HAYAL

11. bölüm

Seda:

Bugün Tim gidiyor. Ama ben uğurlamaya gidemedim. Çünkü nezarethanedeyim. Neden mi? Hepsi Sarpın yüzünden.

Dün okuldan izin alıp Sarpı kontrole götürdüm. Beni görünce kavga etmeye başladık.

" Sen neden geldin okulun yok mu " dedi bana ters ters

" Yok bugün kafa izni verdiler " Bende tersledim.

" Zahmet etmişsin ben giderim "
" Nasıl gideceksin yürüyerek mi koşarak mı?"
Bana gözlerini devirdi. 195 boyunda herkül gibi adam, bordo bereli bana gözlerini devirdi.

Kendi başına gitmek  muayene olmak istedi. Yerler mi yemezler. Arkasında sıralanmış Time baktım kimseden ses çıkmıyor. İki inatçı keçi karşılıklı durmuş tartışıyoruz.

" Binsene arabaya bu kadar ayakta durman sakıncalı "

" Sana ne kızım benden. Beni Ayaz bırakır. Sen işine git"

" Gitmiyorum lan var mı diyeceğin gitmiyorum"

Sonunda Yüzbaşının emriyle arabama bindi öküz herif. Bide bana bağırdı. Gözlerim dolu dolu arabayı sürdüm. Sarp  yanımda burnundan soluyor. Ne o ne de ben tek kelime konuşmadık.

Hastaneye varınca tekerlekli sandalye ile gidelim dedim. Dövecek gibi baktı. Tekrar sustum.

Doktorun odasına girdik.

" Sen dışarıda bekle " dedi. Varlığıma tahammül edemiyor. Dinlemedim girdim. Öyle bi baktı ki gözlerle adam öldürülse kesin ölmüştüm.

Sedyeye yatmasına yardım etmek istedim eliyle itekledi. Sessizce kenarda ayakta bekledim. Cezalı öğrenciler gibi.

Doktor kangren riski yok iyileşme iyi birde kemik kaynamasına bakalım dedi filme gönderdi.

Sarp önde ben arkada film çekilecek odaya geldik. O odaya girdi ben bekledim. Film çekildikten sonra Doktorun odasına tekrar geldik tam içeri girecektim Sarp tekrardan sert bir dille

" dışarı da kal" dedi ve içeri girdi. Arkasından gidemedim. Kapıya kulağımı dayayıp dinledim. Doktorun sesi çok olmasa da geliyordu.

Kemikler doğru kaynamış. 1 ay daha dikkat edeceksin sonra fizik tedavi dedi. Çok sevindim en zor süreci bitirdi bundan sonrası daha kolay 15 gün sonra tekrar gel dedi.

Ne kadar üzgün olsamda çok sevindim. Kapıdan azcık uzaklaşıp Sarpı bekledim.

Doktorun odasından çıkınca kocaman gülümsedim. Suratıma ters ters baktı. Yüzüm tekrar düştü.

Sarp önde ben arkada hastaneden çıktık. Arabaya gittik. Arabaya binince

" Bir daha benimle doktora gelmeyeceksin. Bu ilk ve sondu"  bağırmadı ama sesi buz gibiydi.kafamı çevirip bakmadım sadece anladığımı belirten kafa sallamamı yaptım.

Çok nadir zamanlarda için için ağlarım. Bugün de o nadir zamanlardan biri. Yol boyu için için ağladım. Ağzımdan hıçkırık çıkmasın diye çok uğraştım.

Evin önüne gelince arabadan hiç inmedim. Motoru bile kapatmadım. Sarp inince gaza bastım evin önünden ayrıldım ama çok fazla gidemedim. 2 sokak sonra arabayı durdurup hıçkıra hıçkıra ağladım. Sarp bugün kalbimi çok acıttı.

Biraz sakinleştikten sonra arabayı çalıştırdım daha hareket etmeden önümde park halinde duran araba geri geri gelip benim arabaya çarptı.

Arabadan indim çarpan arabadanda bir kadın indi. Bağırıp çağırmaya başladı. Onun araba arkadan darbe aldığı için beni suçlamaya çalıştı. Tabi kavga gürültü ve benim sinirlerimin bozuk olması sebebiyle kadını çok kötü dövmüşüm hatırlamıyorum bile. Kendime geldiğimde polis arabasında emniyete gidiyordum.