CL18: Insane

5 0 0
                                    

𝑪𝒍𝒂𝒊𝒗𝒐𝒏 𝑷𝒂𝒏𝒆 𝑮𝒍𝒂𝒅𝒊𝒖𝒔

...

"Pane, I bought you some fruits, especially manggo. Here, try some, son."

"I'm helping Leord for the meantime with your business. We hope you'll get back on your feet, soon."

"Son, we can arrange your discharge paper, if you want, of course. "

"Leord?"

"Yes, ma'am?"

"Can you get pane some water? Thank you."

Guess who's ruining my day?

"Hindi ba talaga kayo aalis dito?" Naiinis kong tanong sa kanila.

It's still 8 in the morning. Leo and I suppose to be talking right now. Not this. Pagod na ako, ayaw kong makipag sagutan sa kanila.

"Son, we just arrived—"

"So? Dapat ko ba kayong yakapin?"

"Son—"

"What now, dad?!" I shouted at him, avoiding his lectures. "Kung makikipag away kayo sa akin, better leave now. Pagod na pagod na ako sa inyo. Hanggang sa hospital ba naman hindi kayo magpapaawat? Grow up, PLEASE."

"Your mom and I are worried. We don't want to argue with you. We just want to know if you're okay."

Natawa ako ng mapakla bago itinaas ang kamay na may swero, na hindi ko alam kung bakit nagkaroon ako ng gano'n.

"See this? I don't need this." Pwersahan kong hinila ang swero, na naging dahilan ng pagdurugo nito.

"Boss!"

"Son!"

Come on! Look at these people, shouting like I fucking stab myself.

"It's not the end of the world. Stop shouting and leave now... I'll stay here until Runeia recovers." Finale kong wika.

"What?"

I looked at both of them, confused by their expressions.

"What's with the look? Do you think I'll leave my wife here, alone and miserable? Fuck off." Inis kong sigaw.

Nananatili pa rin silang tahimik kaya tinignan ko na si Leo na may kataka-takang expression din.

"Leo, what's with these people?" I asked him.

Gulat siyang napatingin sa akin kaya sinenyasan ko siya na paalisin na lang ang dalawang mag-asawa. Tumango naman siya at aligagang lumapit sa kanila.

"Ahmm, ma'am and sir—"

"What do you mean, until Runeia recover?" Tinignan ko ang tatay ko na biglang nagtanong.

"Runeia's still not okay. Ineexpect n'yo ba na iiwan ko siya rito?" I smirked bago umiling. Like hell na gagawin ko yan.

But instead of arguing with me, nakakapagtakang tinignan nila si Leo ng sabay.

"What's... What's the meaning of that, Leo?" My mother asked him, confused.

Oo nga pala, hindi nila alam na nandirito si Runeia kaya ganiyan sila kagulat.

Hindi ko sinasabi sa kanila kasi gulong-gulo pa ako. Pero ngayon kaya ko na ipagtanggol ang asawa ko.

"I think kailangan po natin mag usap sa labas—" My mother signaled him to stop bago ibinaling ang paningin sa akin.

"Runeia's already dead."

I froze. What?

"WHAT?!" What the fuck? She said it like it's a normal thing to say.

I glared at her. "Paalisin mo na sila, Leo, bago ko makalimutang mga magulang ko sila." Utos ko habang sinasamaan ng tingin ang 2 taong ito.

Crazy LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon