Mafia Thv School

Sen Benimsin

(Bol bol yorum atalım🤗🥳)

Beni eve bırakana kadar ikimizde suratımıza dahi bakmamıştık.Günün sonu yatağımı bulurken yaşadıklarımın bir kabus olmasını istedim.Zorla gözlerimi kapattığımda düşüncelerimin derinliğinde tutsak oluyordum,kayboluyordum,boğuluyordum.

Bir hafta boyunca okula dahi gitmemiştim kendimi toparlamak adına.Geceleri; yaşadığım olaylardan dolayı kabus görürken iyice kendimi yıpratmıştım.Bütün toparlanmak için geçen günlerim benim kuyumu kazarcasına her şeyi köreltti.Anneme okula alışamadım bu hafta iyi hissetmediğimi beyan edip rapor aldırmasını istedim.Üzerime çok gelmesede annem ,anlatmam ve içimi dökmem için istişare kurdu benimle.Sadece itiraf ettiğim eşcinsel olduğum için aşağılandığımdı.Kendime en azından annem adına bu yaşanılanları bilmemesi için yeminler ettim tanrıya.Babamın ölmesi benim oyunun bir parçası olmam gerçeği hiçbir şeyi değiştirmiyordu.

Lanet olsun ki beni koz olarak kullanmıştı.Babamı ne kadar sevmesemde onun beni sevmediği kadar içimde bir yerlerde sever umuduyla yaşayan çocuğun dün gibi heyecanı tükendi.Sırf eşcinselim diye deli damgası vurup beni evladı saymayan bir adam beni böyle kabullenmediyse beni hiç bir zaman kabullenmezdi.Çünkü ben kimse için kendimi değiştirmezdim,değiştiremezdim.O varkende hayatım bir hiçti o yokken bir tarafım eksik olsada en azından ağırlığım boynumun nacı olmuştu.

Çünkü o bir caniydi o bir sapıktı o sadece ve sadece aşağılık bir adamdı.Bir kıza taciz etmişti!

Bütün bu yıpranışım o adamın ölümü değildi.Benim böyle bir olaya tanık olup cinayete kurban gitmemdi.Ben onun yüzünden akan kan ve yere serilişini her gece kabus görürken ruhsal olarak çöktüm.Annemin zorla odama getirdiği yemekleri bile martılara kedilere yem ettim.Bir haftada hem ruhsal hem fiziksel olarak çöktüm.Aynanın karşısına geçip kendi kendime konuşup deli gibi saatlerce güldüğüm anlar oldu.Resmen benliğim gitmişti.Jimini ise hasta olduğum için raporlu olduğumu söyledim yanıma gelmek için ısrar etsede onu kontrol etmem biraz zamanımı almıştı.Ve Taehyung o günden sonra bana bulaşmamıştı.

Okulun bahçesinde kimse yoktu.Bugün erken
geldiğimde kaynaklıydı.Çünkü sabaha kadar uyuyamamıştım.Taehyungla nasıl karşılaşacağız diye.Çünkü bir büyük travma ve o kötü gafletin baş rolü oydu.

Sınıfın kapısını yavaşça açıp içeriye girdiğimde kimsenin olmamasının rahatlılığıyla derin nefes aldım.Taehyungla aynı sırada oturmayacaktım tabiki o yüzden Jiminin sırasına geçtim yoongi gelmemişken.Saate baktığımda 10 dk daha erken geldiğimi fark ettim.

Kapının açılmasıyla saatte olan bakışlarımı o tarafa çevirirken gördüğüm cüsseyle yerimde çivilendim.Kaç gündür kabusumun içinde beni tehdit eden taehyungtu,kapıyı kapattığında gözleri beni bulurken tedirginlikle gözlerimi kaçırdım.Kaç gündür ondan kaçıyordum,kabuslarımdan kaçamadığım acı bir gerçek olmasına rağmen.

Adımları kendi sırasına değilde benim sıramı bulurken dudaklarımı dişlerime geçirdim korkudan.Bedeni tam önümde durdu.Önce arkasına bakıp etrafı kolladı ve bana döndü.

"Kaç gündür yoktun.Babanın yasını tutmamışsındır umarım küçük.Ve umarım bu olanları yokluğunda fırsata çevirip arkamdan iş çevirmemişsindir." dediğinde dişlerimi dişlerime kenetledim sinirden.Cevap vermeye tenezzül etmeden başımı eğerken.Çenemde hissettiğim kemikli eller yüzümü kendine çevirdi.Sıraya doğru iki elinide koyduğunda hunharca önümde eğildi.Mesafe bırakmadan yüzünü yüzüme hizaladı.

Derin nefesi yüzüme çarparken."Cevap ver jungkook.Sabrımı sınama."hırıltılı bir şekilde fısıldadı.

"Sadece hastaydım ve toparlanmak için gelmedim.Kimseyede bir şey demedim."dedim normalden ziyade düz bir sesimle.Konuşurken yorgunluktan çöken göz altıma ve yüzümün her karışını inceledi.Elleri göz altıma tüy hafifliğinde dokunurken.Elektrik çarpmış gibi hissettim.Kalbim yakınlığından mı bilmiyorum ama bulunduğu temastan iyice ritmini çoğalttı.O da ne yaptığının farkına sonradan varıp kendini geri çekti ama mesafesi yakındı.