Zihnimin Kuytuları

5| Zihnin yorgunluğu

İyi okumalar

Yazım yanlışları varsa kusura bakmayın,
kontrol etmedim
𓆝 𓆟 𓆞 𓆝 𓆟

Şöyle bir gerçek vardı; Annem benim için mutluluğunu hiçe saymıştı.

Babamla nasıl evlendiklerini bilmiyordum ama nasıl bir evliliğe sahip olduklarını biliyordum, mutsuz evlilik. Annem babama tahammül edemezdi, evdeki varlığından da nefret ederdi ki aynı evde kalmak istemezdi bu yüzden bir süre sonra annemin varlığı silinmişti, sürekli nöbette kalmaya başlamıştı.

Bunlar benim ortaokulun başında başlamıştı, evet o zamana kadar da araları iyi değildi ama ben sekizinci sınıfa geçtiğimde tamamen kopmuştu.

Annemi seviyordum, iyi bir ebeveyndi ona minnettardım.

Ama keşke beni tek bırakmasaydı, bırakmasaydı da şu anki içimde ki korku olmasaydı.

Okulda ki kavganın üzerinden saatler geçmişti biz eve gelmiştik, Roma karşımda dizlerini kendine çekmiş sessizce oturuyordu.

Ezel çocuğu dövmüştü.

Bu hala içimi ürpertiyordu.

"Ne düşünüyorsun?" Diye sordum Roma'ya doğru.

"Azatı aramalı mıyım?"

"Aramak istiyor musun?" Dediğimde kafasını onaylar anlamda salladı. Bu beni gülümsetti.

"Ara. Neden tereddüt ediyorsun ki?" Dememle telefonuna uzandı. Aralarındaki ilişki çok karışık olsa da, Azat'a da negatif olsam da Roma'ya iyi hissettiriyordu bunu biliyordum.

Telefonunu kulağına götürürken bekledi, kahve gözleri masaya dalarken sessizce hareketlerini izliyordum.

"Açmıyor sanırım meşgul ya da sessizde." Telefonu çekerek ekrana tıkladı. "Yoksa açardı."

"Açar mıydı?" Diye mırıldanırken buldum kendimi, gözlerini ekrandan kaldırıp bana baktı.

Kafasını salladı. "Her zaman açıyor, trip atmadığı süreler de trip attığındaysa meşgule atıp ne olduğunu soruyor." Sonra durdu gülümsedi.

Sorarcasına baktığımda gözlerini kaçırıp ekrana baktı, kafamı iki yana sallayarak masanın üstünde ki ajandamı ve kalemimi aldım.

İçi bomboştu çünkü hala düzene girememiştim, düzene girmeyi geç bir düzen oluşturamamıştım.

Şimdi karar vermiştim ki, bir şeylerden başlamam gerekiyordu.

"Eve yeni geçiyorlarmış."

"Ezel ceza alacak mı?" İlk maddeye sporu yazarken sordum.

"Hayır tabii ki hem.." Gözlerimi kaldırıp Roma'ya baktım. "Ya haklı değil miydi?"

"Ama haklıyken, haksız duruma düştü." Doğru der gibi kafasını salladı sonra omuz silkti. "Ne olursa olsun şiddet çözüm değil." Dedim tekrar deftere dönerken.