниас гарлаа. Аз болоход шөнө нилээн орой болсон тул Хёнжин найз залуугийнхаа гараас чөлөөтэй атгаж чадсан.

     Тэд үргэлж тэднийг хүлээж байдаг машиндаа суугаад гэртээ харив. Тэднийг гэртээ буцаж ирэхэд Феликс тэр даруй гал тогооны өрөөнд орж, юм хийж эхлэв. "Юу хийж байгаа юм бэ? Унтах цаг боллоо." Феликс юу хийж байгаад Хёнжин эргэлзэв. "Компани надаас маргаашийн үдэшлэгт зориулж 150 ширхэг жигнэмэг хийхийг хүссэн. Маргааш хийх цаг надад байхгүй, тиймээс би өнөөдөр хийж байна." Феликс хормогч өмсөх гэж оролдож байхдаа тайлбарлав. "Чи үүнийг надад уяж чадах уу?" "Чамд юм уяхад үргэлж тусламж хэрэгтэй байдаг." гэж Хёнжин инээх зуур хэлэв. "Битгий шооллдоо." гэж Феликс бувтналаа. "Уучлаарай~"

   "Тэгвэл би тусалъя. Учир нь чи шөнөжингөө жигнэмэг хийх байх." Хёнжин хормогч шүүрэн өөртөө уяв. "Чи итгэлтэй байна уу? Та үдэшлэгт явах болно унтах хэрэгтэй ..." гэж Феликс найз залуудаа санаа зовон хэлэв. "Чи бас үдэшлэгт явна унтах хэрэгтэй, гэхдээ чи энд байна. Тиймээс би туслах болно." Хёнжин чөлөөтэй хэлэв. Феликс зүгээр л инээмсэглээд түүнд юу авах хэрэгтэйг хэлэв.

    Одоо өглөөний 3:32 болж, хөвгүүд 162 жигнэмэг хийсэн. "Би маш их ядарч байна.." Хёнжин ихэд эвшээж хэлэв. "Би ч гэсэн...бид *эвшээх* унтах хэрэгтэй.." Феликс тэсэхийн аргагүй ядарсан байв. Феликс тавцан дээр байсан аяган дахь бүх зуурсан гурилаа дуусгав. Хёнжинд нэг санаа орж ирээд аяганаас нь шүүрч авлаа. Тэр хуруундаа бага зэрэг гурил аван, хамар дээр нь бор зуурмагийг суулгав. "Хөөе! Нааш ир!" Одоо Феликс найз залуугаа халбага барин хөөж, шөнийн 3 цагт гэртээ гүйлдэж байв.