The Immutable Truth (Persian Translation)

۹. گرما

"چانیولا"  

چانیول سرش رو برگردوند. سایه‌ی درختان با نور نارنجی رنگ خورشید آمیخته شده بود. به طرف راست جایی که رودخونه‌ی هان قرار داشت، نگاه کرد. باد به صورتش وزید و موهاش رو تکون داد.

"چانیول"

به پشت سرش نگاه کرد. به مردی که از خودش قدبلندتر بود. صورتش تار بود ولی چشم‌های غمگینش ملتمسانه بهش خیره بودن.

"چانیولا"

صداش بم و پر از خواهش بود. همونطور که ناامیدانه به چانیول نگاه میکرد، بهش نزدیک شد و پیشونیش رو به شونه چانیول تکیه داد.

چانیول حس کرد که قلبش تند میزنه. با بوسیده شدن شونه‌اش توسط لب‌های باریکی، بی‌اختیار نفسش گرفت.

" لطفا اجازه نده برم "

انگار قلبش توسط دستی نامرئی فشرده شد. نگاهی به مرد جوانی که بهش نگاه میکرد، انداخت. دستش رو بالا آورد و صورت مرد جوان که براش ناواضح بود، رو لمس کرد.

مرد مچ دست چانیول رو گرفت. کف دستش رو بوسید و نوازش کرد.

"عاشقتم"

با چشم‌های نافذی که عمیقا به چانیول خیره بودن، زمزمه کرد.

چانیول حس میکرد گم شده. حتی قدرت جواب دادن نداشت.

" فرودگاه اینچئون، گیت شونزده، ساعت چهار بعد از ظهر"  

مرد جوان با چشم‌های اشک‌آلود، گفت.

" بیا و نذار برم "

نسیم به گرمی می‌وزید. چانیول چشم‌هاش رو بست و بوسه‌ی مرد روی پیشونیش نشست.

" ازم ناامید نشو، چانیولا "  

اون چشم‌ها ناراحت و مغموم بودن. چانیول تو نگاه عمیق مرد غرق شد.

با بوسیده شدن لب‌هاش، به آرومی چشم‌هاش رو باز کرد و فهمید همش یه رویا بوده.

به همسرش، جوهیوک نگاه کرد. لبخند درخشانی به لب داشت و با دست راستش مشغول مرتب کردن موهای بهم ریخته‌ی چانیول بود.  

= صبح بخیر

جوهیوک با همون لبخند گرم و صمیمانه، گفت.

_ بخیر!

چانیول با صدای گرفته‌ای جواب داد.

جوهیوک فورا یه لیوان آب گرم بهش داد و کمکش کرد تا بنوشه. و دوباره کنار چانیول نشست و با حوله‌ی آب گرم صورتش رو پاک کرد.

چانیول به همسرش نگاه کرد.

_ سرکار نمیری؟

= من رئیسم هر وقت دلم بخواد میتونم برم.

به چانیول کمک کرد تا لباسش رو عوض کنه و صبحونه بخوره.

_ امروز درمان پاهام شروع میشه، درسته؟