NERDESİN?

(4)

Afallayarak ona baktım nerden bilebilirdi bu sırrı ilk günden onlarla paylaşmak istemiyordum. Kekeleyerek cevap verdim.

-Ne-nerden biliyorsun?

-Babam okulun müdür yardımcısı sen okula geldikten sonra merak edip dosyana göz attım.

-Tüm insanların özeline karışırmısın sen?

-Genelde

Dedi ve gülümsedi, gözlerimi devirdim o esnada Ateşle Yiğite baktım, ikiside sohbet etse Ateş iki kelimenin arası bana bakıp duruyordu. Derin bir nefes aldım ve onların yanına ilerledim;

-Size ailem hakkında yalan söyledim.
İkiside afallamış bir şekilde bana baktı.

-Gerçek şu ki annemle babam ben 6 yaşındayken ölmüş o esnada büyük ihtimalle travma yaşadığım için onlarla ilgili hiç bir şey hatırlamıyorum. Ailemle ilgi söylediğim yalan bu diğer yandan arkadaşlarımla kaldığım doğru başka bir yalanım yok.

İkisinin yüzüne baktığımda gerçekle yüzleştim maalesefki gözlerinde acıma vardı ve elimde olmadan gözlerim doldu hayır ağlayamazdım hem ilk günden neşeli yüzümü kirletemezdim diğer yandan ağlarsam lens taktığım belli olabilirdi . Bir hışımla tekrar onlara döndüm ve dedimki;

-Ben yaşadıklarıma alıştım ama şu insanların gözlerindeki acımaya alışamadım.

Bunları söylerken elimde olmadan gözyaşım düştü hass... galiba lensim oynadı hızlıca onlara bakmadan okuldan çıktım, arkamdan seslenmelerine kulak asmadım zaten okulun bitmesine iki ders kalmıştı oda görseldi. Güvenlik görevlisine hastayım gibi çok orijinal bir yalan uydurduktan sonra eve doğru yürümeye başladım yürürken gözyaşlarıma engel olamadım bu yaşıma kadar yetimhanede yaşamanın bana kattığı olumsuz şeylerden biride ne zaman birisine hayatımdan bahsetsem sanki olabilecek en kötü hayatı yaşamışım gibi bakmaları. Eve geldiğimde hızlıca kapıyı açtım içeri girdiğimde Ecrinle ortak kullandığımız odaya girmeyi pilanlıyodum ama Halil Ecrinle öpüşmek üzere olduğunu fark etmeseydim! Kapı açma sesini bile duymayacak kadar birbirlerine odaklanmışlardı bende hızlıca fotoğraflarını çektim Halil tam bir hamle yapıyorduki bir arkadaş olarak görevini yerine getirdim ve "Ecrini öpmeye kalkışırsan daha önce çıktığın tüm kızlara söylerim" diye adeta çığlık attım. Çığlığım üzerine sıçrayarak kendine gelen ikili kendini savunmaya başladı;

-Öpmüyordum telefondan bişey gösteriyordum.

-Ev-evet bişey baktım ayrıca sen milletin özeline karışmaya ne zamandır bu kadar meraklı oldun Yıldız?

Çok inanmış gibi baş dalladıktan sonra "tamam size inanıyormuş gibi yapıyorum ve odaya geçiyorum" Ecrinle Halilin söylenmeleri eşliğinde odaya geçtim geçtiğim gibide yüzümdeki gülüş dondu ve gözyaşları onu takip etti bana bu aralar ne olduğunu bilmiyorum sadece ne zaman yalnız kalsam ağlamaya başlıyorum sessizce yatağa oturdum kulaklığımı taktım ve şarkının beni başka evrenlere götürmesine izin verdim. Ve ağlamaya başladım bu sırada Ecrin kapımı usulca açıp yanıma geldi az önce kavga etmiş olsakta bişey olduğunu anlamıştı ama şuan hiç konuşucak havamda değildim hızlıca göz yaşlarımı silip yüzüme bir gülümseme taktım gelip yanıma oturdu ve;

-Nasılsın?

-İyiyim.Beni boş verde anlat sen Halille ne yapıyordunuz anlat ve ya neyse sonra dinlicem.

Ecrin gözlerini devirdi ve konuşmaya devam etti;

-Yıldız okuldan erken çıktın bende merak ettim.

-Biraz midem bulanıyordu ama geçti iyiyim Eco.

-İyi o zaman ben içerdeyim miden yine bulanırsa söyle.

-Tamamdır Eco anne.

Dedikten sonra gülümsedim. Ecrinde gülümsedikten sonra odadan çıktı arkadaşlarıma yalan söylemekten gerçekten nefret ediyorum ama bazen gerekli oluyordu kulaklığım takıp bir şarkı açtıktan sonra sesi fulleyip duvarı izlemeye devam ettim bu esnada rahatsız olup lenslerimi çıkarıp bir kenara fırlattım herkezin kahverengi zannettiği ama aslında yeşilin en koyu tonundan gözlerimi izledim bi süre ailemden bana kalan tek hatıra olan el aynamla sol gözümdeki kahverengi lekeyi seyretmeye başladım leke büyümüş müydü yoksa banamı öyle geliyordu tam bunları düşünürken, arkamdaki sesle irkildim;

-Bunu ne zamandır saklıyordun?