Zihnimin Kuytuları

2| Tekrar başlangıç

Roma Doğa Aksoy

The Rose - see saw
Taylor Swift- right where you
left me

İyi okumalar ♡

Oy vermeyi, yorum yapmayı
unutmayın ♡

𓆝 𓆟 𓆞 𓆝 𓆟

Bir gün, bir günde hayatım, kendi benliğim darmaduman olmuştu.

O gün üzerinden aylar geçmesine rağmen anılar zihnimde taptazeydi. Yaptıklarım, zorunda bıraktıklarım ve tenimde bırakılan izler.

En yakın arkadaşımı kendi ellerimle, zorunda bırakarak hayatımdan çıkartmıştım o değil ben çıkartmıştım. Belki de hayatımın en büyük kopuşu buydu, beni dengeye sokan oydu ve onu bırakarak iplerin kopuşunu sağlamıştım.

Zihnimde ikinci bir kişi vardı, benden nefret etmeyen bana suçumun olmadığını söyleyen birisi. Aslında suçumun olmadığını birçok kişiden duymuştum, o sözlere iki ay boyunca maruz kalmıştım unutamazdım ama elimde değildi.

Ben suçluydum; birini tanıyamamak beni suçlu yapardı, en yakın arkadaşımı mahvetmek beni suçlu yapardı.

Bunu anlatamıyordum.

Roma, benim için arkadaştan daha fazlasıydı, küçüklüğüm diyebileceğim bir zaman diliminden itibaren yanımdaydı, hayatımdaydı birçok anımı onunla yaşamıştım. Bir anda onu hayatımdan çıkararak kendime en kötülüğü yapmış olabilirdim ama her şey birden olmuştu kontrolden çıkmıştı.

"Senin burada olduğuna inanamıyorum." Dedi, geriye çekilerek yüz yüze geldiğimiz de kollarımı indirdim. "Bana nasıl haber vermezsin?"

Özlemiştim, hissettiğim tek duygu buydu.

"Vermem gerekiyor muydu bilmiyordum," Dedim sessiz bir mırıltıyla kaşları çatıldı. "yani yaşanlardan sonra biraz absürt durmaz mıydı?" Kafasını iki yana salladı, bunca yıldır arkadaş kalsak da birbirimiz de aşamadığımız bazı alışkanlıklar vardı sanırım gurur en başı çekiyordu.

Dudaklarını aralayacakken, Azat'ın sesiyle konuşamadı. "Bölmek isterim, ben neden bu kız yüzünden ittirildim?" Beni işaret ederek Roma'ya baktığında, Roma gözlerini devirmişti.

"Varlığını hayatımdan ittirsem keşke, keşke ya." Roma ellerini kollarımdan çekerek başını hafif kaldırıp Azat'a baktı, Roma uzun bir kızdı ama Azat'ın yanında kısa kalıyordu.

Azat sırıttı, "beni hayatına alan sensin güzellik." Doğruydu Roma ilk senesinde Azat'ın peşine takılmıştı, hoşlanmıştı ama hevesi söndüğünde ise Azat gözlerini açıp Roma'yı fark etmişti.

Bu döngü, her ilişkinin başlangıcın da yaşanmıştır ama onlar bir ilişkiye adım atamıyorlardı.

"Def ol," elini omzuna vurdu. Azat kafasını iki yana sallayarak bir adım geriye attı, mavi gözleri bana takıldığında ise kısıldı. "Azat ben." Diyerek sağ elini bana uzattığında bakışlarım eline düştü, elinin hemen üstünde bir kadın portresi vardı ama kim olduğunu karanlıktan dolayı çözemesem de kadının alnındaki hilal sembolünü çıkarabilmiştim fakat o portre harici sarmaşık olduğunu düşündüğüm dövme parmaklarına kadar uzanıyordu.