AŞK SON DURAKTA | Yarı Texting

14 : Ben sorun yaptı 😔😣🦍

selamlaarrr ☁️❤

keyifli okumalar dilerim minnoşlar

_____________________________________________

⭐

Karan'dan:

Meriç: çay koyim mi

Meriç: sesleniyorum duymuyon da davar

Meriç'ten gelen sesli arama

Meriç: Hakan açsana kodumun telefonunu

Meriç: ELİMİ YAKTIM ZATEN SENİN YÜZÜNDEN

Meriç'ten gelen sesli arama

Meriç: Dolduruyorum

Nefes nefese son dakika camdan çıkabilmiştim. Telefonuma düşen mesajlar eşliğinde kendi evime doğru adımlarken dudaklarımdaki derin gülümseme ile tam bir aptal gibi göründüğüme yemin edebilirdim. Ancak içimde bir korku vardı.

Meriç, Hakan'a benim geldiğimi söylerse Hakan'dan büyük sopa yiyeceğim kesindi. Ama artık bir yola girişmiştik değil mi? Pijamalar içindeki tatlı yüz ifadesini zihnimin derinliklerine kazımıştım. Şaşkın mavi gözleri, makarnayı yerken şişen o yanaklarıyla hayatımda gördüğüm en güzel kadındı.

Aynı zamanda da en üşengeç kadın... Aynı evin içinde Hakan'a mesaj atmasından, saçlarını kurutmamasından, hatta sıcak su torbasını kullanmamasından dahi belliydi. Derin bir nefes verdim. Benden hoşlanıyordu. "Resmen benden hoşlanıyor..." Mesajlarda bundan bizzat bahsetmişti. Başkasından duymamıştım, o demişti. Hakan biraz daha geç gelseydi belki saçlarını kurutmama izin verirdi. Ona dokunurdum, mis gibi kokan saçlarını tarardım belki. İşaret parmağımı dudaklarımın üzerine atarak düşünür gibi bir duruma geldim. "Sanmıyorum..." Gülümsedim. İnattı, utangaçtı da.

Duyduğum ıslık sesiyle düşüncelerimden ayrılıp başımı kaldırdım. "MERT!" Evin önündeki kahveden seslenenler bizim gençlerden başkaları değildi. "Maç izliyeceğiz oğlum gelsene!"

Ayaklarım duraksarken gözlerim ardına değin açıldı.

"LAN MİLLİ MAÇ VARDI!"

Sancar bir kahkaha atarken koşarak yanlarına adımlarım. Meriç bu gece daha fazla yazmazdı.

⭐

Meriç'ten:

Hakan eve tam zamanlı baskın yapmıştı. Karan'ın makarnasını bir güzel hüpletmiş, Allah'a şükür bezelye kadar aklıyla gram sorgulama yapmamıştı.

Mesajlarıma yanıt vermemesi sebebiyle artık çığlığı basarak "ÇAY." diye bağırsam da yine duymazdan gelmişti.

"La havle vela kuvvete..." Elimi öfkeyle saçlarımın arasından geçirdim, hâlâ açık duran pencereyle göz göze gelirken öfkem aniden hafifledi.

"O buraya gelmişti." Ancak hemen ardından kaşlarım şüpheyle çatıldı. Ve bundan Hakan davarının haberi yoktu. Bu garipti işte. Karan'ı gördüğüm ilk yerde sormam gerekiyordu. Mesajları bana atan Hakan'sa, Karan nasıl gelmişti? Hakan nasıl bilmiyordu?