a big mistake |➳Taennie

2.5

Taehyung burada olmayalı sadece bir iki hafta olmuştu ama canım hala fazlasıyla sıkılıyordu. Arada Jungkook'un kafesine gidiyordum ve beraber taehyung'u arıyorduk, yakınlaşmıştık. Lalisa'yla beraberken onu kampüstekilerin olacağı bir partiye çağırmıştı. Gidip gitmeyeceğimi bilmiyordum, lalisa ve jungkook'un da başbaşa kalması daha iyi olacak gibiydi.

Şimdi ise taehyung partiye gitmem için ısrar ediyordu, "ben yokken sürekli evdesin zaten, kendine izin ver." oflayarak kendimi yatağıma attım. "Sen yokken eğlenmeyeceğim zaten."

"Arkadaşların var."

"senin olmanı tercih ederim."

"evet, ben olursam daha iyi ama yokum." konuyu kapatmak için başka bir şeyden bahsedeceğini sanıyordum ki yine boğucu bir konu açmıştı. "sabah seni kırdığım için özür dilerim, seni göremeyince saçmalıyorum."

"kaç kere söyleyeyim taehyung, hallediyorsak bir sorun yoktur." omuz silkti canı sıkılmış gibi, "bilmiyorum, sürekli seni üzüyorum sanki." gözlerimi devirdim, bu sefer konuyu değiştiren ben oldum. "oradaki durumlar nasıl?" derin bir nefes alıp konuştuğunda hala canının sıkkın olduğunu anlayabiliyordum.  "Bir süre daha buradayım, beni özle."

"geldiğinde dudaklarına yapışacağım ve bırakmayacağım taehyung." bunu beklemiyormuş gibi birkaç saniye sessiz kaldığında boğazını temizledi. "Geldiğimde utançtan kendini yere atmayacaksan asıl ben bırakmam."

bunu söylemesi bile utanmama yetmişti, beni görmemesi için telefonu yatağın ucuna bırakıp ne diyeceğimi düşünürken sessizliği bozan taehyung olmuştu, "bunu kastediyordum, neyse ki bana engel olamazdın." yine bir cevap veremediğimde tekrarladı, "değil mi?"

"hmhm, evet." halime güldüğünde telefonu elime aldım. Şimdi böyle konuşuyor olmak yerine yanında olabilirdim. Birkaç dakika daha konuştuğumuzda esnediğimde uykumun geldiğini fark edebildim. Saate baktığımda oldukça geç olmuştu ama telefonu kapatmak istemiyordum. Tabii Taehyung'un gördüğünü gözden kaçırmıştım, "jennie, uykun geldiğinde söyle artık." omuz silktim, "seninle konuşmak istiyordum."

"uykusuz kalmanı istemiyorum, iyi geceler sevgilim." itiraz edecekken telefonu bir anda suratıma kapatmasıyla dudaklarımı büzdüm. sanırım bu gece saçma sapan düşüncelerimle boğulmak yerine kendimi uykuya teslim etmek en iyisiydi.

•

Sabah yine taehyung'la aynı küçük tartışmayı yaşamıştık, telefonu hiçbir şey söylemeden kapattığımda birkaç kere arasa geri açacak fırsatım olmadığı için yeni görüyordum.

Jungkook ve Lalisa'nın yanındaki diğerlerini tanımıyordum, bu yüzden yaptığım tek şey sessizce oturmaktı. Kimsenin bana kaynamadığını gördüğümde taehyung'u aramam gerektiğini düşündüm, onu aradığımda birkaç saniye içinde açmıştı.

"Telefonlarımı neden açmıyorsun? sabahtan beri merak ediyorum seni." sesi kızgın geliyordu, azarlar gibi konuşmuştu. "Parti var demiştim, lalisa ile elbise bakıyorduk. Telefonum sessizdeydi."

"Sabah telefonu öylece yüzüme kapattığından dolayı buna inanasım bile gelmedi." söylediği şey gerginlikten yanaklarımı ısırmama sebep olmuştu. "öyle bir şey olsa neden sana bu açıklamayı sakince yapayım!?"

taehyung'un ağzını açıp bir şey diyeceğini anlamıştım ki yanımdaki çocuk yüzünü buruşturarak konuşmaya başlamıştı, "Hala sevgilisine hesap veren var mı ya?"

Beklemediğim için sessizce suratına bakakalmıştım bir anda, "Madem bu kadar kısıtlayacak, yanında olsaymış. Olmaz bundan." çocuğun yanında oturan kız konuştuğunda kendime geldim, "saçma sapan düşüncelerinizi kendinize bırakırsanız." taehyung'a döndüm, hiç sesini çıkarmadan bu saçma konuşmayı dinlediğini biliyordum."taehyung, oradasın değil mi?"