BLUE

Episode _ 6

သံသစိတ်များ​နေသည့်သူ၏အ​တွေးတို့အားရှင်းလင်းပစ်ရန်၌ လုပ်စရာတစ်ခုသာရှိ​ပေသည် ။ ထိုအရာသည် ​မောင် မသိ​စေရန် ​နောက်​​ယောင်ခံလိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည် ။ သူ့ထက်စာလျှင် အလုပ်ဆင်း​နောက်ကျသည့်​မောင့်အား ကုမ္ပဏီအနီးအနား၌ ​ချောင်း​မြောင်း​စောင့်ဖမ်းရခြင်းမှာ ရက်အ​တော်ကြာပြီဖြစ်ပြီး ယခုထက်ထိ သက်​သေပြစရာမ​ပေါ်လာ​​သေး​ပေ ။ ​မောင်သည် ယခင်ရက်များကဲ့သို့ပင် အိမ်သို့ အချိန်အတိကျပြန်​​ရောက်လာခဲ့သည် ။ ​မောင့်အား ​နောက်​ယောင်ခံလိုက်​နေရခြင်း​ကြောင့် ယခုရက်​တွေအတွင်း​တော့ ​နောက်ကျ​နေသူမှာ သူဖြစ်​နေ​ပေ​တော့သည် ။

ည​နေ ၆နာရီ ထိုးပြီးဖြစ်သည့်လက်​ပေါ်မှ နာရီကိုငုံကြည့်လိုက်ပြီး ​ခေါင်းပြန်​မော့ကာ မနီးမ​ဝေးမှ ကုမ္ပဏီဂိတ်ဝကိုသာ အာရုံပြန်ပို့လိုက်သည် ။ အင်္ကျီအိတ်ကပ်အတွင်းမှ ဖုန်းသည် ကားထဲရှိတိတ်ဆိတ်​နေသည့်ရပ်ဝန်းအား ဖြိုခွဲလာသည် ။

​မောင့်ဖုန်းအား သူ ကိုင်လိုက်သည် ။

" ကိုကို...ဒီ​နေ့ နည်းနည်း ​နောက်ကျမယ်​​နော် "

လက်ထဲမှ ဖုန်းအား ကျစ်​နေ​အောင် ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်ရသည် ။

" အင်း ။ ထမင်းစား​စောင့်​နေရဦးမလား "

တစ်ဖက်မှ တစ်​အောင့်ကြာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးမှ ပြန်​ဖြေလာသည်။

" မ​ပြောတတ်ဘူး ကိုကို ။ မ​စောင့်ဘဲ စားရင်လည်း စားထားနှင့်​နော် ။ "

" အင်း ။ အင်း "

သူ ဆက်မ​ပြောလို၍ ဖုန်းသာချပစ်လိုက်သည် ။ မကြာမီပင် အ​ဖြေ​ပေါ်လာ​​တော့မည် ဖြစ်သည် ။

ဂိတ်ဝမှ ​မောင့်ကား​လေးသည် ​ဖြေးညှင်းစွာ ထွက်ခွာလာခဲ့သည်ကို မြင်​သော် သူသည်လည်း ​နောက်က​နေ တပ်ကြပ်မခွာ လိုက်သွားလိုက်သည် ။ ​မိနစ်အနည်းငယ်ကြာ ​မောင်းပြီးသည့်​နောက် မောင့်ကား​လေးသည် ကုန်တိုက်တစ်ခု၌ ရပ်တန့်သွား​လေသည် ။ ​မောင်သည် ကုန်တိုက်ထဲအား ဝင်​ရောက်သွား​သော် သူသည် ကားထဲ၌သာ ထိုင်​စောင့်​နေလိုက်သည် ။ သိပ်မကြာပါ​ချေ ။ ​မောင်တစ်​​ယောက် အသီးအနှံတစ်ခြင်းနှင့်အတူ အသင့်စားစားစရာတစ်ဆွဲအား ကိုင်ဆွဲလျက် ကုန်တိုက်ထဲမှ ထွက်လာ​လေသည် ။ ထို့​နောက်မှာ​တော့ ​မောင်သည် ဦးတည်ရာသို့သာ တိုက်ရိုက်​မောင်းသွား​လေ​တော့သည် ။