Selam.İlk kurgumu yazıyorum. Hatalarım olursa affola. İyi okumalar.
***
Küçük kız yine oyucaklarıyla oynuyordu.Bütün oyuncaklarını severdi fakat babasının ona aldığı bebeğini ayrı bir seviyordu.Yemek yerken onunla yemek yiyor, salıncakta onunla sallanıp,yatarken onunla yatıyordu.
Sadece babası varken bebeğiyle yatmıyordu.Oda,babasının görevden gelince yatağına sığabilmesi içindi.
"Nehir kızım hadi yemek hazır gel."Annesinin sesini işitmesiyle kafasını kaldırdı Nehir.
Fakat küçük kız oyun oynamaktan kendini alamayıp yine oyununa devam ediyordu.
"Nehir!Bak baban yemediğini görürse çok üzülür.Hadi annecim,gel de yemek ye." diye seslendi annesi yeniden.
Küçük kızın en büyük zaaf'ı babasıydı."Baba" lafını duyunca her şeyi bırakıyor,sadece oraya odaklanıyordu.Annesinin bu sözüne karşılık,tam ayaklanırken kapı çaldı.
"Baba!"Nehir hızlıca koşarak kapının önüne gitmişti.
Kapıyı açtıktan sonra gördüğü şey, babası değildi.Kapılarının önünde bir sürü araba dizilmiş ve Ambulans gelmişti.Kapıyı çalan kişi,babasının formasının aynısını giymişti.Küçük kız babasının arkadaşı olduğunu düşünüp"Sen benim babamın arkadaşı mısın?"diye sordu.
Onunda yakasında bir şeyler yazıyordu.Küçük kız sadece kendi adını ve soy adını yazabiliyordu. Karşısındaki adamın soy adının
Demirgan olduğunu okuyamıyordu. Küçük kız bir anda annesinin tiz bir çığlığıyla irkildi.
"Savaş!"
Annesinin çığlığıyla arkasına döndü Nehir.
Kız hiç bir şey anlamıyordu.Babası gelmemiştiki,annesi ne diye bağırıyordu?Karşısındaki adam "Başımız sağ olsun"dedi.Annesi daha çok bağırmaya başladı.
Yere çökmüş olan annesinin yanına gitti Nehir."Anne neden ağlıyorsun babama söyleyelim,o halleder. Lütfen ağlama Anneciğim."
Eve sağlık çalışanları girmeye başladı. Annesi "Her şeyim ol ama şehidim olma Savaş." diye çığlık attı.
Annesini izleyen küçük kızı babası gibi büyük ve kaslı olan adam kucağına aldı.
"Benim babam şehit mi oldu?" diye sordu Nehir.
Küçük kız akıllıydı,babasına daha önce haberlerde şehit haberleri çıkınca "Şehit ne demek Babacığım?" diye sormuştu.
Babası da "Vatanımız uğruna bizi korumak için can veren askerlerimize şehit denir babacığım. Ölenlere öldü denmez,şehit denir. Çünkü şehitler ölmez,Vatan bölünmez güzel kızım." demişti.
Ardından minik Nehir "Babacığım,şehitleri bir daha görebiliyor muyuz?" diye sordu bu sefer.
Babası aslında zorlanıyordu cevap verirken.Bir gün kendi başına geleceğini biliyordu çünkü.
"Biz onları görmüyoruz ama onlar bizi görüyor fıstığım." diyerek cevap verdi Savaş.
Nasıl yani,şimdi Babası şehit mi olmuştu?Bir daha Babasını göremiyecek miydi?Adam,ne kadar zorlansada belli etmemeye çalışıyordu.
"Evet sen şehit Savaş Atasoy'un kızısın ve baban senin hep buranda olup seni izliycek."diyerek elini küçük kızın kalbine ilerletti.
Küçük kızın gözünden bir damla yaş döküldü.O artık şehit Savaş Atasoy'un küçük kızı;Nehir Atasoydu.
***
Devamı gelecek.
