"Zirvesine göz koyduğum dağlara bak Koşup takıldığım çitlere bak"
Cahit Zarifoğlu
Yeni bölüm geldii. Keyifli okumalarrr...
İnsanın içinde bir şey vardır bilinmez ya. Heh, işte tam o şeyin içindeyim şuan. Içimde bir şey var ama buna ne bir isim verebiliyorum, ne de bir çüzüm yolu.
Balcayla eve geçtiğimizde gözümüzden uyku akıyordu. Eve girdiğimizde birbirimize "Çok uykumuz var, hadi yatalım." deyip odalarımıza gitmiştik. Sonra beni uyku tutmayınca mutfağa gidip bir şeyler yerim diye düşünürek, mutfağa gittim. Ben gittiğim de Balca ekmeğin üzerine çikolata sürmüş yiyordu. Ben onu gördüm, ama o beni daha görmemişti. Resmen uyuyarak yemek yiyordu.
"Yer Faresimisin kızım sen?" diye bağırarak içeriye girdim. Uykusuzluğun ve benim bağırmamın etkisiyle yeri boyladı. Ağzı dolu diye konuşamyıyordu da. Tam götünün üstüne düşmüştü. Ağzındakini bitirip
"Niye bağrıyorsun sen ya gece gece Özürlümüsün? Aklımı çıkardın." dedi bir eliyle ekmeğini, diğeriyle ise götünü sıvazlıyordu.
"Varmıydı ki?" diye sordum dalga geçerek.
"Hahaha. Selam Kelebekler Sınıfından Nehir Atasoy." deyince güldüm. O yerden kalkınca bende tezgaha gidip kendime çikolatalı ekmek sürmeye başladım.
Sürdükten sonra masaya oturdum Balca gibi. Ekmeğimi yerken aklıma Savaşla Balcanın bakışmaları geldi. Ona bakmaya başladım. Baktığımı anlayıp
"Ne bakıyorsun Kardeşim. Gece gece kafayı yedin herhalde." dedi.
"Arabada sormadım ama Sen bu Savaşla ne iş?" diye sorduğumda boğazına ekmek kaçırdığı için öksürmeye başladı.
"Ne." bir yandan konuşup bir yandan öksürüyordu. "Ne alakası var, ne işi?" diye sonunda konuşabildiğinde cevap verdim
"Biraz Gönül işi gibi duruyor ama bilemedim." dediğimde bir anda yerinden kalkarak sürahiye doğru yöneldi.
"Ne Gönülü Ne işi be? Saçmalama." dedi bardağa koyduğu suyu bir dikişte içerek.
"O bakışlar hiç öyle demiyordu ama Doktor Hanım." dedim Savaşın ona seslendiği gibi seslenerek.
"Hangi bakışlar? Bakış makış görmedim ben." diyerek arkasını döndü. Aynen canım zaten ben de kördüm.
"Siz en son kanlı bıçaklı değilmiydiniz, ne bu samimiyet?"
"Ne kanı be hem zaten o gün sinirlerim bozulmuştu. O yüzden öyle davrandım" dedi. Balca bizim tanıdığımız, hani şu sinirli olan. O kız nerdeydi şuan?
"Aynen, bende öyle dedim. Balca kesin sinirlenmiştir o yüzden öyle yapmıştır." dediğimde ters ters baktı. Devam ettim
"Hatta o yüzden Savaşla birbirlerine aşk dolu bakışmalar atmışlardır."
Kafama bir tane geçirmesiyle öne doğru sendeledim. Eli çok ağırdı Salağın, bir vurdumu Allah versin...
"Ne vuruyorsun be? Beyin hücrelerim öldü." dedim kafamı tutarak.
"Oh iyi oldu. Git, yat, zıbar ya!" telefonunu eline alarak devam etti "Gece gece senle mi uğraşacağım? Ben yatıyorum." diyerek kapıdan çıktı. Bende arkasından
"Kaç tabi, kaç. Ben yakalamasını bilirim Balca Hanım!" diye bağırdım.
"Kes sesini cadı!"
Neyse ki üst katımız ve alt katımız boştu. Yoksa bu sese kimse dayanamazdı. Bende suyumu içip odama gittim. Yatağımı açarak kendimi yatağa attım. Bugün olanlar gözümün önüne geldiğinde, yüzümde bir gülümseme oluştu. Gerçekten çok iyi insanlarla tanışmıştım. Hepsi birbirinden iyi kalpli ve güzel insanlardı.
