GÜL GÜZELİ

4'

Bebeklerim lütfen medyadaki şarkıyla birlikte okuyun acayip kitabıma uygun bir şarkı ilerki bölümlerde anlayacaksınız zaten.
Eğer medyada gözükmezse falan ismini de vereyim.
》Göktan Türkmen-Bilmem《

《Yazar bakış açısı ile.》

Toprak oturduğu balkonda şaşkınlıkla elinde mesajlaşma sayfasına açık olan telefonuna bakıyordu.

Tamam bir cesaretle içindeki hislere yenik düşmüş , büyük bir istekle bu konuşmayı devam ettirmek istemişti ve kayraya sohbet teklifinde bulunmuştu, fakat neredeyse hiçbir şekilde olumlu bir yanıt alacağını düşünmüyordu.

Her ne kadar bu durumdan ölesiye korksada olumsuz bir dönüş için kendini hazırlamıştı , hazırlamak zorundaydı çünkü o genelde hep olumsuz sonuçlarla karşılaşırdı , buna kendini yıllar öncesinden alıştırmıştı zaten . Alışmak zorunda kalmıştı .

Kendi hayatı ve yaşantısı yüzünden bir çok iyi ve güzel şeyi kendine layık görmüyordu.

Mesela sevdiği şeyler sınırlıydı onun . Fazlasını gerek görmez, daha doğrusu hak ettiğini düşünmezdi , çünkü küçüklüğünde ona çoğu şeyi layık görmemişlerdi .

Ona göre o bu dünyaya annesine kader ortağı olarak gelmişti daha fazlası yoktu . Zaten annesi içindi bu çabası , bu uğraşı .

Annesi varsa vardı, yoksa yoktu onun için böyleydi , onun tek varlığı annesiydi . O annesi için yaşıyordu .

Kendi değerinin farkında bile değildi.
Oysaki o değil miydi annesini ve kendini o iğrenç adamdan, o lanet hayattan daha kendisi bile çocuk yaştayken çekip alan .

O pislikten korkmasına rağmen sırf annesinin çektiği eziyete boyun eğememişti. Bu konuda bile kendini düşünmüyordu . Oysaki en çok o acı çekip eziyet görmüştü.
Onları Toprak kurtarmıştı. Herkes onları , çektikleri eziyeti görmezden gelmişti.

Aslında o da istemişti o zamanlar onu ve annesini o çukurdan birinin çekip çıkartmasını fakat bu savaşta tek olduğunu zor da olsa kabullenmişti,ilk o zaman yüzüne çarpmıştı bu gerçek .

Tekti .Her zaman olacağı gibi .

Toprak o zamanlar öyle düşünüyordu. Fakat kader bizleri her zaman beklendik şeylerle karşılaştırmazdı . Onunda kaderinde de onun hayalini bile kuramayacağı şeyler bekliyordu .

O zamanlar sadece annesini kurtarmak istemişti , daha fazlasında gözü yoktu , her zamanki gibi.
Aç gözlülük onun fıtratında yoktu fakat mutlu olmayı istemek aç gözlülük müydü? Değildi. Az ile yetinip daha fazlasını istememeyi o kadar iyi öğrenmişti ki Toprak mutluluğu bile kendine fazla görüyordu .

Oysaki mutlu olmayı herkes hak ederdi .

Ve şu an Kayranın bu sohbet teklifini kabul etmesi Toprağı çok şaşırtmış,bir o kadar da anlamlandıramadığı duyguların içine sürüklenmişti.

Daha fazla şaşkınlığını sürdürüp cevapsız bırakmak istememişti Kayrayı fakat hem o şaşkınlıktan uzun bir süre beklemiş hem de saat epeyce bir geç olmuştu o yüzden yazıp yazmamak arasında kalmıştı .

Yazmaya karar verdi çünkü 4 dakika önce çevrimiçiydi ve hala uyanık olduğunu düşünmüştü , öyle düşünmek istemişti.

Kayranın az önce attığı mesaja baktı tekrar,sanki onlarca defa okumamış gibi.
Kayra Alış diyordu , gerçekten alışması için ona zaman tanıyacak mıydı ?

Kendi kendime mi hevesleniyorum acaba diye düşündü Toprak . Kendini asla ümitlendirmezdi o. Alışık değildi. Ümitlendirmemeliydi , her zaman kendine bunu hatırlatıyordu .