How fame can be too much

~6~

Ik sta op een voetbalveld en zie Mascha op mij af komen rennen. "Matthy!!" Hoor ik haar steeds roepen maar elke keer als ik een stap haar richting op wil zetten lijkt het alsof ik tegen gehouden word. "Matthyas, wat heb ik nou gezegd, dat meisje is een slechte invloed op je."  De stem van Carolijn dreunt over die van Mascha heen. "Laat me met rust Carolijn."  Ik probeer met alle kracht die ik heb me los te maken van de plek waar ik sta. "Matthy! Kom je nog voetballen?!"  Weer hoor ik Mascha roepen, ik probeer terug te roepen maar er komt niks uit mijn mond, de dag wordt nacht en ik kan niks anders dan op dezelfde plek op het veld blijven staan. Ik sluit mijn ogen en leg mijn handen over mijn oren in de hoop dat ik Mascha en Carolijn niet meer hoor roepen, maar het lijkt niks te helpen, ik ga op de grond zitten en leg mijn hoofd tegen mijn knieën aan. " Hou op! Hou op! Hou op!"  Schreeuw ik naar de grond. Ik kijk op als ik een hand op mijn arm voel, dit keer is het y/n die naast me is gaan zitten. "Gaat het met je Matthy? Je lijkt me een beetje overstuur." Ik knipper even met mijn ogen en kijk haar raar aan. "Wat doe jij hier?" Mascha en Carolijn zijn weg en ik hoor hun stemmen ook niet meer, het voetbalveld waar ik zo net nog was is er ook niet meer en ik zit ineens in het magazijn van het café van gister. "Jij wilde dat ik hier zou zijn, dus daar ben ik." Ik kan me niet herinneren dat ik haar gevraagd heb om hier te zijn, ik snap er helemaal niks van, ik sta op van de vloer en kan ook ineens weer lopen. "Wat is dit voor vaag gedoe?" Ergens in de verte hoor ik gebonk en hoor ik Robbie schreeuwen. Ik kijk nog een keer snel om in de richting waar y/n zat maar die is nergens meer te bekennen. Ik loop richting Robbie zijn stem door een deur die gisteravond terug naar de bar zou leiden maar komt er een grote witte flits me tegemoet en beland ik de hotelkamer die ik met Robbie gedeeld heb vannacht. "Matt!!" Hoor ik hem weer roepen en het gebonk wordt steeds harder, het lijkt wel alsof hij ergens op een raam staat te kloppen. 

Ik schrik wakker als ik besef dat het gebonkt dat ik hoor niet van mijn droom komt maar dat er echt iemand op mijn ramen aan het kloppen is, ik loop naar mijn voordeur en daar staat Robbie. "Jezus Matt, wat ben jij slecht bereikbaar de afgelopen dagen, staat je mobiel uit?!"Ik wrijf in mijn ogen terwijl Robbie langs mij heen mijn huis inloopt. "Rob wat doe je hier?" Hij draait zich om en ik doe de deur dicht. "Je ziet er ook slecht uit, heb je liggen slapen ofzo? En gooi is wat open in dat huis van je het lijkt wel een grot." Ik loop wat nonchalant achter Robbie aan de woonkamer in en laat me op de bank vallen en richt mijn aandacht weer op mijn serie waar ik eigenlijk nog helemaal niks van gezien heb. "Matt, wanneer is de laatste keer dat je je vaatwasser aan heb gehad?" Ik haal mijn schouders op. "Rob wat kom je doen? Als je hier bent om mij te vertellen hoe ik moet leven dan kan je net zo als Carolijn weer weg gaan." Rob kijkt mij met grote ogen aan. "Wat zeg je nou? Heb je haar weg gestuurd?" Ik knik en Rob begint door te vragen, ik leg hem uit hoe ik me de afgelopen tijd gevoelt heb in de relatie waar ik in zat en dat dit niet langer zo door ging. 

De volgende dag:

Door dat ik gister op de bank inslaap ben gevallen en zo raar gedroomd heb kon ik vannacht niet inslaap komen elke keer bang dat ik weer in zo'n vage droom terecht zou komen, ik heb de uren op de klok weg liggen kijken. Mijn gedachten kwamen niet tot rust en ik heb zelfs gedacht dat ik een hartaanval zou krijgen. Hoelang zou het dan geduurd hebben voordat iemand mij zou gaan missen? De doelloze gedachten over van alles en niks houden mij zo bezig, oude ruzies die ineens in mijn hoofd opkwamen en ik me bedacht wat ik beter had kunnen zeggen hebben me doen liggen draaien in mijn bed. Met een zucht sla ik mijn dekens van me af en ga me klaar maken voor het werkoverleg dat Koen perse vandaag ineens moest inplannen. 

Als ik in de keuken sta en de schaar in mijn handen heb krijg ik de gedachten om deze tegen mijn arm aan te zetten, ik heb ooit is gehoord dat het beter aanvoelt om lichamelijk pijn te hebben als geestelijk omdat het dan voor andere mensen ook zichtbaar is, deze gedachten heb ik de afgelopen tijd wel vaker, ik denk alleen niet dat het mij iets oplevert om dit met een botte schaar te doen maar toch probeer ik het alleen maar van het idee af te komen. Als de schaar tegen mijn arm staat druk ik deze wat dieper mijn arm in en haal deze dan zacht naar de andere kant, zo als ik al verwachte doet dit niks en schud ik mijn hoofd om de gedachten om dit met iets scherpers te proberen weg te krijgen.