Tek Bölümlük Hikayeler (AlGon, FitMeh, OrNil ve diğer çiftler)

AYI VE DAVŞAN

Kısa FitMeh bölümüdür. İlgilisine duyurulur :)

*****

Mehmet Bey sinirli bir şekilde pazarda volta atıyordu. O kadar korkutucu görünüyordu ki yanına kimse yanaşamıyordu. Gerçi bu halini garipseyen de pek yoktu. Her zamanki Mehmet Beydi işte. Fevri, öfkesinden çevresine ama en çok da kendisine zarar veren bir adamdı o. Hava iyice kararmış ve yağmur çiselemeye başlamıştı. Çok soğuktu ama Mehmet bunun farkında bile değildi. Sanki öfkesinin ateşinde yanıyordu. Birinin onu sakinleştirmesine, destek olmasına ihtiyacı vardı. Birden yönünü buldu. Hızlandı yürümeye başladı. Gideceği yeri biliyordu. Keşke yapmasaydı ama elinde değildi. Bey otağının yakınlarındaki otağın önünde durdu. Çevresine şöyle bir bakınıp kimsenin olmadığını görünce cesaretini toplayıp otağa girdi. Fitnat korkuyla ayağa kalktı. Tam hançerini çekecekken gelenin Mehmet olduğunu fark etti. Telaşlı bir sesle sordu;

- Mehmet Bey bu saatte ne ararsın burada? Bir şey mi istersin?

Mehmet hiçbir şey söylemedi. Fitnat'ın yanına çöküp oturdu. Fitnat'ın normalde Mehmet'ten

otağdan hemen çıkmasını istemesi gerekirdi ama yapmadı. O da Mehmet'in yanına oturdu ve bekledi. Biraz zaman geçtikten sonra Mehmet sesinden bile belli olan bir üzüntüyle ;

- Yönümü kaybetmiştim ayaklarım beni buraya getirdi.

Fitnat çok şaşırmıştı. Kendini beğenmiş kibirli adam gitmiş yerine başka biri gelmişti.

-Mehmet Bey bunları bana neden söylersin? Hem çok geç oldu ,bizi biri görürse bu iyi olmaz.

-Sen de mi beni kovacaksın Fitnat?

-Kovmak istemem elbet. Ama size nasıl yardımcı olacağımı, size neyin iyi geleceğini bilemem.

Mehmet birden Fitnat'ın başlığını çıkardı. Tam saçlarına dokunacakken Fitnat öfkeyle geriye atıldı kendinden emin bir sesle;

-Mehmet Bey otağımdan hemen çıkasın!

-Beni yanlış anladın. Sana zarar vermem ben. Birlikte büyüdük biz. Beni hiç mi tanımazsın?

Fitnat sakinleşti, Mehmet'in yanına oturdu tam başlığına uzanmıştı ki Mehmet;

-Açık kalsa olmaz mı?

Fitnat sinirlenmekten ziyade ona karşı merhamet hissediyordu. Hiçbir şey demedi. Beklemeye başladı. Biraz zaman sonra Mehmet;

-Hani şu yanından hiç ayrılmayan alp, onunla evlenecek misin? Seni istermiş diye duydum.

-O nasıl söz Mehmet Bey?

-Yalnızız burada şu beyi bir kenara bırak artık.

-Mehmet Be.. Mehmet açıkça konuş ne istiyorsun benden?

-Bugün yanında kalsam olur mu? Sana ihtiyacım var. Hiç iyi hissetmem kendimi.

Bunları söyledikten sonra olduğu yere uzandı. Gözlerini kapattı ve;

-Senle küçükken hayal kurardık hatırladın mı?

-Hatırladım ya. En güzel yerinde anan çağırırdı hep seni.

-Anam bilirdi çünkü. Benim en güzel hayalimin sen olduğunu.

Fitnat'ın yüzünde belli belirsiz bir gülümseme belirdi o da Mehmet'in yanına uzandı. Ve ona;

-O yüzden mi bugün talim yaparken gittin zavallı alpı yaraladın?

Mehmet sırıtarak;

-Soruma cevap vermedin. Evlenecek misin onunla?

-İyi cesur biri o. Ama daha fazlası değil. Umarım onu gerçekten sevecek birini bulabilir. Bir daha da zarar vermeyesin ona.

Mehmet rahatlamıştı. Artık ailesinin ne dediğine bakmayacaktı. Gerekirse tüm acunu karşısına alacaktı. Fitnat birden;

-Peki sen Holofira ile evlenecek misin?

-Anam öyle ister. Ama ne o beni, ne de ben onu isterim. Ben tek birini isterim.

Fitnat alaycı bir şekilde;

-Kimdir o? Ben tanır miyim?

-Çok iyi tanırsın.

Mehmet kafasını Fitnat'ın kalbinin üzerine koydu. Fitnat ilk başta doğrulmak istesede sonrasında o da kendisini bıraktı. Birden eli Mehmet'in saçlarına gitse de fark edince hemen çekti. Mehmet gülümseyerek,

-Ben izin veriyorum. İstediğin kadar dokunabilirsin.