សោធនាកម្មក្នុងឆ្នាំ1960 សម្លេងសម្រែកនៃការឈឺចាប់
នឹងស្រែកអោយគេជួយយ៉ាងទ្រហឹងនៅក្នុងភូមិគ្រឹះ តែរកទីពឹងមកពីណាអោយជួយបានព្រោះទ្វាត្រូវបានបឹទជិត នឹងមានម្ចាស់ភូមិគ្រឹះមួយឈរកាត់ដាវដែលជាកេរ្តិ៍មរតដូនតាកំពុងផ្ជុងទៅកាត់ពពួកទាសករឬអ្នកបម្រើដែលបំរុងរត់ចេញពីភូមិគ្រិះ ឈាមហូរដាបពីជាន់ផ្ទាល់ដីដល់ជាន់ខាងលើ ឈាមហូតក់ៗមិនដាច់ ព្រោះម្ចាស់ភូមិគ្រឹះមិនមានសតិនៅក្នុងខ្លួនឡើយ ម្ចាស់ភូមិគ្រឹះម្នាក់នេះកាន់ដាវសម្លាប់មិនរើសមុខទេមិនថាចាស់រឺក្មេងដែលបំរុងរត់ចេញ បន្ទាប់ពីសម្លាប់ពពួកទាសករអស់ហើយ ម្ចាស់ភូមិគ្រឹះនេះក៏ផ្ដាច់សង្ខារខ្លួនឯងតាមក្រោយ មូលហេតុដែលធ្វើអោយម្ចាស់ភូមិគ្រិះនេះបាត់បង់សតិហ៊ានកាប់សម្លាប់អ្នកបម្រើដែលបម្រើភូមិគ្រិះនេះមោរ៉ាប់ឆ្នាំ ព្រោះតែម្ចាស់ភូមិគ្រិះបាត់បង់ភរិយាជាទីស្រឡាញ់ទើបលោកលេងមានសតិគ្រប់គ្រងខ្លួន ពេលដែលលោកសម្លាប់មនុស្សក្នុងភូមិគ្រឹះនេះអស់ហើយ លោកក៏បាននិយាយថា មិនថាជាតិនេះឬជាតិមុខ លោកនឹងរង់ចាំមនុស្សជាទីស្រឡាញ់បង្ហាញខ្លួនអោយលោកឃើញម្ដងទៀតនឹងចាប់ផ្ដើមស្នេហ៍ចាស់ម្ដងទៀតទោះលោកជាខ្មោចក៏ដោយ មិនយូរប៉ុន្មានច្រើនឆ្នាំកន្លងផុតមិនមានអ្នកហ៊ានមកឬជិះឆ្លងកាត់ភូម្រិះនេះទេ ព្រោះអ្វីអោយតែមានអ្នកមកទីនេះតែងតែលឺសម្លែងស្រែកដោយការឈឺចាប់នឹងស្រែកអោយគេជួយ ទើបមិនមានអ្នកណាហ៊ាន តែពេលមួយមាននិស្សិតមួយក្រុមបានមកស្វែងយល់រឿងដែលកើតឡើងនាសម័យ1960។
"ពួកយើងត្រូវស្វែងយល់រឿងដែលកើតឡើងនៅភូមិគ្រះចាស់ទ្រុតទ្រោមមួយនេះ"សម្លេងស្រែករបស់មេក្រុមរបស់ពួកនិស្សិតដែលនិយាយទៅកាត់មនុស្សក្នុងក្រុមទាំងអស់ យល់អ្វីដែលគេនិយាយ
"មើលទៅភូមិគ្រឹះមួយនេះឡើងចាស់ទ្រុឌទ្រោមអស់ហើយៗមានទាំងស្មៅដុះឡើងជិតទៀតផង តើពួកយើងត្រូវចូលទៅមេនទេ?"សម្លេងស្រួយស្រេះរបស់កំលោះតូចគីម ថេយ៉ុងសួរទៅកាន់គ្នីគ្នាដែលពួកគេសម្លឹងមើលទៅភូមិគ្រិះចាស់ទ្រុឌទ្រោមមួយនេះភូមិគ្រិះនេះវាមិនថែមទាំងចាស់ទេវាថែមទាំងមានស្មៅដុះឡើងជិតទៀតផងមើលវាគួរអោយខ្លាចណាស់
