Ateş parçası

11. Bölüm

Lütfen oy vermeyi unutmayın🤍❄️

İyi okumalar💗✨
.
.
.
.
.
.
.
.

"Ağlama artık nolur" dedi ateş saçlarımı okşarken. Kafamı kaldırıp gözlerimi sildim. Hiç bişey demeden ayağa kalktım ve odadan çıkmak için yürüdüm. "Nereye gidiyorsun?" Diye sordu ateş. Cevap vermedim çünkü yüzüm yoktu. Bileğimi kavrayıp ona doğru dönmemi sağladı. "Ateş bırak" dedim hıçkırıklarıma engel olamayarak. "Gidemezsin" dedi "Ateş bırak dedim!" Sesimin yüksek çıkmasına engel olamadım.

"Bende gidemezsin dedim!" Onunda sesi yükselmişti. "Ateş yapma. Bunu banada kendinede yaşatma. Bırak beni" dedim sakin kalmaya çalışarak.
"Bırakmam. Asıl sen bunu bana yapma" dedi yalvarırcasına. "Beni her gördüğünde canının yanmasına dayanamam anlamıyor musun!" Dedim

"Asıl seni görmezsem canım yanar. Nerde olduğunu bilmeden, kimle olduğunu bilmeden, nasıl olduğunu bilmeden mutlu olacağımı mı sanıyorsun sen. Benimle olmadığında yaşayabilir miyim sanıyorsun!" Dedi son cümlesinde beni kolumdan çekip yanına çekti. "NEDEN! NEDEN YA NEDEN YAŞAYAMIYORSUN? NEDEN BU KADAR ÖNEMSİYORSUN BENİ?!" Diye bağırdım hiddetle

Gözlerini yumdu. Bileğimi ondan kurtarıp. Yüzüne baktım o ise sadece sustu. Sinirle ve kırgınlıkla güldüm. "Ne bekliyorum ki Allah aşkına" arkamı döndüm ve ayakkabılarımı alıp kapıya giderken kısık ama duyabileceğim şekilde çıkan sesini duydum.

"Çünkü sana aşığım!"

Elimde tuttuğum spor ayakkabılarım kayıp yere düştü. Kalbim hızlandığında dolu gözlerimle ona döndüm. "Yalan söylüyorsun"dedim başımı iyi yana sallayarak "Gitmeyeyim diye yapıyorsun yalan söylüyorsun!" Dedim tekrar ağlamaya başlayarak. Yüzünde kırgın bi gülümseme vardı gözleri doluydu

"Bunca yanlışımın içindeki tek doğrumsun kardelen." Yutkundu gözlerime baktı "Ama bunca yanlışın bi doğruyu götürmesine şaşırmamalı" dedi. "Nolur gitme." Dedi gözünden akan bi damla yaşı umursamadan. Bana doğru bi adım attı "Say, söv, yak, yık, her şeyi ez geç ama gitme. Yapma bunu bize"

"Ateş-" lafımı kesti. "Ya kal ya da hiç bişey demeden git kardelen konuşursan dayanamam, bırakamam seni..." dedi "seçimini yap" diye de ekledi. "Ateş kafamı toparlamam gerekiyor"diyebildim sadece.

"Peki... git o halde" dedi titreyen sesiyle. Ateş yukarıya odasına çıktı. Yaklaşık yarım saat boyunca orda kaldım hiç bişey yapamadım. Gidemedim ama Ateşin yanına gitmeye de cesaret edemedim.

O günün ertesi günü Ateşin annesi olanları öğrenince Ateşin babası evi terk etti annem ise o adamla beraber evden kaçtı. Babam yaklaşık bi yıl öncesinde ölmüştü. Annemin yan evdeki adamla kaçtıklarını söylediklerinde çocuk yaşımda anlamamamıştım ama büyüdükçe taşlar olurmuştu. Yanıma gelen çocuğun, Ateşin babasıydı o adam. Ve benim annem yüzünden onların ailesi yıkılmıştı. Bu yüzden gitmek istiyordum işte. Onunla kalmam ona saha çok acı verir diye düşündüğümden.

Bi süre daha bekleyip Ateşin odasına doğru ilerledim. Kapının önünde derin bi nefes verip yavaşça içeriye girdim. Balkondaydı arkası dönüktü ve beni fark etmemişti. Elinde bi dal sigara vardı. Kollarını demirliğe koymuş bağını da kollarının üstüne yerleştirmişti. Yavaşça kafasını kaldırıp sigarasından içti.

Sesizce gidip ona arkadından sarıldım ve başımı sırtına yasladım. Bedeninin kasıldığını hissettim. Beni görmedi bana bakmadı ve beni duymadı. Sadece hissetti ve "Gitmedin" dedi kısık bi sesle. "Gitmedim" dedim onu onaylayarak. "Çünkü bende sana aşığım...ve vazgeçmeye niyetim yok" dediğimde sesli bi şekilde yutkundu.