How fame can be too much

~12~

Samen met  y/n loop ik door de stad, ik heb haar verteld waarom ik geen contact meer onderhield met haar en over hoe Caroline terug gekomen was in mijn leven, even was ik bang dat ik wel alleen zou overblijven maar ik kwam er al snel achter dat ik liever alleen ben dan dat zij mij nog verder een depressie in zou trekken. Ik ben blij dat y/n überhaupt nog naar me wilde luisteren en wilde afspreken vandaag. 

"Ik heb de jongens verteld over dat ik mezelf heb gesneden." Mompel ik tegen haar. "Oh, wat goed van je, hoe reageerde ze?" Haar stem klinkt oprecht en ik kan de bezorgdheid horen. "Eigenlijk hebben ze het heel goed op gevangen, ze waren wel geschrokken maar toen ik ze vertelde dat mijn laatste wonden nu aan het genezen zijn waren ze op gelucht." "Ik zei het toch dat ze je wil zouden begrijpen en willen helpen, er is niks om onzeker over te zijn bij je vrienden." We lopen daar een smalle straat en mijn hand raakt die van haar, iets wat verlegen trek ik die meteen terug, ze doet alsof ze het niet gemerkt heeft en we lopen verder. "Wanneer is jullie volgende optreden?" Ik haal mijn schouders op en kijk wat moeilijk. "Sorry ik ben niet van de planning dat zou je aan Roel moeten vragen." Daarna denk ik meteen na over mijn woorden ik heb helemaal de jongens nog niet verteld over y/n, misschien moet ik haar gewoon mee nemen naar kantoor. "Ga anders zo mee naar kantoor, de jongens zullen het vast leuk vinden om je weer te zien." Het is er uit voordat ik er erg in heb en ze knikt. "Lijkt me leuk om de rest ook weer is te zien." Zegt ze met een glimlach, ik kijk haar aan en de gedachten dat ze op Mascha lijkt gaat nog een keer door mijn gedachten heen, maar het is niet meer hetzelfde als dat dit maanden geleden is geweest. Ik heb voor mezelf besloten dat ik vrede heb met het feit dat Mascha en ik elkaar nooit meer gaan zien en spreken en dat ik y/n wel in mijn leven wil houden, voor haar zal ik beter mijn best doen als toen ik mijn relatie met Carolijn begon en mijn beste vriendin voor haar op zij heb geschoven. 

Wanneer ik met y/n de lift in stap van ons kantoorpand  begin ik iets wat zenuwachtig te worden. Is dit wel de juiste keuze? Ga ik niet te snel? Wat zullen de jongens wel niet zeggen als ik weer met haar kom aan zetten?  Moet ik straks weer aan Maurice beloven dat ik haar geen pijn ga doen of wat zal hij wel niet van mij denken aangezien dat haar beste vriend is? Mijn gedachten gaan als een snel trein door mijn hoofd en voor elke vraag die ik aan mezelf stel weet ik ook precies geen antwoord te geven. Waarom gebeurt dit toch altijd als ik zenuwachtig word, ik vis mijn mobiel uit mijn broekzak maar omdat ik probeer over te komen als iemand die zijn emoties onder controle heeft valt deze meteen op de vloer van de lift, ik hoor y/n zachtjes gniffelen. "Lach je mij nou uit?"  Ze schud haar hoofd en ik moet uiteindelijk ook lachen. Ze kijkt zo door mijn act heen en ik besef me dit maar al te goed. "Ik doe wel of ik dit niet heb gezien." "Ik ben gewoon een hele onhandige jongen, maar ik geloof dat je daar al wel achter was gekomen." Ik glimlach om mijn eigen grap en ze lacht terug, haar lach geeft mij een warm gevoel die ik al een hele tijd niet meer gevoeld heb, aan de ene kant voel het fijn maar aan de andere kant weet ik niet of het vanuit haar kant ook hetzelfde voelt. De lift deur gaat open en ik snel de lift uit terwijl ik mijn mobiel weer in mijn broekzak stop, waarvoor ik hem nodig had ben ik compleet vergeten. 

"Matt, waar heb je gezet.... Hey y/n!" Roept Raoul, de andere jongens kijken ook meteen om. "Dag Stampertje!" Roept Koen er achteraan als hij haar ziet. "Van die opmerking ga ik nooit meer af komen hé?" Vraagt ze aan Koen die meteen zijn hoofdschud. "Maar Matt sinds wanneer hebben jullie weer contact, ik dacht dat ze wel klaar met je zou zijn na dat je terug naar je ex ging." "Muil houden Milo." Zeg ik. Het is vrijdagmiddag en we besluiten om vroeg het werk neer te leggen en met ze alle op ons dakterras wat te gaan drinken en zo vertel ik aan de hoe ik weer in contact ben gekomen met y/n. Later in de middag komt ook Russo nog langs en die roept me even apart. "Fijn dat je het ook tegen je vrienden hebt gezegd, maar Matt je bent nog steeds niet helemaal eerlijk." Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Wat bedoel je?" "Ah kom op, je weet wat ik bedoel. Je  kan me niet vertellen dat haar niet op een andere manier ziet zitten." Ik voel mijn wangen rood worden en ik weet dat hij gelijk heeft maar ben bang dat ik dan mijn vriendschap met haar helemaal verpest. Wat als de fans haar net zo gaan haten als dat ze bij andere vriendinnen hebben gedaan? Het totaal geen rekening houden met de gevoelens van andere mensen, ik weet het niet zo zeker of ik daar wel goed aan doe. "Ik weet het niet Rus, het is misschien beter als ik haar eerst zelf beter leer kennen voor dat ik nog een stap durft te zetten." "Kan ik helpen? Ik bedoel ik heb hiervoor ook mijn mond kunnen houden." Daar heeft hij zeker gelijk in, misschien moet ik hem die kans geven. "Prima, ik laat het je weten als ik je hulp nodig heb." Hij knikt en samen voegen we ons weer bij de andere. 

De avond valt en het is nog steeds gezellig, y/n zit naast me en ik zie dat ze het koud heeft. "Wil je mijn trui lenen?" Ze knikt en ik sta op om binnen mijn trui te gaan halen. Wanneer ik bij mijn bureau aan kom zie ik dat ik ook mijn mobiel daar nog heb liggen, ik pak deze op en kijk of ik iets gemist heb. Een paar Whatsapp berichten van Robbie, wat moet hij nou weer? Denk ik bij mezelf hij zit gewoon boven bij ons, hij kan ook gewoon tegen me praten, maar wanneer ik zijn berichten open wordt het me meteen duidelijk.

---------------------------------------

Robbie: Maat, eerlijk je vind haar leuk?

Robbie: Matt, reageer ff.

Robbie: Wat heb je Rus verteld?

Robbie: Heel eerlijk ik denk dat ze jou wel ziet zitten.

Robbie: Je moet is opletten hoe ze steeds een manier vind om je even aan te raken.

Robbie: Als je haar dit keer weer laat vallen ben je echt dom.

Robbie: Ga gewoon is voor je eigen geluk en fuck wat andere daar van vinden.

---------------------------------------

Ergens heeft Rob geluk en moet ik ook echt weer is voor mezelf gaan kiezen en de mening van andere achter me laten, maar ik weet ook van mezelf dat dit nog wel een tijdje kan duren voordat ik de zelf vertrouwen heb gevonden om ook daadwerkelijk door te zetten. Ik ga terug naar boven en geef haar mijn trui die ze meteen aan doet en ik ga weer naast haar zitten. Het wordt aardig laat, y/n heeft Maurice gebeld om haar op te halen en die is nu onderweg hierheen terwijl we snel nog wat laatste dingen opruimen en het weekend in gaan.