Ay Işığı (ARA VERİLDİ)

1.Bölüm:tanışma

Merhaba sevgili dostlarım. Buraya yeni başlangıçlar yeni umutlar ve bağlılıklar ekliyorum. Kitabımın ilk bölümleri sizlerle birikte. Elbette ki ilk bölüm sade gelebilir ama devam etmenizi çok isterim. Kitabımı okuyan destek veren herkese sonsuz teşekkürler. Lütfen yazım yanlışı yapılan yerde affedin ve işaret bırakın ki düzeltebileyim. :)

O zaman hazır mısınız?
Ay Işığından doğan güzelliklere...
Karanlığın ışığına kavuşmasına...

Bizimle bir hikaye yazmaya hazır mısınız? ~Aylin-Atlas

Ve okulun ilk günü. Tedirginim aslında yaz boyu beni uyutmayan düşüncelerimle ne
yapacağımı bilmiyorum çünkü yeni bir okul yeni arkadaşlar ...Tekrar düşüncelerle boğuşurken
annemin birden içeri girmesi korkutu beni .

"Ahh! Anne korkuttun. Kalbim durdu."dedim.
Mutlu olsun diye
"Benim gibi iyi evladı bir daha nerden bulurdun."dedim.
Tatlı bir tebessümle yanıt verdi.

"Abin varya o yeter bize. Neyse neyse söylenmeyi bırakta kalk yoksa okula geç kalacaksın. Hem
ben anlamadım ki neden okul değiştirmek istediğini . Eski okulun çok iyi bir yerdi ,
ne diye okul değiştirdin gerçekten anlamıyorum ."

Kaydımı başka özel okula verdim çünkü eski okulumda anlaşamadığım çok kişi vardı ve sıkılmıştım boş insanlardan.

"Kızının mutlu olmasını istiyorsan kararına saygı duyacaksınız Mine Hanım"

" Hadi hadi kalk ve hazırlan yoksa geç kalacaksın hemde ilk günden. Okul üniforman orada asılı
giymeyi unutma."

"Hadi ama anne ne forması? Benim forma giymediğimi sende biliyorsun."

Okulun ilk gün forma olmaz zaten. Ters ters baktıktan sonra odadan
çıktı. Arkasından ne kadar seslensem de hiç bir şey demedi. Saatte bakmak için telefonuma uzandım ve gerçekten annem haklıydı geç kalacaktım, ilk günden bu olamazdı. Hemen yataktan çıkıp dolabıma yöneldim. Beyaz bir tişört ve siyah bir pantolon giyip odadan çıktım. Salonda duran çantama uzanırken abimin enseme vurmasıyla sarsıldım.

"Günaydın abi." Dedim sinirli bir şekilde.

Küçük bir kahkaha attı. Cidden sabah sabah çok iyi bir
moral oldu .

"Günaydın. Şirkette geçeceğim gel senide okuluna bırakayım."

Buna hayır diyemezdim ama biraz
hava almak iyi gelecekti her ne kadar geç kalıyorsam da.

"Sağ ol abi kendim gitmek istiyorum." Başıyla onayladıktan sonra gitti.Bende artık hemen okula gitmeliydim. Ayakkabımı giyerken annem arkamdan seslensede
duymamış gibi yaptım çünkü geç kalıyordum.

"Aylin kahvaltı yapmadın kızım aç aç gidilir mi ?"

"Annem aç değilim ben hem bak geç kalıyorum. Okulda yerim bir şeyler olur mu ?"

"Tamam kızım , ye ama tamam mı ?" Kafamı tamam manasında sallayıp çıktım evden .

Yürümek yerine bisiklete binmeyi tercih ettim yürümekten daha iyi en azından. Bir yandan
bisikletimi sürüyor bir yandan da tedirginliğimi azaltmaya çalışıyorum. Of kesinlikle geç kalacağım. Saatte bakmak için telefonumu çıkarttım. Saati kontrol ederken yolda duran kişiyi görmeyip ve çarptım. Nasıl olduğunu anlamadan yerde olduğumu fark ettim. Dizimde çok fena ağrı hissettim. Şokun etkisi geçince yerde oturup bana bakan açık kahverengi gözlerle
karşılaştım. Doğruyu söylemek gerekirse çok güzel gözleri vardı. Bunu hayranlığımı yüzüme
yansıtmış olacağım ki hafif bir gülümseme aldı gamzelerini. Yüzümün kızardığını hissettim. Etrafa
dağılan eşyalara bakınırken bana doğru uzanan el ona dönmemi sağladı.