Abilerim Mİ?? Ben Hangi Kitabın İçindeyim?

Bölüm 16: Ziyaret

Medya: Kuzey Karahan

Yenii bölüm selaaam

Keyifli okumalaaaar

"Yok artık!"

Kulağıma dolan sesle kıprandım. Ama pekte mümkün değildi, hareket edemiyordum.

"Anneee!" dedi, "ablam burada, abimin odasındaymış." Sesini daha da yükseltti.

Yüzümü buruşturdum. Tekrardan kıprandım yerimde. Gözlerimi açmaya çalıştım ama kirpiklerim birbirine kenetlenmiş gibiydi.

"Bağırma oğlum!" Anne? Ardından şaşkın sesi yayıldı, "hiii! Hayal mi görüyorum ben?" Yok sen değil ben mi görüyorum acaba.

Dur, ben göremiyorum. Gözlerim kapalı.

"Birlikte görüyor olabiliriz anne." Kuzey?

Kulağımın dibinde erkeksi bir mırıltı duymamla korkuyla gözlerimi açtım. Gözüme giren güneş ışığı yüzünden geri kapattım gözlerimi. Bi süre alıştıktan sonra geri araladım.

Etrafıma bakındım. Burası benim odam değildi. Karşımda şaşkınca bana bakan iki insana takıldı gözlerim, anne hanım ve bebiş kuzey. Onlara net bakabilmek için ayaklanmaya çalıştım, ama bedenimde hissettiğim sıkılıkla bunu başaramadım.

Gözlerim tam dibimde bana koala gibi yapışan şahısı görünce büyüdü. "Ayhh!" dedim irkilerek, "kurtarın beni şundan!" daha çok debelendim. Yoruldum tabi, bir süre sonra durdum. Gözlerim anne hanıma kaydığında, kaşlarım belli belirsiz çatıldı. "Annee! resim çekmenin zamanı mı!" dediğimde gözlerini elindeki telefondan çekip bana baktı.

"Değil kızım."

"O zaman niye çekiyorsun?"

"Fotoğraf çekmiyorum zaten birtane. Video çekiyorum."

"Ney ney!"

"Video video."

Büyük bir nefes vererek kafamı geri yastığa bıraktım.

En son ne olmuştu? Suratsız kuntay hazretlerinin yanına gitmiştim.. sonra oradan çıkmış ve odama gidiyordum, sonra su içmek için geri aşağı inmiştim.

Gözlerim yanımda uyuyan suratsız kadem'e kaydı. Tiksintiyle buruşturdum yüzünü.

Doğru. Kapı çalmıştı, açtığımda bu sarhoş şahıs üzerime yığıldı. Onu odasına götürürkende başıma gelmeyen kalmadı! En sonundaysa yapışmıştı koluma manyak herif!

"Kuzey!" dedim, "kurtar beni ablacım hadii!" Yanıma geldi Kuzey, elimi onun eline dolandım o da beni sıkıca tuttu.

"Emin misin abla? Canın yanmasın."

"Yok yok. Yanmaz bişey olm-" minik bir çığlık kaçtı dudaklarımdan. Kadem bana sarılı olan kollarıyla sağına döndü, onun dönmesiyle beni de kendisiyle uçurup döndürdü. "Allah'ın cezasıııı!" diye bağırdığımda yüzünü buruşturdu.

Kuzey ve annemin kahkahasını duydum. E onlar için komik benim için berbat bir sahneydi!

"Çok güzel anlar yakaladım." diyerek kıkırdıyordu anne hanım hevesle.