Seb's pov
Inis kong nilapag 'yung phone ko sa lamesa dahil sa pangaasar nila na nakita raw kami ni Azi at Ares kanina bumibili sa labas. Si Kael hanggang ngayon gumagawa padin ng rrl kaya buryong-buryo na ako habang kumakain ng ice cream na binili ko kanina.
"Wala ba akong matutulong? " tanong ko at sa pangapat na pagkakataon umiling uli siya ng tahimik. Ayoko naman maging pabuhat lang kaya hindi ako masiyadong kampante na wala akong ginagawa. I look at the isaw beside him and saw the isaw that he haven't eaten yet sa may cup.
"Kainin mo na muna kaya food mo? " suhestiyon ko, he look up at me and then raised his eyebrows. Magugustuhan niya naman siguro 'yan, masarap naman eh.
He sighed and then pushed his laptop beside, umiwas ako ng tingin dahil baka magalit siya sakin kapag hindi niya nagustuhan at kinuha 'yung laptop ko. I acted like typing and searching while stealing glances at him, inaamoy amoy niya pa ito. I gulped and pursed my lips when he took a big bite from it, he started chewing and tasting it tapos ay biglang huminto.
Horror and disgust was evident in his eyes and quickly stood up, panicking. He was about to throw up sa may mga halaman pero kaagad ko siyang tinakbo at pinigilan.
"Mapapagalitan tayo! bawal magkalat dito" sambit ko sabay turo sa sign and sa cctv na nasa taas. Halata sa mukha niya na nasusuka na siya tapos wala pang malapit na basurahan tsaka wala pa kaming dalang plastic. Naduduwal na ito kaya sa panic ko ay tinaggal ko 'yung longsleeve at vest ko tapos ay ginawa kong pangsalo. His eyes were telling me 'no' pero umiling ako.
"Dito mo iluwa, wala tayong mapagtatapunan dito. Wala akong dalang papel tsaka plastic. Hindi rin pwede 'yung cup. " sambit ko, malayo pa 'yung basurahan tapos 'yung bag namin nasa classroom pa.
Mas lalo siyang naduwal kaya inilapit ko sa kaniya 'yung damit ko. He gaved up and started throwing up on my clothes, napaiwas ako ng tingin habang hawak-hawak 'yung damit ko.
Wala naman masyadong tao tsaka dumadaan na estudyante kaya walang makakakita. I look around to find where the trashcan is, pero nasa pinakaentrance pa 'yun ng tripa eh, tapos nasa dulo kami nakaupo.
Nang tumigil siya sa pagsusuka ay kaagad kong binalot 'yung suka niya, hindi naman matubig halos kanin tsaka mga kinain lang niya kanina pero ang baho syempre suka 'to eh.
"Kunin mo 'yung panyo dito sa bulsa ko" utos ko, dahil hawak ko 'yung damit ko ay hindi ko maibigay kaya siya na lang 'yung kumuha at pinampunas niya sa bibig niya.
"Wait lang, dito ka lang. Tatapon ko 'to tapos bilhan rin kita tubig, 'wag mo na inumin 'yung tubig mo panget lasa eh baka sumama lalo sikmura mo."Bilin ko sa kaniya at nagmamadaling nagpunta sa may basurahan para itapon na mismo 'yung damit ko kaya naka white tshirt nalang ako ngayon.
Tangina bakit ko ba ginagawa 'to? Letse, pero kasalanan ko naman. Baka iba lang talaga panlasa niya, tsaka ayaw niya.
I sighed before going rushing to the nearest store, planning to buy him some water and ice cream. I also bought marshmallows dahil feeling ko favorite niya 'yun based the way he look at isaw kanina when he thought it was mallows. Nakakakonsensya kasi, hindi naman ako ganun kasama para hayaan lang siya atsaka ganun rin naman mga kapatid ko sakin eh.
Pagkabalik ko kung saan kami nakapwesto hindi pa rin tumitigil kakasuka kaya dali-dali na akong lumapit at inabot sa kaniya ang tubig.
Tangina ang awkward kasi tapikin siya sa likod eh hindi naman kami close. Okay na siguro na 5 meters apart kami, nandito naman presence ko... mental support lang kaya ko ibigay.
"Akin na, itatapon ko. Wait ka lang. Inumin mo 'yung tubig tapos kain ka muna ice cream pampalit ng lasa." Saad ko sabay nandidiring kinuha ung dsmit ko na pinagsukuan niya at dali-dali itong nilagay sa plastic na hiningi ko sa tindahan bago itapon.
YOU ARE READING
KODIGO
Teen FictionLife are full of surprises. Your enemies could either turn into your worst, or be the reason of your best. Unexpected friendships are the best. But could it stay longer despite of the hardships that they will receive? Mikael and Seb are known as...