GİZEMLİ KAYIP

2.BÖLÜM: SESİMİ DUY

Selam canlarım 2.bölüme hoşgeldiniz.iyi okumalar dilerimm🌚

..."KİM VAR ORADA"

Bağırdığım yöne doğru yavaşça ilerlemeye başladım. Yiğit arkamdan sesleniyordu fakat ben onu çok derinden duyuyordum,sadece oradaki adama odaklanmıştım.

" Sende kimsin,ne istiyorsun bizden?" Diye bağırmıştım yine adam beni duymamazlıktan gelerek arkasına dönüp yürümeye başladı,"hey sana diyorum " elimde tuttuğum silahı daha sıkı kavradım ellerim titriyordu. Silahlara hiç alışık değildim, o adamı vurma düşüncesi bile beni istemsizce ürkütüyordu.

"Sana diyorum, eğer durmazsan vururum seni" yalandı asla kimseyi vuramazdım ben. Arkama dönüp baktığımda Yigit'in bana baktığını gördüm, şaşırdığım tek şey şuydu beni izlerken gülümsüyordu fakat ben ona dönünce gülümsemesi ciddi bir hâl almıştı. Silah çekmem onun hoşuna mı gitmişti? Ne garip bir gün böyle. Önüme döndüğümde adamın biraz daha uzaklaştığını fark etmiştim. O sırada etrafta bir ses duyulmuştu, bir silah sesi. Bu ses benim elimdeki tabancadan çıkmıştı.

Adama doğru baktığımda tek dizinin üstüne düşmüştü,ben onu vurmuştum. Onu dizinden vurmuştum,tam yanına gidecekken kolumdan birinin tutması ile arkamı dönmüştüm.

" Çabuk ver silahı " yiğit elimden silahı aldığında ne ona bakmıştım ne de etrafıma. Tek odak noktam elimdi, avucumda oluk oluk kan vardı yere doğru akıyordu.

"Y-yigit, elimde k-kan var" Yiğit yavaşça bakışlarını elime doğru indirdi. "Elinde bir şey yok sevgilim, lütfen sakin ol" adama bakmak için arkamı döndüğümde adamın orda olmadığını fark ettim.

"A-adam, adam yok nereye gitti şimdi buradaydı" Yiğit yüzüme düz bir ifade ile bakıyordu. Sadece bakmasına sinir olmuştum, neden birşey demiyordu neden bir şey yapmamıştı? Beni bu kadar mı önemsiz görüyordu. En sonunda konuşmaya başlamıştı.

"Alin,orada kimse yoktu. Boş araziye doğru ateş ettin,iyi misin? Beni korkutuyorsun"duyduğum şeyler karşısında şok olmuştum,ne demek adam orda yoktu. Eminim onu vurmuştum ben, o adam oradaydı ama Yiğit bana yalan söylemez, Yiğit yalan sevmez.

" Şaka dimi,nerede adam söyle" Yiğit kollarımdan tutup yavaşça kendime gelmem için beni sallamıştı. "Kendine gel Alin, şakanın sırası değil ne güzel filim izliyorduk kendi kendine bahçeye çıkıp saçma sapan hareketler yapmana ne gerek vardı?"

Ne saçma sapan hareketler yapmak mı. Ona bir şey olduğunu sanmam saçma sapan mı yani." Yiğit, biz filim izlerken camdan ses geldi sende ona bakmaya çıktın ya hani, sonra uzun süre gelmedin bende seni merak edip çıktım ya hani. Sen bana ne saçmalığından bahsediyorsun?" Yigit'in yüzüne bakıyordum sadece. Birşey demesini bekliyordum haklısın sevgilim iyiyim merak etme gibi şeyler ama susuyordu,sadece susuyordu.

"Yiğit bir şey de artık" yüzüme bakıyordu,tek yaptığı şey buydu resmen. Tam tekrar konuşacakken Yiğit söze girdi."Alin, güzelim biz filim izlerken birden ayağa kalkıp sebepsiz yere bahçeye doğru ilerledin. Yarım saattir bahçede öylece durmuş boşluğa bakıyorsun,sana sesleniyorum fakat cevap da vermiyorsun."

"Ne, o adam oradaydı eminim." Orada kimse olmaması saçmalık olurdu, orada biri vardı emindim bundan. Yiğit hayır anlamında kafasını sallayınca delirmiş olabileceğimi dahi düşündüm. Ellerimi sarı saçlarıma daldırmış öylece duruyordum."B-ben uyusam iyi olur." Diyip içeri girmiştim. Yiğit belki gelir diye beklerken arabanın çalışma sesini duymuştum, yavaşça kapıyı kapatıp sırtımı duvara yasladım. Deliriyor olamam değil mi? Yok canım saçmalık, en iyisi sıcak bir duş alıp uyumak yarın okulda yok dinlenip kendime gelirim.