Ateş parçası

24. Bölüm

İyi okumalar aşklarımm🥹💗
.
.
.
.
.
.
.
.
.
6 ay sonra:

"Ateş. Kaç kere dedim sana çocuğu tek başına koltukta bırakma diye!"
"Ya hayatım etrafına yastıklarla kule yaptım resmen." Dedi salonun kapısında belirirken.

Barlas onu görünce oturduğu yerde hareketlenip gülmeye başladı. "Vallahi su içmeye gittim sevgilim ya. Sabahtandır nefes alamadım." Diye mırıldandı masumca.

"Tamam tamam. Demedim bir şey." Dedim. Gelip aldımdan öptüğünde yüzümdeki gülümsemeye engel olamamıştım.

Barlas 9 aylık olmuştu ve artık kendi başına oturabiliyordu. Ama ben yinede tek başına bırakmaması konusunda Ateşi uyarmıştım.

Barlas ateşin beni öptüğünü görünce bağırdı. Bu haline güldüm. Ateş beni her öptüğünde huysuzlanıyordu. "Oğlum o benim karım lan. Bi sal artık bizi . Bak kapının önüne koyarım seni ona göre." Dedi parmağını Barlasa doğru sallarken.

Barlas dudağını büküp gözlerini doldurduğunda Ateş tedirgince bana baktı. Hızla Barlasa dönüp kucağına aldı. "Babacığım vallahi şaka yaptım. Kıyamam sana ağlama eşşek." Dedi. Barlası havaya atıp tuttu. Barlas gülmeye başladığında bu görüntüye gülmeden edemedim.

-

"Hadi oğlum söyle. Ba-ba" "aaa"
Ateş sabırla kucağındaki Barlasa yeniden. "Ba-ba" dedi heceleyerek. Barlas inatla baba demiyordu. "Buuww." Dedi Barlas. Bu onun dilinde su demekti. "Ya oğlum demiyor işte sal yeğenimi aa." Diye sitem etti Kaan. Kalkıp barlası Ateşten aldı. "Aslan parcası Aslan! Bakın görü,  büyüdüğünde aynı bana benzetecek şuraya yazıyorum." Dedi.

"Allah korusun de lan. Bi Kaan daha çekemem. Bana benzesin yeğenim." Bu sefer konuşan Mertti. "Al benden de o kadar. Hem. Bencede sana benzesin." Dedi Alev cilveli bi şekilde.

Olaya el atan Zehranın sesi ile başta kaan olmak üzere hepimiz şaşırmıştık. "Niye öyle diyorsunuz ki. Gayet tatlı bi çocuk Kaan. Komik, eğlenceli, yakışıklı. Daha ne?" Dedi kendinden emin bi şekilde.

Kaanın yutkunma sesini duydum. Yoğun bakışları zehranın üzerindeydi. Tanışmalarının ardından altı ay geçmişti ve birbilerine olan duygularını fark etmişlerdi ve çok tatlı bi çift olmuşlardı.

Tabi henüz çift değillerdi ama.

İkiside itiraf edemeselerde dışarıdan çok belli oluyordu.

"Baba." Gözleri üzerine çeken ses Barlastan çıkmıştı. Ateşin eli elimi okşarken öylece kalakaldı. "Ne? Ne dedi o?" Dedi şaşkınlıkla. Barlas yeniden "baba." Dedi peltek sesiyle.

Ateş heyecanla ayağa fırladı. "Duydunuz mu? Baba dedi duydunuz mu? Gaipten sesler mi duyuyorum?" Dedi. Kaanın yanına gidip Barlası kucağına aldı. "Oğlum. Bi daha de bakiyim." Dedi.

Barlas sustu. Ateş bozguna uğramış gibiydi. Bana döndü "gerçekten kafayı mı yedim?" Dedi üzgünce. Kafamı salladım. "Hayır baba dedi duydum." Dedim. Bende çok heyecanlanmıştım.

"E şimdi niye demiyor eşşek?" Defi kaşlarını çatarak. "Sıkma çocuğu ağabey kendisi isterse söyler." Dedi Alev. "Sen sus kız." Dedi Ateş. Yeniden Barlasa döndü "Hadi söyle babacığım." Dedi.

Barlas güldü ve bu sefer sesli bi şekilde "Baba" dedi.
"Harbiden dedi lan." Dedi Mert. Ateş o sırada Barlası yemekle meşguldü tabi. "Ateş bırak çocuğu sıkma ya. Kızarttın her yerini." Dedim. Ama Barlas halinden gayet memnun bi şekilde kahkaha atıyordu.