estructura dura//EBGAS

"İNTİHAR"

Oy vermeyi unutmayınız

EVET BOMBA GİBİ BİR BÖLÜM SİZİ BEKLİYOR

Sağlak olmama rağmen solla yazıyorum çünkü parmağım sakatlandı ama iyiyim merak etmeyin bu yüzden yazım yanlışları olabilir kusura bakmayın

Ağlayabilirisiniz bu bölüm belki. Neden böyle birşey yapacaksın diye düşünenler için söylüyorum kitabı bitirmek istemedim aynı zamanda bitirince yazacağım hikâye intihar üzerine kurulu bir hikaye olacak bol bol ağlamaya hazır olun

Aslında şuan saat 6.20 neden ayaktasın bu saatte derseniz uyuyamıyorum hastalık değil sadece olmuyor denedim ama olmuyor o yüzden 6-8 aralığında uyuyorum bu gereksiz yazıyı okuduğunuz için teşekkürler

Bölüme geçelim çünkü güzel bir bölüm bizi bekliyor romantiklik ardından-intihar çok uyumlular dimi ama

Yemin ederim şu Yulia dan sonra canım sıkıldı ve yazma hevesim kaçtı.

Her neyse geçelim;

Yazar'dan

Kesilen nefesler dokunulan tenler,okşanılan beller ve öpülen dudaklar şuan hayatın bir saniye olsa bile durduğunu gösteriyordu.

Zaman durdu ve bu kızlar yaşadıkları şeylerin hıncını çıkarmak istiyorlardı.Bayılana kadar hatta belki nefessizlikten ölene kadar birbirlerinin olmak istiyorlardı.Ne ara bu kadar kapılmıştılar birbirlerine..

Islak dudaklar..esmer kızın ıslak dudakları üstünde olan kızın dudağında ayrılıp boynuna gitti,evet orada öylece ölebilirdi buna sonuan kadar razıydı.

Boynundan zorda olsa morluklarla anca inen ıslak dudaklar artık sadece boynunu ve dudağını değilde göğüsten başlayarak aşağı doğru devam ediyordu.

Esmer kızın eli üstünde duran kızın sarkan gömleğine gitti artık yavaş yapacak gücü kalmamıştı bu yüzden iki üç düğmesini kopararak olsa bile gömleği çıkardı kızın üzerinden.

Islak olan dudaklar tüm vücudunda yavaşça gezinirken elleri saçına gitti altında ki kızın, okşuyordu aynı onun şuan vücuduna yaptığı gibi..

Uzun öpücükler sonucunda nefessizlikten dolayı vücuttan ayrılan dudaklar pişmanlık mıdır bilmem ama aşağı doğru kırıldı.

......

Aylar yılları kovalarken tamı tamına 7 ay geçmişti.Bu 7 ay insanlar için pek uzun olmasada iki kız için ölüm gibiydi ve bugün Ebrar'ın doğum günüydü.

Ama olanların ardından esmer kız oradaydı, uçurumun önünde.

Kafasını kaldırdı ve kap karanlık gökyüzüne baktı.Gözleri dolmaya zaten müsaitken irsilerine vuran soğuk hava gözündeki yaşı daha da bekletmeden akmasına neden olmuştu.

Kafasını tekrar aşağı doğru çevirdi ve bir soluk alarak telefonunun ekranında çalan şarkıya dokundu ve boğuk sesle eşlik etti..

Tutundum hayale
Zorluklar bahane
İlerle, devam et
Komik bir şaka gibi gelir bana zahmet
Et benden nefret, ez beni, yalan et
Ama n'apıcaksın dönse devran?
Döndüğünde devran
Nefretinle yalnız kaldım

Acımasızca daha da yaklaştı önündeki tek yanlış hareketiyle düşebileceği uçuruma..bir adım daha yaklaştığında artık arada mesafe denen engel yoktu.