4.BÖLÜM: İHANETİN BEDELİ

18 5 5
                                    

Evett 4. Bölüm ile ben geldimm.  Umarım beğenirsiniz. İyi okumalarrrr🌑.

Gecenin karanlığında yürüyordum sessizliğim ile, bir aydınlık bekliyorum. Kim bilirdi ki belki o aydınlık kalbimde başlıyordu. Ben ilk adımı atmadan sonuç vermeyecekti...

🌘

Yıllardan 2017 ben ise odanın bir ucu da sessiz bir şekilde oturuyorum. Yapabildiğim tek şey düşünmekti, bu soğuk odada aslında kim olduğumu düşünüyordum. Umut abi beni babamın elinden kurtaralı 2 yıl olmuştu. Fakat Alp'e göre umut'un yaptığı şey kurtarmak değil kaçırmakmış, hayır Alp bu konuda haksız bence. Umut abi beni babamdan kurtardı.

Şuan 15 yaşındayım. 1 senedir de silah ve dövüş dersleri alıyorum, nedenini sordum fakat dediği tek şey 'senin iyiliğin için,ileride bana teşekkür ediceksin' demişti.

Ben böyle düşünürken odaya Umut abi girmişti.

" Aras kalk gidiyoruz." Kolumdan tutup kaldırması ile kendimi geri çekmiştim.

"Nereye gidiyoruz Umut abi"

"Sus ta yürü Aras. Sana sürprizim var."

Sesimi çıkartmadan onu takip etmiştim, Alp
Gelmemişti bizimle ister istemez şaşırmıştım. Umut abi Alp olmadan hiçbir yere gitmezdi, fakat ilk defa gelmemişti Alp bizimle.

Evin bodrum katına kadar iniyorduk, etraf zifiri karanlık olduğu için yavaşça iniyordum. Umut abi birden kolumdan tutup hızlı bir şekilde beni çekmeye başladı.

"Abi, yavaş düşeceğim." Desemde dinlemiyordu beni. Daha önce hiç görmediğim bir kapıyı açması ile şaşırmıştım, daha dün girmiştim bodruma nasıl olur da bu kapıyı görmemiştim.

Birkaç adım yürümüştüm. İçeri girdiğimde yoğun bir küf kokusu burnuma gelmişti, etrafa baktığımda ileride oturan birini görmüştüm.

Umut abinin uzattığı şeye bakmıştım. Şaşkınlık ile yüzüne bakıyordum, bu bir silahtı. Bana uzatıyordu silahı.

"Abi bu ne? Neden bana uzatıyorsun?" Demiştim fakat bana cevap vermemişti. Benim elimi tutup silahı vermişti, elimden bırakmak istediğimde izin vermemişti.

"Sakın bırakma ve dediğimi yap Aras, yoksa yanımda barınamazsın. Seni babana geri veririm."

"N-ne yapacağım."

"Öldür o kadını. Hemen şimdi."

Öldürmek mi?

Ben mi ?

Hayır yapmam masum birini vuramam ben.
Benden başka bir şey istesin ama bu olmaz,ben bunu nasıl yapacağım.

"Hadi,hâlâ bekliyor musun? Yoksa babanı mı arıyayım? Yap seçimini Aras."

Elimdeki silahı kadına doğru tutmuştum, ellerim titriyordu. Normal bir titreme değildi bu, içimden bir ses bunu yapmamam gerektiğini söylüyordu ama mecburdum. Mecbur bırakılmıştım.

Bu gün içimde son kalan yaprak tanesini kaybetmiştim.

Tarih 7 Ağustos 2017, günlerden cumartesi.

O kadının ölüm günü.

Benim katil olma günüm.

Bu gün iki hayatın da bittiği gün.

Kulaklarımda çınlayan bir ses, gözlerimin önünde yere düşen bir beden vardı. Benim başlangıcım bu gündü Umut karaca bilmeden elleri ile büyüttü beni, oysaki o ecelini yetiştirmişti.

GİZEMLİ KAYIPHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin