Çocukluk Aşkımsın-Yunus Akgün-

Beşiktaş Derbisi

KEYİFLİ OKUMALAR💕

(1 Ay sonra)

Melinle birlikte alışverişe çıkmıştık. Bütün gün çok güzel vakit geçirmiştik. Şimdi ise İkea'da bulduğum çerçeveyle eve dönüyordum. Yunusla bitirdiğimiz puzzleı koyacaktım.

Apartmana girip asansöre bindim. Asansörden inip kapıyı açtım. Yanıma doğru gelen anneme gülümsedim.

"Hoşgeldin kızım"

"Hoşbulduk annem"

"İçeride birisi seni bekliyor elindekileri bırak da gel"

İçeride? Birisi? Beni? Bekliyor?

Elimdekileri odama bırakıp içeriye yönelttim adımlarımı.

Salona girdiğimde karşımda Eda duruyordu. Hemen yanına gidip sıkıca sarıldım. Az bir zaman olsada çok özlemiştim.

"Edam hoşgeldin"

"Hoşbulduk Yadem"

"2 aya ancak gelicektin nasıl hallettin?"

"Sınav sonucu iyi gelince diğer işleri halletmem kolay oldu bende geri döndüm hemen"

"Ayy çok sevindim cidden ya"

Edayla oturup biraz sohbet etmiştik. Yeni geldiği için yorgundu. O yüzden yarın Melinle birlikte buluşup güzelce sohbet etmeye karar verdik.

Edayı uğurladıktan sonra kapıyı kapattım. Odama geçip üstümü değiştirdim. Elime çerçeveyi alıp evden çıktım.

Yunus kapıyı açtığında şaşkınca bana bakıyordu. Bu haline gülüp eve girdim. Çerçeveyi kenara bırakıp sarıldım.

"Yadem bu ne böyle boyun kadar"

"Oha Yunus 1.70 benim boyum"

"Olsun aşkım kocaman çerçeve sonuç olarak"

"Puzzle için aldım"

"Puzzle için mi?"

"Evet dedim birlikte çerçeveleriz masada duruyo bir aydır kocaman puzzle"

"Gel hadi çerçeveleyelim o zaman" diyerek çerçeveyi de alıp içeriye geçti.

Arkası sıra içeriye geçip televizyonu açtım. Şarkı açtıktan sonra Yunusun yanına geçtim.

"Ya Yunus bozulcak şuna düzgünce yaysana yapıştırıcıyı"

"Yadem, güzelim bu kadar oluyo işte"

"Bana ver bakayım şu yapıştırıcıyı sen"

"Vereyim bakayım"

Yapıştırıcıyı güzelce yaydığımda her şey tamamdı sadece çerçeveye yerleştirmek kalmıştı.

"Yunus tutsana"

"Ya tutuyom tutuyom"

"Sus tutamıyosun"

"Off bu neden bu kadar zor"

"Oflama Yunus sadece çerçeveyi tut"

Puzzleı çerçeveye yerleştirdiğimizde tuttuğum nefesimi verdim. Zorda olsa halletmiştik. Yunus duvardaki tabloyu indirip puzzleı astığında ikimizde karşısına geçmiş puzzlea bakıyorduk.

Yunusun omzuna kafamı koyup konuştum.

"Çok güzel oldu"

"Sen daha güzelsin"

Yaşadığım dejavuyla gülümsedim. Vücudumu tamamen Yunusa çevirip dudaklarına yaklaştım. Dudaklarımı dudaklarıyla birleştirdim. Bu defa daha sert öpüyordu. Kırılacakmışım gibi narin öpmüyordu. Afallasamda öpüşüne karşılık verdim.