0.7

567 26 19
                                    

umaykinis: fotoğraf (soru)
geometrin de iyidir diye umuyorum

(20.38)
umaykinis: nerdesin ki sen?
bakardın...

(02.30)
umaykinis: alooo

(ertesi gün)
umaykinis: ilgini kaybettin galiba
fotoğraf (soru)
sana sorduğum soruları sen çözene kadar kimseye göstermeyeceğim

(00.03)
dovakh1n: inatçısın
sorularını anlatabilirim eğer istersen.

umaykinis: nerelerdesin sen?

dovakh1n: birkaç sorunla uğraşıyordum
merak mı ettin beni sen :)

umaykinis: bizim okuldan bir çocuk motorsiklet kazası geçirmiş galiba
sen olduğunu düşünmeye başlayacaktım

dovakh1n: hadi ya
ölmüş mü?

umaykinis: bilmem, öldün mü?

dovakh1n: ben değilim ki

umaykinis: inanayım mı?

dovakh1n: istersen inanma
gidip sor çocuğa
rezil olma da :d

umaykinis: soracağım

dovakh1n: bak, haberin olsun diye söylüyorum
eğer o kişi gerçekten ben olsaydım bile
kendimi ele vermezdim şu an.

umaykinis: yarın görüşürüz kaan bey.

dovakh1n: sana o değilim diyorum
hem okula geleceğini nerden biliyorsun?

umaykinis: o gelmezse ben giderim.

dovakh1n: evine mi gideceksin?
kafayı yemişsin.

umaykinis: günaydınn
geç uyandınnnn

dovakh1n: ben diye şüphelendiğin herkesin evine gidemezsin.
ayrıca
fotoğraf (çözümler)
bunu unuttun.

umaykinis: sağol canım

***

Umay'dan

Sabah derslikte öylece otururken elimi yanağıma yaslamıştım. Dün gece pek iyi uyuyamadığımdan biraz halsizdim. Aklımı karıştıran çok fazla şey vardı ama onun varlığı bunların merkezine yerleşmiş gibiydi. Dovakhin adlı kullanıcı... Onunla derin konular hakkında sohbet etmeye başladıkça, kim olduğuna dair merakım paralel olarak artmıştı. Yüksek farkındalıklı, duyarlı, kendi iç dünyasına hâkim biriydi. Saygı duyabileceğim biri...

Güvensizlik... Bu duygu ikimizin düşüncelerini ve davranışlarını görünmez bir iple kontrol ediyordu. Ancak bizi ortak paydada buluşturan, birbirimizi anlayabilmemizi sağlayan şey de buydu. Onu tanımıyordum ama kısa bir süre içerisinde onunla samimi olabilmiştim. Bana verdiği rahatlık beni kendim hakkında geveze birine dönüştürüyordu, fazla konuşuyordum. Bazen onunla konuşmalarım, bar taburesindeki yabancılarmışız gibi hissettiriyordu. Bunu ona ilk gün de söylemiştim. Ondan beklentimi fazlasıyla karşılıyordu. Belki de her gün kim olduğunu bilmeden yanından geçip gittiğim biri, gittikçe beni en çok anlayanlardan biri oluyordu. Onun istediği de buydu.

Onun 11/E'den Kaan Bakırcı olduğuna dair ciddi şüphelerimi takip etmemeliydim. Ancak olayların büyülü havasını bozacak olsa bile gerçekleri tercih ederdim. Bu da benim yapımdı. Kaan'a gelince, nasıl biri olduğunu pek bilmiyordum. Birkaç şey duymuştum hakkında sadece. Bunların ilki, profesyonel olarak yüzdüğüydü. İkincisi ise kendisinin bir kıza bağlı kalmakta biraz zorlandığıydı, spekülasyon da olabilirdi. Yakışıklı çocuklar hakkında her zaman böyle şeyler konuşuluyordu.

Üst Sınıftaki Gitarist Kızdan Fazlası, Umay (Semi-Text) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin