He helped me and I helped him - Matthew Sturniolo

11.

POV MATT
Długo myślałem nad tym czy zapytać się Natali czy chciałaby ze mną pójść do kawiarni. Jednakże zdecydowałem że do niej napisze

Natalia❤️
-Cześć mam takie pytanie

-No siemka co tam?

-Chciałabyś może dzisiaj gdzieś wyskoczyć?

-Okej o której i gdzie?

-Może o 15 w kawiarni obok mostu przy którym byliśmy przy naszym "ostatnim" spotkaniu

-No jasne to do zobaczenia

POV NATALIA
Matt zaprosił mnie na kawę zdziwiłam się trochę i na początku nie wiedziałam co odpisać ale koniec końców się zgodziłam. Dochodziła godzina 15 więc szykowałam się do wyjścia. Założyłam ciemne spodnie cargo do tego biały top na ramiączka do tego oversizową bluzę na zamek i jakąś srebrną biżuterię. Kawiarnia była dosyć daleko od mojego domu i nie chciało mi się iść na pieszo więc pojechałam tam moim samochodem. Na miejscu zauważyłam już Matt'a przy jednym ze stolików podeszłam do niego

-Cześć Matt - obiełam go na przywitanie co odwzajemnił

-Cześć

-Co zamawiasz? - spytałam

-Ja chce herbatę i może sernik a ty?

-Cappuccino

Wtedy podeszła do nas Mandy. Była to młoda blądynka o zielonych oczach i szczupłej sylwetce. Pracowała tu od niedawna ale zdążyliśmy się już trochę poznać

-Cześć Natalia, jak tam?

-Jakoś leci, a u ciebie?

-Nie najgorzej jak widać - uśmiechnęła się

-Cześć Matt jestem - chłopak się podniósł z krzesła i podał dziewczynie dłoń

-Mandy

-Hej miałam cię wcześniej spytać ale jakoś mi umknęło - powiedziałam

-Co tam?

-Co się stało z Nancy?

Nancy to właścicielka restauracji. Starsza pani, która często mnie obsługiwała ale od jakiegoś czasu wogóle jej nie widuje

-Niestety jest w szpitalu, zachorowała

-Wielka szkoda

-To co zamawiacie?

-Ja chce cappuccino

-A ja herbatę z sernikiem - odpowiedział Matt

-Okej zaraz wam przyniosę

Po krótkiej rozmowie z Matt'em, Mandy przyniosła nam nasze zamówienie. Gdy wychodziliśmy z kawiarni była godzina 17 i poszliśmy jeszcze do parku. Kochałam naturę i od zawsze lubiłam chodzić w takie miejsca gdy na przykład było mi smutno czy tak po prostu.

POV MATT
-Poznaliście już Eric'a co nie? - spytała dziewczyna

-No tak w szpitalu - przez krótką chwilę zastanawiałem się nad tym czy spytać ją o ich relacje czy lepiej nie - A jak ci się z nim układa? - japierdziele, to było najgłupsze pytanie jakie kiedykolwiek komuś zadałem

-No myślę, że spoko - widać że dziewczyna była trochę skrępowana, nigdy nam się to nie zdarzało. Zawsze gadaliśmy na spątanie a teraz jest jakoś inaczej

-Natalia nie mogę już dłużej nie wiem co się ze mną dzieje, ale myślałem nad tym przez długi czas i jak byłaś w szpitalu uświadomiłem sobie jak mi ciebie brakuje, że nie daje rady bez ciebie. Moje życie straciło sens siedziałem w tym durnym pokoju w zasadzie nic nie robiąc i sie zastanawiałem co zrobiłem źle, że mnie zostawiłaś z tyloma pytaniami i bez znaku życia. Nick z Chris'em tak samo za tobą tęsknią ale ja czuję coś mocniejszego. Ból przeszywa mnie od środka i wypala wszystko co mam w środku. Nie widać tego na zewnątrz ale w środku już dawno umarłem i tylko ty potrafisz mnie wyciągnąć z tego stanu. Jak zniknęłaś bez śladu myślałem, że nie dam rady, że z tym skończę. Codziennie wieczorem z braćmi opowiadaliśmy historie związane z tobą, żeby tylko o tobie nie zapomnieć co i tak wydawało się niemożliwe. Nie znam przyczyny twojego odejścia ale przysięgam, że zrobię wszystko żebyś tylko do nas wróciła. Naprawdę mi cię brakuje i kocham cię

POV NATALIA
-Matt...

Nie dokończyłam zdania bo Matt mnie pocałował. Brakowało mi takiej bliskości. Od dawna nic nie czułam tylko pustkę w sercu. Jeszcze nie przetrawiłam słów chłopaka nie mogłam się ruszyć, stałam tam jak ostatnia idiotka i tylko wpatrywałam się w jego piękne błekitne jak ocean oczy. To nie była niezręczna cisza, gdy jestem przy Macie nie istnieje coś takiego jak "niezręczna cisza".

-Matt nie wiem co powiedzieć - byłam tak zdezorientowana jak jeszcze nigdy wcześniej

-Nic nie mów, widzę że jesteś w szoku - uśmiechnął się chytrze

Cholera co mam teraz zrobić z tym jebanym Erick'iem. Wiem, że mu się podobam, ale nie chce robić mu zbędnej nadzieji.