SERA ÇİÇEĞİ

2. KAN KOKUSU

SERA ÇİÇEĞİ 2. BÖLÜM 

KAN KOKUSU

Duyduğum tek ses kapının yumruklanma sesiydi. Onun dışında her şey karmakarışıktı. Sırtım artık uyuşmuştu. Kulaklarımda uğultu vardı. Gözlerimi açamıyordum. Acıdan inlemek istiyordum, inleyemiyordum.

"Efnan!"

Kulaklarımın duyduğu bir diğer ses adımdı. Bir çığlık gibi kulağımdaydı. Gözlerimi açmaya çalıştığımda sanki gözlerimin önünde şimşekler çakıyordu. Babam hâlâ sırtıma vurmaya devam ediyordu ancak nefes nefese kalmıştı.

Güm! Güm!

Gökhan kapıyı kırmaya çalışıyordu, artık bunu da işitebiliyordum.

Güm! "Lan sikeyim!" Güm! "Ne biçim kapısın lan sen!" Güm! "Amına koyduğumun kapısı!"

Tak, tak tak! "Efnan! İyi misin oğlum?" Güm!

"Geliyorum bekle az kaldı!" Güm! Güm! Güm! "Sadi Amca! Dokunma Efnan'a!"

Güm! "Lan," Tak, tak, tak! "Lan Sadi! Sana diyorum, Efnan'a bir şey yaparsan kendini ölmüş bil lan!"

İçimden nedense bir gülme isteği gelmişti. Dudaklarım yavaşça kıvrıldığında babam kulağıma eğilip fısıldadı, "Seni elimden kimse kurtaramayacak. Seni polise vermeden durmayacağım."

Kafamı sallayarak onaylamaya çalışırken kafamı kaldıramayıp yere çarptım.

Pat! Sonunda kapıyı kırmayı başarabilmişti. Derin bir nefes aldım ve Gökhan'ı beklemeye başladım. Hızla babamın odasına girip onu üzerimden itmişti. Babam ona da vurmaya çalışmıştı ancak Gökhan onu kendinden uzaklaştırmıştı. Gökhan onu ne kadar uzaklaştırırsa o da o kadar deliriyordu. Yerdeki kırık tabak parçalarını fırlatmaya başladığında Gökhan gözünü karartıp onu yatağına doğru itti ve hızla ellerini ve bacaklarını komodindeki iplerle bağladı.

"Bu adam ilaçlarını içmiyor Efnan, seni kandırıyor." diyerek nefes nefese bana döndü Gökhan. "İyi misin sen?" yanıma geldiğinde parmaklarımı kaldırıp selam verdim.

"İyiyim." dedim zorlukla. Ağzımda biriken kanları tükürüp Gökhan'ın beni yerden kaldırmasıyla derin bir nefes aldım.

"Gören de seni boksör değilsin zanneder. Şampiyonusun bu ülkenin, babanın seni getirdiği hale bak. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu?"

Sessiz kaldığımda beni odadan çıkardı. Sırtım yanıyordu. İnleye inleye odadan çıkarken, "Bazen haklısın." dedim kafamı eğerek.

"Hadi oradan," dedi odanın kapısını kapatırken. "Ben her zaman haklıyım."

"Ama hasta, hasta olmasa yapmazdı."

"Bana bak." dedi sakince. "Seni bulduğumda sen on sekiz yaşındaydın, bense yirmi beş. Antrenörlüğümün ilk seneleriydi. Seni bir mahalle kavgasının arasından çekip çıkarmıştım. Deli gibi yumrukluyordun o çocukları."

Ona baktığımda onaylar gibi yeniden söyledi. "Deli gibi, hiç durmadan. Seni kurtarmaya o gün karar vermiştim, hatırla."

Hatırlıyordum.

***

"Bu süt bebesi mi bize kafa tutuyor lan?"

"Galiba abi," dedi sarışın olan. "Ters çevirin bu nonoşu! Cebinde sakladığı paraları bir görelim."