Lara Aşkım'ın Türkmen ailesine alışma hikayesi. Klişelerden uzak olmaya çalışacağım.
Ve ben türk değilim yazım hataları olabilir şimdiden kusura bakmayın.
Öyle büyümüşki içimizdeki yalnızlık, sevilmeyi beklerken, beklemeyi sevmişiz.
_
__21.01.2024.__
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_
Lara Aşkım'ın anlatımı ile
Tanışma faslından sonra güzel sohbetler eşliğinde yemekler yemiştik. Karan bana nasıl davranacağı konusunda kararsız kalmış gibiydi.
Ama Ateş. Tam bir fiyasko. Yemek boyu gözleri üzerimde ve her seferinde laf sokmaya çalışmıştı. Ama Kaya onu susturmuştu.
Kaya sanırım ailedeki en sevdiğim insan. Diğerleride iyiydi ama Kaya bir başka.
Şimdi ise saat 13:00 olmuştu. Hep birlikte bowling oynamaya gidecektik. Serkan beyin özel restorantı varmış ve içerisinde özel üye olmak isteyenler için bowling, voleybol, tenis gibi birsürü aktivite vardı.
Bowling oynanacak koridora geldiğimizde önce iki gruba ayrıldık. Asil oynayamayacağı için Ateşte oynamak istememişti.
Kaya ve Batuhan abim seçecektiler grupları. İkisi ayrı yere geçerek seçimlere başladı.
Kaya"kim başlayacak?"
Batuhan"taş kağıt makas yapalım."
Taş kağıt makas fikri onaylandı ve kazanan Kaya oldu.
"Ufaklık." Dedi.
Hafif gülümseyerek Kayanın arkasına geçtim.
"Batı."
"Yaa ama of abi ya. Ben ablamın takımında olacaktım."
"Şuna bak, geç lan arkama."
Abim ve Batının haline herkes gülerken Kaya devam etti.
"Validem."
"Karan. Sana güveniyorum koçum."
"Tabii ki Batuhan abi ama keşke Lara ile aynı takımda olsaydım."
