Lara Aşkım'ın Türkmen ailesine alışma hikayesi. Klişelerden uzak olmaya çalışacağım.
Ve ben türk değilim yazım hataları olabilir şimdiden kusura bakmayın.
İçinden gelmiyorsa, içinin bir bildiği vardır. Çünkü;
"Bir şey kalbinizdeki huzuru bozduğunda, ondan vazgeçin."
Hz. Muhammed (sav)
_
__30.05.2024.__
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_
Lara Aşkım'ın anlatımı ile...
Akşam yemeğini komşuda yedikten sonra hepimiz eve gelmiştik. Şimdi ise o istemediğim konuşmayı yapmamız gerekiyordu.
Batı ve Batuhan nerde?
2 gün hiç sorgulamadan kalmama izin vermiştiler. Şimdi anlatmam lazımdı.
Salonda üçlü koltukta Sevim hanım ve Serkan bey oturuyordu. İkili koltukta Ateş ve Ali yanlarında ise Asil vardı.
Kaan ve Karan tekli koltukta oturuyordu. Bende Kaya ile ikili koltukta oturuyordum.
Tedirginliğimi Kaya fark etmiş olacak ki ellerimi avucuna alarak konuştu "Ufaklık açıklamak zorunda değilsin. Burası senin de evin."
Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım.
"Aslında...size geldiğim günün sabahı..."
Bütün olanları anlattım. Hepsini anlatmıştım.
Anlatmayı bitirdikten sonra derin bir nefes aldım.
"Öyle işte," konuşmanın üzerine gözlerim hafif dolmuştu.
Ama hayır! Ağlamayacaktım.
^^^
O konuşmadan sonra kimse sorgulamamış odalarımıza çekilmiştik. Üzerimde yorgunluk vardı. Hem ruhen hem fiziken. Üstelik boğazımda ağırmaya başlamıştı hafiften.
Yarın sabaha eminim ki kafam kırılırcasına ağırıyor olarak uyanacaktım.
Gözlerimde yanıyordu. Hemencecik üzerime kat kat giyinerek yatağıma geçtim ve yorganı kafama kadar çektim.
^^^
Yazarın anlatımı ile..
Serkan ve Sevim bütün çocuklarını uyutmuş kendi odalarına geçmiştiler.
Serkan gözleri ışıl ışıl karısını izliyordu. Düşünüyordu.
'Bunca çocuk doğurmasına rağmen nasıl bu kadar güzel kalabiliyor?' Diye.
