Mafia Thv School

Macera mı?

Revire çıkarken kim olduğumu kısaca tanıtmıştım.Parmaklarıma yapılan pansuman üzerine teneffüsün 15 dk sonra çalacağını ve dinlemem gerektiğini söyleyen jiminle sedyeye uzandım.Bacaklarıma krem sürsemde baya ağrıyorlardı.Ellerim ezildiği için sızlasada aldığım serumla ağrılarımı biraz hafifletmişti.

Kantine kahve almak için inen jimin beş dakika sonra kapıyı tıklatıp içeriye girdi.
"Ağrın var mı jungkook"dedi.Yanımdaki sandalyeye oturup kahveyi sehpaya bıraktı.
"İyiyim iyiyim...hiç gerek yoktu kahveye,cidden teşekkür ederim" Yerimde doğrulmaya kalkıştığım sırada sırtımdaki sızıyla dudaklarımdan hafif inilti koptu.

Hemen oturduğu yerden kalkıp arkama yastığı yasladı."İnsan yoksulları,insan demeye bin şahit lazım bunlara.Ne hale getirdiler şu bedeni.Şerefsiz adi herifler!"ağzının içinde yuvarladığı küfürler eşliğinde saydırdı.

"Bana yardım ettiğin için teşekkür ederim ama bir sorum olucak"dedim.Elindeki diğer kahveyi bana uzatıp içmem için işaret etti."Kaç kez daha teşekkür edeceksin.Ve ben kaç kez daha teşekkür etme diyeceğim."dedi ve devam etti "Tabiki sorabilirsin,aklında soru işareti bırakan her şeyi hatta ben sana bilmen gereken her şeyi açıklayayım"diye bitirdi cümlesini.

"Tamam,O kadar insan beni yadırgarken sen niye bana yardım ediyorsun."diye sordum.

"Çünkü bende bursluyum senin gibi.Her şeyden ötesi de ben bir insanım.Başta karşı gelmek istedim ,sana yapılan dalgalara karşı fakat önünü aşamayacağımı biliyordum.Çünkü bende zorbalanıyorum."dedi.Soğumaya yüz tutmuş kahvemde büyük yudum içtim ve bakışlarımız birbirini buldu.Durgundu bakışları ve bıkmışlık vardı.Ne diyeceğimi bilmiyorum neyle karşılaşacağımı bilmiyordum.Sadece babamdan tek huy aldığım inadıma karşı ,olası gerçekleşebilecek olaylara direneceğimi biliyordum.

"Peki nasıl güçlü kalıyorsun ve direnip başa çıkıyorsun.Bana geldiğim gibi gidilmesini söylediler çünkü gelen her burslu geldiği gün gidiyormuş.Sen nasıl gitmedin."diyerek önüne uzun bir soru attım.

"Benim sorumluluğu altında enkaza bırakılan çocuğum.Kardeşime sahip çıkmam lazım.Hem kendimi her kardeşimi kurtarıp meslek sahibi olup bu şehirlerden uzak bir yere.Özgür hissettiğim bir yere gitmek istiyorum.O yüzden bu kadar direnişliyim."anlattıkları yaşamından bir kesit olarak aktardığı için tam kavrayamasam da ailevi sorunları olduğu ap açık belliydi.

Yüzü bir an düşsede kendini toparladı jimin.Galiba zayıf halkası kardeşiydi.Konuyu dağıtmak için"Senin başaracağına canı gönülden inanıyorum.Tanrı seni boşa çıkarmaz umarım."tebessümün içinde cümlemi bitirdim.

"Umarım...Birazdan zil çalacak.Sen hangi şubeye gidiyorsun sınıfına bırakırım seni."dedi.Ayağa kalkıp biten kahve kutularını çöpe attı.

"12-B grubuna ekledi müdür.Sen hangi şubedesin."diye sordum

Arkasına hışımla dönmesiyle "Yemin et..." diye atılıp kollarını omzuma sardı."Aynı sınıftayız tavşan surat"diye söylediğinde ikimizde aynı anda kahkaha attık.Kollarını vücudumdan çekip eski yerine oturdu.

Yüzümü buruştururken aynı zamanda bulunduğu lakapla kıkırdıyordum."Tavşan surat ne ya..."diye homurdansamda kullandığı hitam hoşuma gitmişti

"İşte bak böyle gülünce aynı tavşana benziyorsun,yanlış anlama tatlı oluyorsun."diye cümlesini toparladı.

"Çoğu kişi tavşana benzetiyor artık benimsedim bu kelimeyi sorun yok istediğin gibi bana seslenebilirsin." açık konuşup ona arkadaş sıcaklığında yaklaştım çünkü jimini kendim gibi görüyordum.