MUCİZE | YARI TEXTİNG

Kesit

- 31. MEKTUP KESİT -

Sahneler, sahneler, sahneler... Sahneler bizimdi. Sahneler hayatlarımızdı. İnsanlara sunduğumuz, onları hayatlarımıza aldığımız sahnelerin sahibi bizdik. Bizim sahnemizin ilkesi Fırat Ali Bozgun'du. O yüzden sahne senin demiştim ona...

Çünkü sahne onundu.

Bir devir bitmişti belki de...

" Fırat, " dedim sessizce. İçimden geçenleri dile dökecektim. " Hımm, " diye bir ses çıkardı boğazından.

" Sence bir devir bitti ve yeni bir devir mi başladı? "

Başımı göğüsünden kaldırıp ona baktım.

Kaşlarını çatmış bana bakıyordu. " Nasıl yani? " Diye sordu. " Yani, sence hayatımızın yeni bir devirine mi adım attık? Bu adam... Bizim sonumuz mu olacak? "

Yattığı yerden dikleşti. Bir eli yanağıma giderken gözlerim anında kapanıvermişti.

" Bir devir kapandı mı yeniden mi başladı bilmiyorum ama ne olursa olsun bizim sonumuzu bu yaşadıklarımız getirmeyecek. Ne yaşadıklarımız ne de o adam... Bizim daha oğlumuz olacak, sen çok saygın bir iş kadını olacaksın ve ben her zaman sana saygı duyup, her zaman seni seveceğim. Arkanda dimdik duracağım. Elini, " dedi elimi avucu arasına alırken gözlerim ise çoktan açılmış onun parlak kahvelerine bakıyordu. " Her zaman ilk günkü gibi tutacağım. Senin için gerekirse öleceğim ama seni yaşatacağım, Zeliha. Sana çok güzel bir hayat sunabilmem için ölmem gerekiyorsa öleceğim. Çünkü sen benim, annemden sonra hayatımda ikinci kez gördüğüm yaşamaya değer kadınlardansın. Annemi o hayatı yaşayamadı ama sen yaşayacaksın, ben ölsem bile... " Gözlerim dolu dolu baktım harelerine.

" Hani ilk kızımız olacaktı, " dedim, söylediklerini sindirmek için zaman kazanıyordum. " Önceden aramızda böyle bir konuşma geçmiş miydi? " Diye sorduğunda dolu gözlerimle güldüm. " Hatırlamıyorum ki. "

" O zaman bir ikiz patlatırız bizde , " dedi ve sırıttı. Ben de onun gibi sırıttım.

Ortam sessizleşirken az önce söylediği cümleleri devr aldım.

" Ölmek yok sevgilim, " dedim başımı göğüsüne yaslarken. " Ölmek yok, hayallerimizi yaşatmak varken ölmek yok. "

Sesim netti.

" Yaşanamsı gereken hayallerimiz var yani? "

" Az önce sıralamadın mı yaşayacak hayatımızı? "

" Ben hayallerimi sıraladım sen o hayalleri yaşamışız gibi konuştun. "  Dedi, burukça güldüm.

" Yaşamış varsayıyorum. yaşayabilmek için. "

" Güzelim, " dedi içi titrer gibi. " Yaşayacağız. "

Göğüsüne bir öpücük kondurdum ve sessiz kaldım. Kolları beni sıkıca kavradığında güzel bir hayat yaşamak için kapanan gözlerim sabah büyük bir kabusa açılacaktı...