İMKANSIZ AŞK.

~6~

Gözlerimi açtığımda bomboş bir odadaydım. Ne yapacağımı nereye gideceğimi bilmiyordum. Koşmaya başladım. Sanki koşunca bir şeylere ulaşacakmışım gibi... Sanki koşunca aydınlığa ulaşacakmışım gibi...

Nefesim kesilmişti. Durmak zorunda kalmıştım. Karanlık daha da kararıyor beni içine çekiyordu. Koştum koştum.... Koşunca aydınlığı hissediyordum sanki... Koştukça yoruldum ama karanlık beni içine çektikçe daha fazla koştum. Koştum... Koştum... Koştum... Bir anda kendimi boşlukta hissedince sıçrayıp kalktım.

Kanter içinde uyanmıştım. Rüyaydı. Hayır hayır rüya değil kabustu... Beni içine çeken karanlık bir kabus...

Saate baktığımda daha erken olduğunu fark etmiştim. Hemen kalktım ve duş aldım. Soğuk suyun altına girince kendime gelmiştim.

Daha çok erkendi. Ama artık uykum kaçmıştı. Zaten bu rüyadan sonra nasıl uyuyabilirdim ki?

Mutfağa inip kahvaltılık gevrek koyduktan sonra üstüne süt döküp salondaki televizyonun karşısındaki yerimi aldım.

Saat çok erken olduğundan pek birşey yoktu. Bende bir CD takıp film izlemeye başladım.

Filmin adını bilmiyordum. Hatta bu filmi daha önce hiç duymamış ve görmemiştim. Heralde annem almıştır diye düşünüp kahvaltılık gevreğimden bir lokma daha aldım.

Film başladığında cennet gibi bir yer gördüm. Bir... Bir ... Okul gibi ama değil gibi de... Film ilerleyince buranın okul olduğunu fark ettim. O kadar güzel bir yerdi ki tarifi imkansızdı.

Büyülenmiş gibi televizyonun ekranına bakakalmıştım. Sonra bazı insanlar çıktı. Uzun saclı kızlar ve yanlarında bir kaç erkek gülüyordu. Mutlu gözüküyorlardı. Sonra birden üzerlerinde simsiyah bir örtü örtüldü. Aman Allahım neler oluyor? Korku filmi mi bu?

Ben böyle düşünürken annem girdi odaya telaş içinde yüzüme bakıyordu. Ne olduğunu anlamay çalışır gibi.

"Kızım bu ne hâl? Neden boş bir ekrana bakıp korkuyorsun? Neler oluyor?" annemin uyarısıyla kendime gelmiştim. Gerçekten de ekran boştu ve hiçbir şey yoktu. Peki benim gördüğüm o şeyler neydi?

Neler oluyor Allahım? Aklımımı kaçırıyorum? Önce insanların düşüncesi sonra kabuslar sonra da bu! Ne yapacağımı bilmiyordum. Anneme gidip sarıldım. Huzur bulduğum tek yer annemin kucağı, kollarının altıydı.

"Bana neler oluyor anne? Kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Deliriyorum galiba" dedim üzgün ve çaresiz bir sesle. Gerçekten çaresizdim. Ama bunları anneme anlatıpta onu da korkutmak istemiyordum.

Bu olayı araştırmalıydım. Bana neler olduğunu öğrenmeliydim. Ama nasıl olduğuna dair en küçük bir fikrim yoktu.

°°°°°°°°°°

Okula geldiğimde yine o gözleri görmüştüm. Gülümseme yüzünde yayılmıştı. O beni benden alan gülümseme...

Ama birazdan o cırtlak sesli şey gelicek ve onu alıp gidicekti. Ama bunu düşünmemeliydim. Kalbime acı çektirmek gibi bir derdim yoktu. Ve öyle bir şey de yapmayacaktım...

Deniz'in sınıfta olduğunu tahmin ederek sınıfa girdim. Ama yoktu. Gidip sıramıza oturup telefonuma kulaklıklarımı takıp dinlemeye müzik başladım.

♪♪♪♪

Deniz içeriye korku dolu gözlerle girmişti. Neler olduğunu anlamak için yanına gittim. Hâlâ gözlerindeki korku dinmemişti. Ne yaşamıştı bu kız böyle? Neler olmuştu da bu kadar korkmuştu?

Ona yardım etmek istiyordum ama nasıl olacağını bende bilmiyordum. Daha kendi problemime çözüm bulamazken ona nasıl yardım edebilirdim ki?

"Deniz noldu canım? Anlatmak ister misin?" diye sordum cıkarabildigim kadar çıkarttığım en yumuşak sesimle.

"Be.. Be ... Ben " diye kekeleyip yutkundu.

"Bak canım önce sakin ol. Ben yanındayım. Hadi bana anlat bakalım neler oluyor? Seni bu redde korkutan şey ne? " diye sordum anlayışla. Merakıma yenik düşmüştüm. Ama ne olursa olsun onun yanında olacaktım. Sonucu ne olursa olsun arkadaşıma destek olacaktım. O benim gerçek dostumdu. Gerçek dost.

"Ben yolda yürüyerek eve geliyordum. Sonra bir araba hızla köşeden döndü ve bana çarpmak üzereydi. Bende o arabanın o anda uçmasını ve bana çarpmamasını istedim. Gözlerim benden isteksiz bir şekilde o arabaya odaklanmıştı. Sonra birden araba havaya kalktı ve ben oradan koşarak kaçtım. Çok korktum Ceren çok korktum. Ne yapacağımı bilemiyorum. Lütfen bana yardım et böyle bir şey hiç başıma gelmemişti.

Artık elleri kendi bağımsızlığını ilan etmiş gibi titremeye başlamıştı. Benimde başıma buna benzer şeyler geliyordu. Ve ben kimseye söyleyemiyordum. Herkesin beni deli olarak görmesini istemiyordum. Ama Deniz bana anlatmıştı. Ve bende ona anlatacaktım.

Derin bir nefes alarak benimde buna benzer şeyler yaşadığımı ama farklar olduğunu söyledim. Sonra da başımdan geçenleri anlattım. Hatta onun düşüncesini okuduğumu öğrenince çok şaşırıp bunun doğru olduğunu söylemişti. Benimse şaşkınlığım iki katına çıkmıştı.

Tamam bize böyle şeyler oluyordu anlamıştık. Ama neden? Ya da nasıl? Ya da niçin biz? Beş N bir K sorularını geçtikten sonra bir karar almıştık. Bu gün ikimizde araştıracaktık. İnternetten olsun kütüphaneden olsun bu yaşadıklarımızın ne demek olduğunu bulacaktık.

*****

ARKADAŞLAR +15 VOTE GELİNCE BÖLÜMÜ YAYINLİCAM. BÖLÜM HAZIR SADECE VOTELERİ BEKLİYOR OLUCAM :))) İYİ OKUMALARA ;))))