Restored and Shattered (Available In Finovel And Novelah)

CHAPTER 11

Kaven

"Good morning mahal" pag mulat nang mata ko ay nakangising muka ni Noah agad ang bumungad sakin. Noah and his gummy smile. "Hihi we're look like a married couple." Napabalikwas ako ng mapansin ko kung ano ang pwesto naming dalawa.

Naka yakap ang mga braso nya sa bewang ko habang ako naman ay nakayapos sa dibdib nya. I know walang malisya 'to pareho kaming lalaki, pero si Noah? At anong we're look like a married couple?

Sinamaan so sya nang tingin dahil feel na feel nang gago ang pagkakayakap sa akin kanina.

Kitams ki aga-aga pina painit nya na ang ulo ko.

Tumingin ako sa maliit na orasan sa tabi ng kama nang makitang 5 AM palang, may pasok ako sa coffee shop mag 7:30 tapos ang klase ko naman ay 9:30. Mahaba pa ang oras ko para makapag handa.

I'm wearing my white shirt na pinarisan ng baggy pants na blue, after putting cologne ay dumeretso ako sa kusina para hanapin si Noah. He may be cooking right now.

"Say ahhh Kav."

"Isa Noah, I'm eating wag makulit." Matigas kong saway sa kanya dahil ang likot nyang kumain at napaka ingay.

Tumingin ako sa kanya nang binaba nya ang hawak na kutsara at nakayukong pinaglalaruan ang pagkain nya.

Napabuntong-hininga nalang ako sa inakto niya. For others, Noah's current actions may seem abnormal. He is not acting like a friend, or at least I don't know how a healthy friendship should exactly be. I treat Ri and Jason as my friends, but we're not like this, even when compared to Niah before.

Kaya naguguluhan talaga ako sa mga kinikilos ni Noah, Is this how a friend is supposed to act? But he also told me he has feelings for me. Yeah, right! Whatever!

"Noah, say ahh." I said that as I forced him to eat a spoonful of the stew na mayroong maraming meat.

Is it also normal na hindi ko ma-tiis ang isang 'to? Hah! Kargo ko pa pag ginutom 'to mamaya.

Nakangiti syang umangat ng tingin sakin at saka ngumanga upang tanggapin ang pagkaing sinusubo ko sa kanya.

Pa-taray ko syang inirapan, he's quite a brat. His mischievous side is showing again.

"Ihahatid kita ah." Tumango nalang ako kasi wala namang kwenta ang mga pagtanggi ko sa kanya, sya parin naman ang masusunod.

"Wala kabang trabaho?" Tanong ko habang inaayos nya ang pagsuot sakin ng helmet. Ewan ko ba sa kanya kaya ko naman, hindi naman ako baldado, taena nito. Tsk ewan bahala na nga, mamaya ko na sya papatulan pag may lakas na 'kong makigpagsagutan sa kanya.

"I have, pero tumatakbo naman ang kompanya kahit wala ako."

"You own a company?!"

"Yeah! Maliit lang na kompanya." Baliwala nyang sagot na parang hindi sya intresado sa pinag-uusapan namin, na kina sama ng tingin ko sa kanya.

"What?" Inosente at naka nguso nya pang tanong ""The company isn't that important, okay, I own La Motor's." Napahigit ang paghininga ko dahil sa sinabi nya. Anong maliit na kompanya?

La Moto is a very expensive motorcycle, which even if you spend millions on, it's still too rich to be afforded by the middle class. Gaano ba ka yaman ang isang 'to?

"It's okay now. Please, let's not talk about it. It's nothing important, anyway. Hurry, you might be late." Pa humble. Bahala nga sya sabagay ano naman ngayon kong subrang yaman nya. As long as he's a good friend that what matters the most.

Singkit ang matang napatingin saki--- samin si Ciaro nang sabay kaming pumasok sa loob nga coffee shop. Ngunit hindi ko nalang ito pinansin at pinagtuunan pansin ang sinusuot kong apron.

"Magkasama nanaman kayo?"

"Oo?" I look at him na parang pinapahiwatig na 'hindi ba obvious?'

Nakangisi lamang syang umiling sa kin bago tumalikod. Nakita ko pa ang pag iling ng ulo.

"Same as last time, please!"

"You're not going to work today?"

"I'll go after I drink my coffee."

Sinabi ko kay Ciaro kung anong order nya at sinimulang ayusin ang mga nagulong gamit sa stante.

"Susunduin kita sa school mo mamaya."

"Kung hindi ka busy." 'yun nalang ang nasagot ko dahil kahit humindi ako ay sya parin naman ang masusunod.

"Okay!" Pagkatapos nyang matanggap ang kape nya ay pumewesto na sya sa kung saan sya palaging naka-upo.

Hindi ko na sya pinagtuunan ng pansin at pinag patuloy ang pagta-trabaho. After minute nang makita kong tapos na ito sa kape nyang iniinom ay lumapit ito kung saan ako nag aayos ng mga gamit na nagulo ng mga customer na kakaalis lang.

"I'll go now, I'll pick you up in five." sambit nito nang makalapit sakin,

"Yeah, sige okay na alis na."

"Pinapaalis mo na ako?" Gosh!

"Noah!"

"Walang kiss?"
Sinamaan ko ito nang tingin dahil sa pinag-sasabi nya. Walang hiya talaga sa katawan ang isang 'to.

"Oo na ito na, masama nanaman timpla nya." Inirapan ko na lang sya dahil nagawa nya pa talagang bumulong pero rinig ko naman.

"Bye po." Tinanguan ko nalang ito, para wala nang masabi.

Lumingon ako sa likod ko nang marinig ko ang pilit na ubo ni Ciaro.

~~~Bye~~~