Tek Bölümlük Hikayeler (AlGon, FitMeh, OrNil ve diğer çiftler)

KÜLYUTMAZ ALAEDDİN PAŞA

Herkese merhaba. Öncelikle yorumlarınızı okumak çok keyifliydi, teşekkür ederim. 

İşlerimi ve psikolojimi anca toparlayabildim. Hayat kaygısından sanat kaygısına geçmek kolay değil, ama ben de zoru severim. Neyse bu kadar artistlik yeter. 

Bütün ciddiyetimle yazdığım bir bölümle daha sizlerleyim... İyi okumalar :) 

******

Yenişehir Sarayında oldukça hararetli bir hazırlık vardı. Yakup Bey ve ailesi saraya ziyarete geleceklerdi. Her iki ailede bu ziyaret sırasında pusatlarını çekmeyeceklerinden, birbirleriyle ileri geri konuşmayacaklarından ve Mehmet'in sarayda şehzade avına çıkmayacağından son derece emindi. Hatta Mehmet bile... Sonuçta artık hısım olacaklardı. Arayı düzeltmek gerekirdi. En azından bir süre... Bir fırsatını bulup tekrar bozana kadar...

Osman Bey hiç istemesede yoğun ısrarlara dayanamayıp- Bala Hatunun emri, Alaeddin'in tatlı ricası -  Uç Pazar'a hayırlı bir iş için ailesiyle ziyarette bulunmuştu. Yakup Bey ileri geri konuşur kovmaktan beter eder, elimiz pusatımızda yine raconlar kesilir, kavgalar hakaretler edilir, yeterince pisleşilir, şehzadeler damda boğuşur yerlere yapışır sonra elimiz boş Yenişehir'e döneriz diye düşünmüştü ilk başta.  

Ancak hiç beklediği gibi olmamıştı. Yakup Bey kibar bir şekilde önce kızının rızasını sormuş, onayını aldıktan sonra da kabul etmişti. Hatta Saadet Hatun aceleyle söze karışıp "hayırlı iş geciktirilmez toyun bir haftada yapılması gerekir" demişti. Osman Bey bu hız karşısında afallamış, ama bunu ben söyleyecektim yiaa demek istemiş, diyememişti. 

Mehmet isteme boyunca şekilden şekle girmiş. Çoğu zaman can havliyle otağdan dışarı çıkıp hava alıp geri dönmüştü. Orhan ise kardeşinin mutluluğundan ziyade biricik rakibi olan Mehmet'in çırpınmalarını izlerken zevkten dört köşe olmuştu.  Gonca ise oldukça mutlu ama bir o kadar da tedirgin görünürdü. Sevdiğine bakıp rahatlamak isterdi amma Alaeddin onunla göz göze gelmekten kaçınırdı. O gün bir garip davranırdı.  Yüzü hiç gülmez, çok ciddi dururdu. Gonca bunu isteme heyecanına yormuşsada canı ziyadesiyle  sıkılmıştı.

Uç Pazarda hava şartları toy hazırlığının yapılması için elverişli değildi. O sebeple Bala Hatun toya kadar Yenişehir Sarayında misafir olmalarının hazırlıkları kolaylaştıracağını söylemişti. Yakup Bey önce reddecek gibi olmuş sonrasında Saadet Hatun'un sert dirsek darbesiyle kabul etmek zorunda kalmıştı. Mehmet ise bir anda oturduğu yerden kalkmış bu sırada masada ne var ne yoksa devirmiş, sanki yaralı bir ayı gibi acı bir iç çekiş eşliğinde dışarıya çıkmıştı. Dışardan acı bir böğürtü duyulsada bu kimsenin umurunda olmamıştı.  

Saray ahalisi müstakbel hısımlarını karşılamak için Yenişehir Sarayı girişinde beklemeye başlamıştı bile. Ancak Bekleyenler arasında bir kişi eksikti, oysa en çok onun orada olması gerekirdi. Damat Bey bir türlü ortada görünmezdi. Bala Hatun oğlunu merak eder ama kafalar karışmasın diye kimseye bir şey diyemezdi. Alaeddin'in elbet bir derdi vardı amma bunu çözmek için uygun zaman bugün değildi. Misafirler atlarından indiler. Gonca'nın gözleri kalabalığı hızlıca tarasada bir türlü Alaeddin'i göremedi. Ne yani, onu karşılamaya gelmemiş miydi? Hiç belli etmek istemesede elinde olmadan suratını asmıştı işte. Saadet Hatun da bunu fark edip rahatsızlıkla sordu;

"Bala Hatun hayırdır Alaeddin Bey yok mudur?"

"Vazifededir. Yemeğe kadar gelir, buyurun odalarınıza yerleşin, eyice dinlenin. Akşam yemekte görüşürüz."

Vazifede demişti amma bu doğru değildi ki. İyice merak etmişti. Acaba  oğlunun başına bir iş mi gelmişti? Yoksa başka önemli işleri mi vardı? Oğlunun Gonca'yı sevdiğinden emindi. Zaten isteme onun ısrarlarıyla olmuştu. O zaman neden karşılamada yer almamış, merak etmişti. Birden gözü arkadaki ufak ihtiyar hatuna ilişti. Yakup ve Mehmet bile iki adım arkada kalmış, bu hatun hemen önlerinde süpürgesinden destek alarak kendisinden emin bir şekilde yürümektedir. Bunu fark eden Saadet önce davrandı, hatunu tanıttı;