Çocukluk Aşkımsın-Yunus Akgün-

Okey

KEYİFLİ OKUMALAR💕

Gözlerimi açtığımda odaya hafif güneş vuruyordu. Kolumdaki saate baktım. 09.05. Kafamı Yunusun göğsünden yavaşça kaldırdım. Yüzüne vuran güneşle çok tatlıydı. Yanağına tüy kadar hafif bir öpücük bıraktım. Ses yapmadan kalktım yataktan.

Kahvaltılıkları masaya güzelce yerleştirdikten sonra krep yapmaya başladım. Televizyonda kısık sesle çalan şarkıya mırıldanarak eşlik ediyordum.

"Bilemem yarını göremezsem seni şansın yok
Çalarım kapını başka çarem yok
Al artık koynuna beni Karam
Günahın boynuna can Karam
Anladım sensizlik haram
Gel artık insafa be Karam"

Belimde hissettiğim ellerle gülümsedim.

"Günaydın aşkım"

"Aşkım lafını duydum ya asıl şimdi gün aydı" diyerek boynuma minik bi öpücük kondurdu Yunus.

Yüzümdeki gülümseme büyüdüğü sırada vücudumu Yunusa çevirdim. Zor açtığı gözleri, birbirine girmiş saçları, yüzündeki gülüşü...

Gözleri dudaklarıma kaydığında önce davrandım. Yüzümü yüzüne yaklaştırdım. Yine sert öpüyordu. Ve bu durum beni afallatıyordu.

Belimdeki elleri tişörtümün içine girdiğinde vücuduma basan sıcak beni iyice zor duruma düşürüyordu.

Baş parmağı belimi okşamaya başladığında kendimi neredeyse kaybetmiştim.

Bir anda duyduğum sesle Yunustan ayrıldım ve nefesimi düzene sokmaya çalışarak arkama döndüm.

"Yunus ya senin yüzünden krebi yaktım"

"Olsun Yadem elinden zehir olsa yerim ben"

"Of Yunus of"

Yaktığım krebi tavadan aldığım sıra Yunusta masaya doğru ilerlemişti.

"Yunusum ayakta dikilip o salatalıkları yeme git elini yüzünü yıka düzgünce otur öyle ye"

"Tamam anne" diyerek mutfaktan çıkmıştı.

Kahvaltı yaparken telefonumun çalmasıyla masadan kalktım. İçeriden telefonu aldığımda ekrandaki 'Edam🫶🏻' yazısıyla güldüm. Telefonu açıp mutfağa geri döndüm.

"Efendim Edam"

"Günaydın Yadem"

"Günaydın günaydın da ne bu enerji"

"Ya kızım dün ne olduğunu anlatmam lazım size Melini de aradım az önce bugün müsaitsen hep birlikte bi buluşalım"

"Doğru dün biz sizi bıraktık gittik dimi" diyerek güldüm.

"Hiç gülme karşımdan onun hesabını sonra sorucam"

"Tamam tamam müsaitim bende buluşalım bugün"

"O zaman iki saate aynı kafe"

"Tamamdır Edam öptüm"

"Bende öptüm"

Telefonu kapattığımda Yunus meraklı gözlerle bana bakıyodu.

"Hemen ekildim bakıyorum"

"Birazcık"

"Neyse bende antrenman yaparım ne yapayım"

"Ya sen bi acındırmasana kendini" diyip yanağından makas aldım.

"Hem antrenman çıkışına doğru geliriz yanınıza olur mu?"

"İşte bu çok iyi olur"

Hazırlanıp evden çıkmıştım. Kızlarla buluşacağımız kafeye geldiğimde kapıyı itip içeriye girdim. Biraz ilerlediğimde görüş açıma giren Melin ve Edaya doğru yürüdüm.