Çocukluk Aşkımsın-Yunus Akgün-

İnstagram

KEYİFLİ OKUMALAR💕

Sabah gözlerimi açtığımda nerede olduğumu ilk anlayamadım. Dün gece aklıma geldiğinde yavaşça kafamı kaldırdım. Yunus uyuyordu. O kadar tatlı duruyordu ki. Yanaklarını sıkasım gelmişti. Kafamı geri göğsüne koyup kalp atışına bıraktım kendimi.

Ne kadar öyle durdum bilmiyorum. Yunus hareketlendiğinde yüzümü yüzüne çevirdim. Göz göze geldiğimizde gülümsedi.

"Günaydın"

"Günaydın" diyerek ayaklandım.

"İyiydi öyle yatıyorduk"

"Geç olmadan kahvaltı yapalım kalk hadi"

"Kaptan nasıl derse" 

Dediğine gülerek lavaboya ilerledim. Rutin işlerimi hallettikten sonra mutfağa geçtim. Çocuklarda teker teker uyanıp geliyorlardı.

Masayı kurduğumuzda bir tek Barış yoktu. Eda uyarmak için ayaklandığında Yunus durdurdu.

"Aman bu defa ben uyarayım bi yumurta faciası daha yaşamayalım"

Biz dediğine gülerken Yunusta Barışı uyarmak için üst kata çıkmıştı.

Kahvaltımızı yapıp masayı toplamıştık. Odalara dağılıp güzelce hazırlandık. Hava güneşliydi ve çok güzel duruyordu. Evden çıkıp arabalara geçtik.

Bugün hepimiz snowboard takmıştık. Biraz uğraşsakta Yunus ve Kereme öyle böyle öğretmiştik.

Mola verip yemek yedikten sonra kaymaya devam ettik. Baya eğleniyorduk. Sürekli fotoğraf çekiyorduk. Unutmak istemeyeceğimiz anların hepsini kaydetmiştik.

Artık saat geç olduğunda hepimiz yorulmuş şekilde arabalara yürüyorduk.

Eve geldiğimizde aklıma gelen şeyle Barışın yanına gittim.

"Barış"

"Efendim Yade"

"Bi ateş başı gitar yapar mıyız?"

"Yaparız da gitarımız yok"

"Onu hallederiz giriş işlemlerini yaptığımız kulübede bir tane gitar vardı hatırlıyor musun?"

"Evet?"

"Tamam işte onu rica eder alırız"

"Peki gidelim alalım o zaman gitarı"

"Tamam siz Edayla gidin bizde ateşi yakalım"

"YA BEN NEDEN GİDİYORUM BARIŞLA KEREM GİTSİN"

"Olmaz ben Melinle boyama yapıyorum" diyerek elindeki boyama defterini kaldıran Kereme baktık.

"Offf"

"Oflama sanki ben sana bayılıyorum"

"Susta yürü Alper misin nesin"

Barış sabır çekip montunu giymek için hareketlendi.

Eda ve Barışın arkası sıra Yunusla bende evden çıkmıştık. Ateş işini biz üstlenmiştik.

Ateşi yakıyorduk ama hemen sönüyordu. Sıkıntıyla nefesimi verip söze girdim.

"Yunus şu odunu yaklaştırsana"

"Yade olmuyor işte pes edelim bence"

"Hayır ne pes etmesi yanıcak bak şimdi sen ver bana şu kibrit paketini"

Uzun uğraşlar sonucu yakmıştık ateşi. Melin ve Keremde o arada yanımıza gelmişlerdi. Barış ve Edada geldiğinde tamamdık.

Ateşin etrafına attığımız puflara yerleştik. Meline sarılan Kerem, kafamı Yunusun omzuna yaslayan ben...