That stranger is my Lover [Status : On-hold ]

Chapter 1

Vexanna PoV

It's been two years since that accident,pero ang pangyayaring iyon ay buhay na buhay pa sa aking memorya .Wala akong matandaan na merong nagligtas sa akin pero heto ako ngayon nakatingala sa mga bituin at tinatanong kung bakit ako lang ang nabuhay.

It was my fault but it turns out I was the only one who was saved ,at wala ring nakakaalam kung sino ang nagligtas sa akin.

My Dad was happy nung nalaman niyang ligtas ako,but on the other side ang sayang iyon ay hindi ko nakita sa mukha ni Mom,it felts like she's blaming me at parang hindi siya masaya na buhay pa ako.Pero hindi ko siya masisisi itinuring niya nang anak si Michael at nang nalaman niyang hindi na kinaya ni Michael ang operasyon ,at tuluyan na itong kumabilang buhay ay subrang lungkot ang kaniyang naramdama na halos ayaw na niya kumain.

Yeah, it's been two years pero Hanggang ngayon ramdam ko parin na sinisisi ako ni Mom .Simula nang aksidenteng iyon ay nagbago siya ,palagi niya na akong pinag-iinitan at napansin ko rin ang napapadalas nilang pag-aaway ni Dad.

If blaming myself isn't enough,then what should I do? I've done many suicide attempts pero naaalala ko si Dad, he love me and sigurado akong hindi siya magiging masaya kapag nangyari iyon.

Ang hirap kasi nasa iisang bobong kami at ang isa kong kasama ay maysama ng loob sa akin at ang isa naman ay mahal ako.Mas lalo kong sinisisi ang sarili ko kapag naririnig ko silang nag-aaway at nababangit ang pangyayaring iyon .Iniisip ko pa nga lang ang mga nangyayari sa buhay ko ay napapagod na ako.

I love Mom at gusto kong maging proud siya sa akin,I promised to myself that one day I will make her proud.

°°°

Nagising ako sa sunod-sunod na doorbell sa baba.Agad naman akong bumababa at nagtungo sa pinto,sa pagbukas ko ay isang matangkad na lalaki ang sumalubong sa akin dala ang isang envelope na sigurado akong isang documento ang laman nito.

"For Clara Montemoir,Miss"saad ng lalaki at napaka bilog ng boses nito."ang sabi niya sa akin ay iwan ko raw ito sa iyo"

"Okay"tugon ko naman at tinanggap ang envelope.Nangnawala na ang lalaking iyon ay sumunod naman ang isang mensaheng aking natanggap.

Mom ;

If you received any envelope don't open it.Dalhin mo yan dito sa office.

Mensahe niya,hindi na ako nag reply at naghanda nalang upang ihatid ang envelope.Nagtaka ako kung bakit kailangan pang dito niya ipahatid ang envelope imbes na sa office nalang.

Nagsuot ako ng khaki trouser and black top,naglagay din ako ng light make up upang medyo formal ang sout ko kasi pupunta ako sa company ni Dad.Yes,nagtatrabaho si Mom sa Company ni Dad.They are both busy pero nagagawa parin ni Dad na e treat ako sa labas kapag weekends.

Lumabas na ako sa bahay at naglakad papunta sa bus stop,malapit lang naman kaya nilakad kona.

Tahimik akong naglalakad at sa hindi kalayuan ay may nakita akong kotse at sa tabi nito ay isang lalaking mukhang problemado.

Nasiraan siguro siya ng kotse

Habang palapit ako ng palapit ay mas nakikita ko ng maigi ang kaniyang katawan,ang tindig nito ay nakakaakit at ang pormahan niya ay para siyang isang model.

Nagulat naman ako ng bigla itong lumingon sa akin at dahan-dahang naglakad palapit.Sa mga eksenang nakikita ko sa television kadalasan ay lumilingon sa ibang direksyon ang mga babae.

Ngunit iba ako,mas maiging titigan siya at sulitin ang segundong meron upang tingnan ang bawat sulok ng kaniyang mukha.

Hindi na masama

Maputi siya,malambot ang balat,mapula ang labi at kaakit-akit ang kaniyang mata.At basi sa aking paningin ay 6'2 ang height niya.Bagay,bagay siya sa babaeng kasing gwapo niya.

Wag magpalinlang,ang tanging masasabi ko

Natigil ako sa paglalakad ng mapansing masyado na kaming malapit sa isat-isa,ngunit sa kabila ng distansyang namamagitan ay mas inilapit niya ang kaniyang mukha.

"um,~Miss"saad niya at nakita ko ang paggalaw ng kaniyang adams apple.

"Babae ako at wala akong alam kung paano palitan ang gulong wala rin akong alam kung saad mo pwedeng dalhin ang kotse mo para ayusin at kung naghihintay ka ng taxi ay walang dumadaan dito at kaylangan mong pumunta sa bus stop"Mabilis kong saad at nilagpasan siya,kahit naka talikod ako ay ramdam ko ang pagpipigil tawa niya.

"Umm~hindi pantay ang eyeliner mo" saad naman niya at napakamot pa sa ulo.

Shitt

Ang dami ng sinabi ko pero yun lang pala ang gusto niyang sabihin.Nako lamunin sana ako ng lupa at dalhin ako sa ibang mundo.

"Pupunta kaba sa bus stop?pwedeng sabay na tayo hindi ko kasi alam ang daan papunta dun"

"Pano na ang kotse mo?"tanong ko na medyo nahihiya matapos ng lahat ng sinabi ko.

"Ang driver ko na ang bahala"tugon naman niya.

Tumango naman ako at hinayaan na sumunod siya sa akin,tahimik kaming naglakad papunta sa bus stop at naupo.

"Anong bus ang sasakyan ko kapag pupunta~"
"Mag taxi ka kung hindi mo alam ang pupuntahan mo"hindi ko na siya pinatapos at sinagot ko ang tanong niya sa direct na sagot.

"Dito ako pupunta"saad naman niya at ipinakita sa akin ang litrato sa kaniyang cellphone.

Nakita ko doon ang litrato ng company ni Dad,ibig sabihin pareho ang lugar na aming pupuntahan.

"Anong gagawin mo d'yan?"tanong ko na puno nang kyuryosidad ang aking boses.

"May kaylangan akong ibigay na documents"sagot naman niya.

Kanina ay meron akong natanggap na envelope at para ito kay Mom ngayon naman, ang lalaking ito ay may documents na ibibigay kay Dad.

Matapos e connect lahat ng pangyayari ay walang ibang pumasok sa isip ko. Devorce? Possible bang gusto na nilang maghiwalay.

Hindi pwedeng maghiwalay sila ng dahil sa akin.Alam kong nagbago na si mom ng dahil sa aksidenteng iyon pero sana ay hindi ito umabot sa ganito.

Bakit ba ganito si Mom?