SON AKŞAM YEMEĞİ

4.BÖLÜM -LİDER-

Hepimiz yukarı kata çıkarmışlar dı, kaç saattir bekliyorduk ama daha kimse gelmemişti, saat dediğime bakmayın sadece birkaç dakikadır bekliyorduk

Daha kimse vurulmamıştı herkes buradaydı. Melisi birazdaha yanıma çektim ve kulağına fısıldadım

"Kimse sana zarar veremiyecek korkma tamam mı? Ben hep yanındayım unutma." dedim ve şakağına bir öpücük bıraktım.

Bana gülümsediğin de içim sıcacık olmuştu. O şerefsize ne yapacaklarını az uz tahmin edebiliyordum. Kızların hepsin de göz gezdirdim hepsinin, birbirine nasıl nefretle baktıklarını anlatamıyordum, sorsanız biz yakın arkadaşlarız derler di.

Bazen hayatımızın dönüş noktası olurdu bu dönüş noktası herzaman kötü olurdu yani en azından ben öyle görmüş ve tatmıştım. Benim dönüş noktam sadece bir ateş sayesinde olmuştu.

Ben yangından değil yanmaktan korkuyordum. ..

Aklımda ki binlerce belkide milyonlarca olan soruyla cebbelleşiyordum resmen ben kafayı yemiştim ciddi ciddi yemiştim başka bir açıklama bulamıyordum ben yani

Eski ben olsaydı neler olurdu neler şu anı  eğlenceye çevirebilecek kapasitede bir insandım ben eğlencemi, karakterimi, eski beni o gözümün önünde yanan evin küllerinde gömmüştüm...

Sonunda gelmişlerdi adam bağlıydı sandalyeye otturtular adamın ağzı bantlı olmasına rağmen çığlık atmıştı

Aslında o üç santimlik şeyini kesip eline vermek vardı ama neyse ben terbiyeli ve kendini düşünen biri olduğum için yapmamıştım

Adamın bakışları bana kenetlenmiş ti, ben ona o bana bakıyordu artık duramıyordum ellerimin içi kaşınıyordu gözlerimi kapattım derin nefes aldım

Gözlerimi açtığımda adamın suratına yumruk attığımı gördüm... Hayır bu sadece sakin kalmak adına aklımdaki bir seneryoydu.

Liderleri ellerini bir birine çarpıp kendisine odaklanmamızı sağlamıştı

"Şimdi sizi ne kadar burada tutsak tutsak ta hayır biz sapık, pezevenk, karaktersiz insanlar değiliz açıklama yapayım bizim burada olma sebebimiz sizin bize yaptıklarınızı hatırlatıp aynısını yapmak, ha, birde öldürmek zaten burayı biliyorsunuz"

Sadece izliyorduk fazla uzun konuşuyordu öleceğimi bilerek nefes aldığımı bilmek ne güzel şey ya.

"Sizi buraya toplamamın sebebi aramızdan çürük çıkarsa yani kısacası sapık veya pezevenk çıkarsa ne yapacağım bunu hem sözel hemde fiziksel olarak göstereceğim sizde bundan sonra ne yaparsınız bilemem ama bu şerefsizin yaptıklarını yapamayacağınız kesin" dedi.

Sesinin sakin çıkması bağırmasından daha etkili olduğunu düşünüyordum ki öyleydi. Elinde ki yangın tüpünün hortumunu  adamın resmen ağzına koymuştu. Ağzıyla hortumu tutmasını sağladı sonra ağzını tekrar bantladı.

"Önce bu şerefsizin içindeki yangını söndürmemiz gerek görüyorsunuz zaten bu yangını nasıl söndüreceğimi" diyerek geri çekilip adamı daha net gösteri di

Bir adım öne çıktım. Şimdi aklımda soru olduğunu söylemiştim, bir soruyu hemen karşınızda sorayım ki ben bu yapacağım şeye inanamıyordum adam istese anında beni öldürebilirdi ama ben çenemi kapatıp kenara çekilmezdim öyleydim yani..

"Kendi adamını esir aldığınız ve  öldüreceğiniz bir kadının sözüne inanarak mı öldüreceksin hemde işeknece ederek!?" dedim bana tek kaşı havada bakıyordu

"Şimdi sorunu cevaplamadan bende sana bir soru sorayım. Sen karşındaki kişiye böyle bir iftira atacak kadar karaktersiz misin ve bunu karşındakinin katil olduğunu bildiğin halde "dedi köşeye sıkıştırmaya çalışıyordu