"Kim bu arkadaş? Nereden çıktı akşam akşam?"
"Abi elli kere anlattım ya. Önemli bir konu konuşacağız."
Abim surat asıp koltukta geri yaslandı.
Ne mi olmuştu?Abime bir arkadaşımın geleceğini söyleyip önemli bir şey konuşacağımızı söylediğinden beri papağan gibi aynı şeyleri tekrarlayarak beni canımdan bezdirmeye çalışıyordu. Çünkü eğer sıkılırsa arayıp gelme diyeceğimi düşünüyordu.
Peki ben yer miyim?
Asla!
Omuz silkip salona göz gezdirdim. Ömür koltukta oturmuş telefonuna bakıyordu.
Ömür bir arkadaşım gelecek dediğinden beri trip atıyordu.
Kıskanç!
Sanki başka arkadaşım olsa ondan daha yakın olacaktım.
Mutfağa gidip çay koydum. Ardından telefonuma baktığımda Atlas'ın mesaj attığını gördüm.
Atlas: Ben geldim kapıyı açar mısın?
Siz: açıyorum.
Telefonumu cebine koyduktan sonra terleyen elimi üstüme sildim.
Gerildim ne yapabilirim. Tamam mantık sahte falanda eğer abimler sorun çıkarmazsa evleniyorum resmen.
Üstümdeki gerginliği belli etmemeye çalıştım.
"Abi! Ömür! Atlas gelmiş haberiniz olsun."
İçeriden bir şeylerin düşme sesi geldi.
"Arkadaşın erkek mi?"
Abimin dehşet dolu sesine aldırmadan kapıyı açtım. Aklıma tekerlekli sandalyesi gelince anahtarımı alıp kapıyı kapattım.Hızlı hızlı merdivenleri indim. Gözlerim Atlası ararken kapıdan geçip asansörün önünde durduğunu fark ettim.
Acaba tekerlekli sandalyeyi kullanmayı ne zaman bırakacaktı. Kendisi için çok zor olmalıydı.
Adımlarının durduğunu fark ettim ve başımı iki yana sallayarak kendime geldim. Adımlarım yanına ilerlerken ona seslendim.
"Atlas!"
Gözleri sesim ile bana döndüğünde hafif gülümsedim. Yanına vardığımda konuşmaya başladım.
"Merhaba Hoş geldin."
Gülümsedi.
"Hoş buldum da aşağı inmene gerek yoktu. Asansör varmış zaten."
"Zorlanırsın diye geldim. Abim ve Ömür bekliyor. Gidelim hadi."
Başıyla onaylayınca tekerlekli sandalyesinin arkasına geçtim. Asansör gelince ettirerek asansöre bindirdim.
Asansöre bindiğimiz de aynadan göz göze geldik.
"Abin ve Ömür'e ne söyledin?"
"Bir arkadaşım gelecek dedim."
"Ne tepki vereceklerini merak ediyorum."
Sen gel birde bana sor. Abim çok kıskanacaktı!
Niye ben ya!
Ömür ise korkardı sanırım. Bana bir şey olacak diye korkardı.
Gergin bir şekilde cevapladım.
"Göreceğiz."
Asansörden indiğimizde kapıyı anahtarıyla açıp içeri girdim. Atlas'ın sandalyesini içeri ittirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rol
General FictionGeçirdiği kaza ile tekerlekli sandalye ile hayatına devam eden genç bir adam Atlas KANDEMİR Yetimhane de büyümüş kendini kariyerine ve kardeşlerine adamış olan bir genç kız Hira... Bu iki insanın yolları kesiştiği zaman hayatlarının dönüm noktaların...