Operasyon:Gizli Görev

18.Bölüm Ziyaret

Bir zamanlar bana hayalimi sorsalar babam gibi olmak istediğimi söylerdim. Bu yıllar boyunca hep böyleydi takı o karanlık uçsuz bucaksız geceye kadar.

Ben babamın tek ailesiydim tıpkı o da benim tek ailem olduğu gibi.

Ama şimdi benim ailem genişlerken onun ailesi kalmamıştı çünkü ben babamın yanında değildim.

Ben babamın herşeyiydim fakat şuan da ikimiz de birbirimize yabancıyız.

Onu ziyaret etmememin bir sebebi var. Onu görürsem yumuşarım. Ona olan öfkem bir ara sevgimin önüne geçse de artık böyle değildi.

Kızgındım babama. Neden beni bırakıp gitti diye ama şimdi onu o kadar fazla özlüyorum ki dile getirmek çok zor.

En sonun da bu döngüyü kırıp babamı ziyaret etmeye karar verdim.

Artık o eski Irene olmak ıstemiyorum. Ben dersimi bir ay önce çok iyi aldım.

O gün aklıma geldikçe hala sinirleniyorum. O göreve bizim ilk başarısız görevimizdi. Bu aşağlayıcı bir durumdu.

Marie, Henry'yi vurmuştu ama yine de Henry'yi alıp götürdüler.

O günden beri hiçbirimiz eskisi gibi değildik. O zamana kadar egomuz tavanken şimdi yerlerde sayılırdı.

Biz kimseye yenilmeyeceğimizi düşünürken bilmediğimiz bir grup bizi bozguna uğrattı.

Aynadan kendime baktığım da hiçbir şey göremiyorum.

Diğerleri benim kadar yıkılmamıştı. Onların acemileri onlara destek oluyordu. Benim acemim ise hala benim kuyumu kazıyordu. Belki de bunun en  büyük sebebi bendim. Acemime karşı kaba davranışlsrım. Aslında kendi ettim kendim buldum. Bunu ben istemiştim.

Yaptığım makyaj bile acınası halimi gizleyemiyor. Diğerlerini ilk kez bu kadar fazla kıskandım. Kolay toparlandılar keşke bende az da olsa toplarlansam.

Üzerime siyah bir gömlek giymiştim. Gömleğind düğmeleri nin iki tanesi açıktı. Göğüs çatalım belli belirsiz görünüyordu. Altıma ise siyah bir pantalon giydim. Makyajım zaten yapılıydı hafif makyaj daima tercih ettiğim bir çeşitti.

Ayakkabı olarak ise siyah bir topuklu giydim.

Böyle tam bir avukata benziyordum. Bu çok hoşuma gidiyordu. Hayalimdeki mesleğe başladığım da daima böyle kombinler hayal ederdim.

Saçlarımı at kuyruğu yapıp aşağa indim. Chris, Bardon ve Charlotte vardı bir tek.

"Nereye gidiyorsun? "

Cevap vermeye bile tenezzül etmek istemiyordum. Cevap vermezsem de sesini asla kısmazdı.

" Dışarıda işlerim var. "Diye kesitirip attım.

" Biri ile mi buluşucaksın? "Bu tavırları görevden beri devam ediyordu.

Benim için endişelendiğini düşünmeye başladığım da kuyumu kazmaya Başlıyordu. Çok dengesiz biriydi.

" İşim var Chris. " Demiştim o günden bu yana birçok şey değişti. Artık hepimiz adlarımızla sesleniyorduk.

Ama ben bir kez bile Chris'in bana İrene dediğini duymadım.

Ve bu canımı yakıyordu.

" Cevap vermedin. Biri ile mi buluşucaksın? "

"Sanane bundan? İster kendim takılırım istersem biri ile buluşurum."

" Takım için risk bu. Kiminle buluştuğunu bilmek ıstiyorum. "

Derin nefes verdim. Bana ne ima ettiğini çok iyi anlıyordum.