İmam Salih

3.bölüm - Kurtulmak

Herkese selamlar! Nasılsınız?

Yeni bölüm geç geldi. Bunun için özür dilerim. Zor şeyler yaşadım, yaşamaya devam ediyorum ama elhamdülillah şimdi daha iyiyim. Sizi daha fazla oyalamadan bölüme geçelim.

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar! 🤍

🌹

Aybüke Aytuğ

Doğum günüm geçmişti, on sekiz yaşında olmuştum ve doğum günümden üç gün sonra, yani bugün dini nikâh vardı. Babam yaşında, hatta belki de babamdan bile büyük olan biriyle beni evlendireceklerdi. Bunu bana kendi ailem yapacaktı. Onların kanından, canından olduğum kişiler yapmıştı.

Annem bembeyaz elbise giyinmemi söylemişti. Giymiştim. Hayatım kara, elbisem beyaz olsun demiştim. Annemin sözünü ikitletmedim. Zaten annemi görmeyecektim. Babamı özleyeceğimi düşünmüyordum ama annem anneydi işte. Ne yapsa yine ona sığınır, yine onun yanında ağlar, onu daha çok severdim. O benim annemdi. Nasıl sevmezdim ki?

İmam Salih gelmişti, yüzüne dâhi bakmamıştım. Namahrem olduğu için yapmamıştım. Onun gözleri de benim üzerimde değildi. Ne yapacaktı bilmiyordum ama sadece dini nikâh olduğunda reddetmem gerektiğini söylemişti. Onun dediğini yapacaktım.

Ailemle konuştuktan sonra salona geçmişti. O adam ise sürekli bana bakarak sırıtıyordu. Bu beni çok rahatsız etse de bir şey diyemezdim. Babamın başkalarının yanında bana el kaldırmasını istemiyordum.

İmam Salih Kur'an okumaya başladığında dikkatle onu izlemeye koyuldum. Gözlerimiz bir biriyle kesişmediği sürece zina etmiş sayılmazdım.

Kur'an'ı okuduktan sonra adama döndü İmam Salih. Üç kere kabul ettin mi diye sorması gerekiyorken sadece bir kere adama 'kabul ettin mi?' diye sormuştu. Hem de babalarımızın ve annelerimizin ismini almamıştı, şahitler yoktu. Ne yapmayı çalıştığını anlamıştım.

"Kabul ettin mi?" diye sordu İmam Salih. Başımı iki yana sallamak istedim. Yapamadım. Anneme baktım, kabul etmem için kaş göz yapıyordu. Babama baktım, her zamanki sert gözlerle beni izliyordu. Yanımdaki adama baktım. Babamla aynı yaştaydı. Bu adamla evlenmek benim hayatımı mahvedecekti. Kendi hayatımı mahvetmek mi istiyordum? Buna göz mü yumacaktım? Ben istemediğim bir evliliği yapacak değildim. Dövülsem, sövülsem bile istemediğim birisiyle evlenerek kendi hayatımı mahvedemezdim.

"Etmiyorum." dedim korkusuzca. Hiç kimseden korkum yoktu. Yüce Rabbim'den başka kimseden korkmuyorum. Allah'tan başka da yanımda kimse yoktu ama eğer O varsa, başka birisine ihtiyaç yoktu. O bana yardım edecekti. Şüphesiz Allah kullarına karşı merhametlidir.

Bunu dediğim an babam ve annem sinirle bana doğru yürümüş yanımdaki adam ise kolumdan tutmaya çalışmıştı ama İmam Salih bunların hepsine engel oldu. Önüme geçerek bana siper oldu. Geriye adımladığında bende onun gibi geri adımladım.

"Eğer ona biraz bile olsa dokunmaya çalışırsanız olacaklardan ben sorunlu değilim!" diye bağırdı İmam Salih. Sesini ilk defa bu kadar net duymuştum bize geldiğinden beri konuşmasına rağmen.

"Sen kimsin lan karışıyorsun?! diye bağırdı o adam. Salih Bey hâlâ geriye gitmeye devam ediyordu. Bende geriye gidiyordum. Bir anda sırtım kapıya çarptığında bu kapının dış kapı olduğunu gördüm. İmam Salih bir saniyede bana dönerek hızlı hızlı konuşmaya başladı.

"Hemen dışarı çık. Hiçbir şeyi düşünme, sadece canını alarak çık dışarı! Dışarıda seni araba bekliyor, hemen bin. Hızlı ol!" diye bağırdığında hemen başımı sallayarak kapıyı açtım ve dışarı çıktım. Merdivenlerden hızla inmeye başladığımda üzerimde sadece beyaz elbisenin olduğunu hatırladığımda üşüdüğümü hissettim.

"Buraya gel!" diye bağırdığını duydum bir erkeğin. Başımı çevirdiğimde arabadan bana bakan erkeği gördüm. Salih Bey'in dediklerini hatırlayarak hemen arabaya doğru yürüdüm. Arka koltuğa bindiğimde arka koltukta bir kadının da olduğunu gördüm. Kapalı bir kadındı. Güler yüzlü birisiydi. Gülümseyerek bana bakıyordu.

"Merhaba," dedi. "Ben Aylin."

Gülümsedim, "Bende Aybüke. Aybüke Aytuğ." dediğimde daha da çok gülümsedi Aylin.

"Merhaba, Aybüke Hanım. Bende Yunus. Salih seni buradan uzaklaştırmamız gerektiğini söyledi. O yüzden biraz uzağa gideceğiz. İstediğin bir şey var mı alalım? Aç mısın?" Başımı iki yana salladım.

"Tanıştığıma memnun oldum. Hiçbir şey istemiyorum, çok teşekkürler. Sadece uzaklaşalım." dediğimde Yunus başını sallayarak arabayı çalıştırdı. Benim istediğim tek şey kurtulmaktı. Salih Bey isteğimi gerçekleştirmişti.

🌹

Aylin ve Yunus'u da görmeye başladık. Onları daha çok okuyacağız. Gelecek bölümden itibaren onlarında sahnesi olacak. 💞

Salih ve Aybüke çok güzel olacak. Şimdiden hissediyorum... 🤭

Bölüm nasıldı?

Sizce Aybüke Ayberk şimdi ne yapacak?

Yunus ve Aylin hakkında ne düşünüyorsunuz?

Sizce İmam Salih, Aybüke'yi gönderip evde onlarla baş ettiğinde neler oldu?

Salih'in yardımı hakkında ne düşünüyorsunuz?

Sorularıma cevap vermeyi unutmayın, lütfen. Düşünceleriniz her zaman benim için çok önemli. Yorumlarınızı ve oylarınızı hikayemden eksik etmeyin. Hikayemin sizin desteğinize ihtiyacı var, unutmayın. Tüm destekleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum. Sizleri çok ama çok fazla seviyorum, kendinize çok iyi bakın. Gelecek bölümde görüşmek üzere! 🕌

Allah'a emanetsiniz! 💛