......
ခိုင် ..ရမက်၏ လက်ရေးများကိုမြင်လိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ခိုင့်နူတ်ခမ်းများကိုမဆိုသလောက်လေးတွန့်ချိုးရင်း။ ရမက်လက်ဖြင့်ရေးထားသောထိုစာလုံးများကိုသူမ၏ လက်သွယ်သွယ်လေးဖြင့် ထိကိုင်လိုက်ရင်း။
"ဒီလက်ရေးလေးကိုတို့သိပ်လွမ်းနေခဲ့တာ"
ခိုင်တစ်ယောက် ကြည်နူးဝမ်းသာသောမျက်ဝန်းဖြင့်သာ စာလုံးများကိုကြည့်ဖို့ပြင်လိုက်တော့သည်။
မင်္ဂလာပါ ဆရာမ အခုလိုဆရာမဆီ စာရေးလိုက်ရတဲ့အကြောင်းလေးကိုပြောပြပရစေ။
တစ်ကယ်ဆို သမီးဆရာမဆီစာရေးစရာမလိုတာကိုနားလည်ပါတယ် ၊ ဒါပင်မယ့်သမီးတို့ကြားသိမ်းထားလို့ရတဲ့အမှတ်တရရယ်လို့မယ်မယ်ရရမရှိတာကြောင့် ၊ အမှတ်တရလက်ဆောင်အဖြစ် ဒီစာကိုရေးလိုက်ရပါတယ်။
အဆုံးထိဖတ်ပေးဖို့တောင်းဆိုပရစေ တီချယ့်ကိုသမီးထပ်နှောင့်ရှက်တော့မှာမဟုတ်ပါဘူး။
9. 1. 19991/
ဆရာမကိုစတွေ့ထဲက သမီးရဲ့ရင်ထဲမှာကော သမီးရဲ့နှလုံးသားထဲကပါ ဆရာမလို့ပဲခေါ်ချင်ခဲ့တာ။ ဆရာမ မှတ်မိသေးရဲ့လား။ သမီးတို့ပထမဦးဆုံစုံခဲ့တဲ့ ၊ ကားတိုက်မူလေးကို။
အာ့တုန်းကဆိုလေ အစက သမီးအတော်လေးဒေါသထွက်ခဲ့ရတာ ၊ လူတစ်ယောက်လုံးလာနေတာတောင်မမြင်ဘဲ ကားတိုက်တဲ့လူကိုအပြစ်တွေပြောတော့မဲ့အချိန်။
ကားပေါ်ကနေတစ်လှမ်းခြင်းတည်ငြိမ်စွာဖြင့်မြန်မာဝမ်းဆက်ကိုသာဝတ်ဆင်ထားပြီးဆံပင်များကိုလည်း ဖဲကြိုးလေးဖြင့်ချည်ကာထားတဲ့။ ဆရာမကိုမြင်လိုက်ရတော့ရမက်ရင်ထဲဝယ် ၊ နတ်သမီးလေးတစ်ပါးကောင်းကင်ပေါ်ကကြလာတယ်ထင်တာ။
နောက်မှသာ ဘလူးရီးမှန်းသိခဲ့ရတယ်၊
ထိုစာသားကိုမြင်တော့ ထိုင်တစ်ယောက်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး။ ငါကအာ့လောက်တောင်ဆိုးသွားတာလားဆိုပြီးလည်းတွေးမိနေပြန်တယ်။
ဆရာမက ကားပေါ်ကဆင်းဆင်းလာချင်း သမီးကို ၊ ကားတိုက်ခံပြီးလုပ်စားနေတဲ့လူတစ်ယောက်အထင် စွတ်စွဲပြောဆိုနေပင်မယ့်။
YOU ARE READING
"မမျှော်လင့်သော..."(Complete)
Non-Fiction" ချစ်မိပြီဆိုရင်..လူတိုင်းကပိုင်ဆိုင်ချင်ကြတာပဲမဟုတ်ပါလား .." " ဒါဆို ငါကရော..."
