Under Her Spell

Kabanata 15

Kabanata 15

Serene

"HOY!"

Napaigtad ako sa gulat tsaka binigyan ng nakamamatay na tingin si Niesha. Inirapan niya lang naman ako tsaka nakapameywang na tinignan ako.

"Anong ginagawa  mo riyan at mukha kang tanga? May pinagtataguan ka ba?" taas kilay na tanong niya.

Sumimangot ako bago umayos ng pagkakatayo. Pero bago iyon ay sumilip pa ako sa kaliwa't kanan bago siya hinila sa medyo tagong parte ng locker room.

I looked at her, only to find out that she's looking at me with brows furrowed.

"Anong drama 'yan?"

Bumuntong hininga ako tsaka siya binitawan at mabilis na sumandal sa pader. Naka-krus ang mga kamay na tinignan ako nito.

"Ano ba kasing ginagawa mo? Para kang may tinatakbuhan na something,"

"Because I really am," pagkukumpirma ko sa naisip niya. Napamaang naman ito at nagtatanong ang mga matang tinignan ako. "I was running away from Sir Adriel."

"Ha?" Gulat na tanong nito. "I mean bakit? Parang noong nakaraan lang—"

"Girl, you don't understand kasi! I mean, arghh! Ang hirap i-explain!!"

"Stoopid Serene, how could I understand you if you won't even tell me why you were running away from Sir Adriel?" She said sarcastically.

I rolled my eyes then pull her over the garden.

"HA?"

Reaksyon niya matapos kong i-kuwento sa kaniya ang dahilan ba't ko tinatakbuhan si Adriel. Mayamaya pa ay bigla itong humagalpak ng tawa. May luha pang nalabas sa magkabilang mata niya habang hawak-hawak ang tiyan nito, na sa tingin ko'y sumasakit na kakatawa.

Walang emosyon lang naman akong nakatingin sa kaniya. Tangina. Tuwang-tuwa ang babaita, eh 'no? Tsk.

Mayamaya pa'y tumigil ito tsaka nakangising tumingin sa akin.

"Hindi kaya nagde-delulu ka lang, best? AHAHAHAHAHAHA I mean no offense ha pero masyadong hindi kapani-paniwala ang kuwento mo BWAHAHAHA!"

Naiinis na hinampas ko siya ng sling bag na dala niya. Natatawang sinalag naman niya ang tira ko.

"Tanginamoka! Mukha bang nagbibiro ako?" iritang anas ko. "And please, I am not delulu. Kay Tana lang ang titulong 'yan, ok?"

"Ok, ok. Chill. HAHAHAHAHA, lets just say it's true. Bakit ka ba umiiwas? I mean, pinapakita mo lang kay Sir Adriel na affected ka ro'n sa nangyari." Sabi niya pa.

"Because I am really affected! Hindi naman siguro ako aakto ng ganito if wala lang sa'kin 'yon 'di'ba? And besides, I also think it was a good idea since I was the first one who initiates the k— arghh! Basta! It's just so nakakahiyaaaa!"

Napangisi naman ito. "Sabagay. Kahit naman siguro sa akin mangyari 'yon, gano'n din ang gagawin ko. So, I get why you were doing this," tumatango siya. "but best, you know that you can't just runaway forever. Magkikita at magkikita pa rin kayong dalawa. Magtatagpo at magtatagpo pa rin ang landas niyo kahit anong klaseng pag-iwas pa ang gawin mo.  And just to remind you, you guys are moving in the same place. So avoiding him has still no use."