အပိုင်း ၄
>>>>>>´°
ကျော်ကိုကိုဇော်ကျောင်းထဲကိုပြေးဝင်သွားတာမြင်တော့ ရမက်လည်းကျောင်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။
သမီး..ရမက်
ရမက် လမ်းလျောက်နေတုန်းအနောက်ကနေခေါ်သံကြားလို့လည့်ကြည့်မိတော့ ရမက် တို့ဆရာမဖြစ်နေသည်။
"အော်...ဆရာမ "
"ဟုတ်ပ့ရှင် ဆရာမပါ "
သမီးကနော် တီချယ့်ကိုတောင်မမြင်ဘူး။
"ရှင်..."
ဆရာမက ဒီမှာအစောထဲကရှိနေတာလား
အာ့လိုတော့မဟုတ်ပါဘူး ၊ အခုလေးတင်မှရောက်တာပါကွယ်။
"အော်..ဟုတ်"
တူတူကျောင်းထဲဝင်ရအောင်လေ”
ဆရာမကပြောလည်းပြောဆရာမရဲ့ဘယ်ဘက်ခြမ်းကလက်၊ က ရမက်ရဲ့အရှေ့ကိုခဏခဏရောက်နေလို့ကြည့်လိုက်မိတဲ့အခါ "
ဟုတ်သားပဲ ဆရာမဆွဲခြင်းကို ကိုင်ပေးရမှာမေ့နေတာ ၊ ရမက် ကတော့အလိုက်မသိသလိုဖြစ်သွားမိပြန်သည်။
ဆရာမ လက်ထဲကခြင်းသမီးကိုပေးပါ
"အိုကွယ်...အားနာစရာ"
မဟုတ်တာ သယ်ပေးပရစေနော် ”
ဟုတ်ပါပြီကွယ် တီချယ့်သမီးလေးက
သိတက်လိုက်တာ ၊ "လှပသောအပြုံးလေးဖြင့်"
သိတက်တာထပ် ဆရာမကမသယ်ပေးမချင်း ရမက်အရှေ့မှာဆွဲခြင်းထုတ်ပြနေတာပြီးမှာမှမဟုတ်တာ။ ရမက်လည်းဆရာမရဲ့ခလေးဆန်နေမူကြောင့် ပြုံးမိပြန်သည်။
ခိုင့်စိတ်ထဲမသိုးမသန့်ဖြစ်နေရပြန်သည်။ ငါမေးလိုက်ရင်ကောင်းမလား မမေးပဲနေရမလား နောက်မှမေးတာပဲကောင်းပါတယ်။
ရမက် ဘေးကကောင်လေးကဘယ်သူပါလိမ့်
ဘာလို့အခုလောက်ရင်းနီးနေရတာလဲ ၊ ရမက်နဲ့သိတာ ၆လဝန်းကျင်ရှိပြီ ငါနဲ့ကလွဲပြီး ပျော်ရွှင်စွာပြုံးတယ်ဆိုတာမမြင်ဖူးခဲ့ဖူးဘူး။
"ငါထင်သလိုသာဆိုရင် သူနဲ့ရမက်က.."
"အို...ငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့တွေးနေတာတုန်း "
YOU ARE READING
"မမျှော်လင့်သော..."(Complete)
Kurgu Olmayan" ချစ်မိပြီဆိုရင်..လူတိုင်းကပိုင်ဆိုင်ချင်ကြတာပဲမဟုတ်ပါလား .." " ဒါဆို ငါကရော..."
