Karanlığın Hükümdarları. Bir grup suikastçının birlik olduğu bir grup ülkesini tehtit edenleri öldüren inanılnaz bir hikaye sırf suikastçılar diye aşk olamaz mı? Doğru olmamalı ama olucak. Kimse bilemezdi. Gecenin Gündüzü, Ateşin suyu seveceğini ama...
Hala sinirlerim bozuktu. Bunu hakedecek bir şey de yapmamıştım hani.
Aşağı indiğim de diğerleri çoktan hazırlanmışlardı. Tam bir şey sorucaktım ki. Olivia sözümü kesti "Shirley kameralı hackelmeye başla istersen. Biz birazdan orada oluruz."
Herhalde konuşacağımı farketmedi dedim ve yine tam konuşacakken. Bu sefer Marie sözümü kesti. "Bu görev'in geçici kaptanı kim olucak? "
Cidden benim önümde mi diyordu bunu?
Bir şey dememeye karar verdim. Ne halt ediyorlarsa etsinler. Benim için başkanla konuşmadıklarını düşündüm.
Acaba bu takım için fazlalık mıydım? Yoksa artık bana ihtiyaçları yok muydu?
Bir şey demeden mutfağa gittim. Kendime pastırma pişirdim. Onlarda arabaya bindiler. Onları uğurlamamıştım bile.
Saate baktığım da saat on olmuştu.
Bende hızlıca odama çıktım. Üstüme beyaz bir bluz giydim. Altıma da boot cut siyah bir pantalon giydim. Ayakkabı olarakta beyaz renkte bir ayakkabı giydim. Saçlarımı yanlardan örüp arkadan topladım. Pembe renkte bir göz makyajı ve ruj sürmüştüm.
Takı olarakta en sevdiğim takı olan ay motifli kolye ve küpe taktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabamın anahtarını alıp aşağı indim. Tam evden çıkıcakken Shirley seslendi.
"Nereye Irene? "
Arkamı döndüm. "İzin günümü değerlendirmem lazım. Shirley sonuçta her zaman böyle bir izinle karşılaşmıyorum! "
Deyip dışarı çıktım. Doğru biraz trip atıyordum. Arabama bindim. Aren'nin attığı konumu açtım ve arabayı sürdüm. Bizim evden beya bir uzaktı. Bir saaten fazla yol gittim. Birde trafikte vardı.
Eve geldiğimde ev bizim ev kadar kocamandı. Çok da güzeldi. Arabayı ön bahçeye koydum ve içeri girdim. Hepsi içeri de beni bekliyordu.
Aren ile Cedric'i görmüştüm zaten ama Nora ile karşılaşmamıştım.
Gerçekten oda hiç değişmemişti.Dumanımsı siyahlıktaki saçları hala aynı güzellikteydi. Vücudu ise oldukça iyiydi. Gözleri ise yeşil mavi karışımı bir renkteydi.
"Merhaba... " Söze ben başladım. Nora'nın değişmiş olma ihtimali vardı. O yüzden biraz mesafeliydim. Daha devam edemeden Nora boynuma atladı. Bana sımsıkı sarıldı. Bende ona. Özlemiştik birbirimizi. "Bu kadar mesafeli olma Irene! Ben hala Norayım! "
Biz birbirimizden ayrıldığımızda Cedric ile sarıldık.
"Gerçekten de tanınmayacak kadar değişmişsin. Seni tanımadığım için kendimi suçluyordum! "
Hepimiz kahvaltı masasına oturduk. Geçmiş yıllardan bahsettik. Ben ise Michael'ın benim için uydurduğu yalanı anlattım.
Ben babamın eski bir düşmanı tarafından kaçırılmışım. Yıllar sonra da ellerinden kaçmışım. Uydurduğu yalan buydu.
