Kıyıya vuran dalga sesleri... Gürültünün oluşturduğu sessizlik. Bu huzurun diğer parçasıydı.
İleriye doğru bir adım attım. Gözlerimden akan yaşlar rüzgarın etkisiyle kısacık saçlarıma karışıyordu. Gözümde canlanan silüeti... Sanki karşımdaymış gibi gerçekti. Son bir kez daha görebilmek için tanrıya yakarışlarım boşunaydı. Onu göremeyecektim. Kalbim huzura kavuşmadan duracaktı. Gözlerimi kara bulutlara çevirdim ve ıslanan kirpiklerime düşen yağmur damlaları ile kapattım. Sıktığım dişlerim dökülecek gibi ağrıyordu. Dişlerimin arasından konuşmaya başladım.
- Neden gittin ki?!
...
- Neden bir başıma bıraktın?!
...
- Hani beraber kalacaktık!
...
Gözlerimi açıp sonuna kadar haykırdım.
- HANİ BERABER TERK EDECEKTİK BU DÜNYAYI! HANİ BENİ HİÇ BIRAKMAYACAKTIN?
- Neredesin şimdi ha? Niye gelmiyorsun yanıma...
Gözlerimi tekrar kapatıp başımı kaldırdım.
- Tanrım... Bana yanında yer ayırır mısın? Buradaki gibi bir başıma kalmak istemiyorum.
Bir adım daha yaklaşmıştım sonuma. Ve bir adım daha... Son adımı atarken duyduğum ses ile kalbim beklenenden önce duracak sandım. Lakin daha fazla atmaya başladı.
- DUR!
Başımı yavaşça sesin geldiği yöne doğru çevirdim. Gelmişti... Yalnız bırakmayacaktı beni.
- Yapma! Başka bir yol vardır elbet!
Hayır, yanılmışım... Sözünü tutmayacaktı. Bir düşününce, neden bir yalancıyla beraber hayatımı sonlandırayım? O bunu hakediyor muydu? Dudaklarımı araladım ve söyleyemediğim o cümleyi atıverdim yüreğimden. Ve son adımımı.
- Kalbimi bana geri ver...
