he loves control | harry styles

1.6 • lovers

Bölümde başlangıcı ve sonu belirtilmiş yetişkin içerikli sahne var, rahatsız olacaklar atlayabilir.

Aktifliğime de bi' nazar boncuğu lütfen ldşxşaşdkslsş

🫐

🎧: Safe and Sound - Capital Cities

🫐

"Anne, artık Isabel'i rahat bırakır mısın? Benim de ona ihtiyacım var." Harry'nin huysuz sesi annesiyle olan konuşmamızı böldüğünde ses tonuna rağmen söylediği cümle gülümsememe neden olmuştu. Anne -ona resmî şekilde hitap etmemi kesinlikle yasakladığı için adıyla seslenmeye çalışıyordum- de ona huysuz sayılacak bir bakış attı fakat bıyık altından güldüğü belli oluyordu.

"Isabel hep seninle zaten, oğlum. Biz biraz da kız kıza vakit geçirmek istiyoruz." diyerek benim adıma da konuştuğunda Harry masanın üzerinde tamir etmeye çalıştığı lambayı bırakarak hızla bize döndü.

Yüzünde daha önce hiç görmediğim şekilde bir ifade vardı, biraz zorlasam ciddi bir hayal kırıklığı yaşadığını bile söyleyebilirdim. Anında yerimde doğrularak ciddi olup olmadığını anlamaya çalıştım fakat saniyeler geçmesine rağmen hâlâ ciddi ifadesi bozulmuyordu.

"Pekala." diye homurdanarak salondan çıktığında arkasından bakakalmıştım. Anne'in yanımda kıkırdadığını, ardından bakışları bana dönüne duraksadığını hissettim. "Isabel, ne oldu?" Üzgün hissetmem normal miydi?

"Sanırım onu üzdük." dedim kısık sesimle ve ardından bakışlarımı aynı Harry'nin gözlerini anımsatan yeşil gözlerine çevirdim. Yüzümü birkaç saniye inceleyip ciddi olduğumu anladığında daha yüksek sesle güldü ve kolunu omzuma atıp beni hızla kendine çekti. Oldukça samimi hareketine bayağı şaşırsam da onu sevdiğim için geri çekilmedim ve bana kocaman sarılıp kafamı defalarca kere öpmesine izin verdim.

Anne'in kafamı saran kolunun izin verdiği kadarıyla salona Harry'nin yeniden girdiğini gördüm. Elinde tornavidaya benzer bir şey vardı ve büyük ihtimalle tamirde kullanacaktı fakat bizim bu halimizi görünce kapıda durmuş, işini erteleyip bizi izlemeye başlamıştı.

Anne kafama öpücükler kondurup diğer yandan saçlarımı okşarken içim daha önce tatmamadığım bir tatmin duygusuyla kaplandı.

Daha önce ne annem ne de babam beni bu kadar içten duygularla sarıp öpmemişti. Sarılmalarımız saniyeler sürer, ardından da aynı evin içindeki yabancılar gibi yaşamaya devam ederdik.

"Bu kadar tatlı olman haksızlık!" diye ince sesiyle cıvıldıyordu Anne kafamın üzerinden. Neredeyse boğulacak olmama rağmen geri çekilmeyi bir an bile düşünmezken aksine yüksek sesle kıkırdadım. Eskiden fiziksel temastan pek hoşlanmadığımı düşünürdüm ama gerçekten sevdiğim insanlarla yan yana olmak bu tezi çürütmüştü.

Sanırım birinin gerçek sevgisini hissederek boğulmayı sahte bir sevgiyle yaşamaya tercih ederdim.

"Anneciğim, onu boğuyorsun." dedi Harry ama aksi görünen cümlesinin aksine sesi oldukça neşeliydi. Anne son kez kafamın üstünü öptü ve ardından saçlarımı karıştırıp beni serbest bıraktı.

Ben ise ondan tamamen uzaklaşmadan kendi isteğimle hafifçe sarıldım ve samimi şekilde gülümseyerek uzaklaştım. Karmakarışık olmuş saçlarımın ardından gözlerinin dolu dolu olduğunu görmüştüm. Bu yaşların sebebinin üzüntüyle uzaktan yakından alakası olmadığını bilmek içimi ısıttı.